Γκρίζα προσευχή

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Όσο υπάρχει και ένα μάτι που δακρύζει

και ένα παιδί που δεν προσμένει χαραυγή

με βιά ο αγέρας τα κλωνάρια θα λυγίζει

και θα σκορπάει  τους καρπούς σάπιους στη γη

 

Όσο θα χάνεται του κόσμου η ελπίδα

μαζί θα χάνεται και η δόλια σου ευχή

δεν το ορίζει το όνειρο καμιά πατρίδα

ούτε θεό δεν ξεχωρίζει η προσευχή

 

Όσο θα πνίγονται στο αίμα τα βλαστάρια

τόσο ριζώνει το κακό μες την ψυχή

τα περιστέρια γίνονται άγρια λιοντάρια

κατασπαράζοντας όπια και αν βρουν ζωή

 

και όσο θα κρύβεσαι να μη σε αγγίξει η μπόρα 

και θα  διαβαίνεις με τα μάτια σου κλειστά

τόσο θα ανοίγεις των δαιμόνων σου τα δώρα

και θα τους έχεις για μονάχη συντροφιά.

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!

[Nick Renito]

Πάρα πολύ καλό!..

Καλημέρα Χρήστο!..

[Nefeli riga]

Και απο μένα  τα καλλίτερα -λόγια- σχόλια  εχω να εκφράσω για τούτο το ποίημα σου. . Μπράβο.!!