Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Θεούλη….εδώ Άννα

Δεν ήμουνα παιδί εγώ να παίξω με παιχνίδια
Έν’ αλητάκι ήμουνα της κάτω γειτονιάς
Δεν ήμουν κάποιας κόρη, να με ντύσει με στολίδια
Με δανεικά κουρέλια με έντυνε ο ντουνιάς

Είχα στα μάτια την ψυχή, στα χείλη πάντα μέλι
Και έτρεχα σαν άνεμος, να πιάσω την ζωή
Μα ένα ορφανό – κι ας είν’ ψυχή – κανένας δεν το θέλει
Και τον Θεούλη ικέτευα, για ένα του φιλί

Σκληρό να ζεις χωρίς στοργή και πώς να το αντέξω
Ένα απόγευμα μουντό, σου φώναξα να ‘ρθεις
Δέξου με, μες στο σπίτι σου, άσε με να χωρέσω
Στην πιο κρυφή γωνίτσα σου και κάνω ότι μου πεις

Θεούλη… εδώ η Άννα που γράμματα δεν ξέρει
Μα σου ‘στελνε μηνύματα με στάλες της βροχής
Και επιτέλους μου ‘δωσες κι εμένα ένα αστέρι
Και κει που είμαι τώρα πια… δε με πονάει κανείς.

Εμπνευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Fynn

Περιγραφή του Εκδότη: Ο Φυν βρήκε την Άννα να περιπλανιέται στους δρόμους του Ανατολικού Λονδίνου στη δεκαετία του 1930 και ανίκανος ν' ανακαλύψει που έμενε, την πήρε να ζήσει στο σπίτι του, μαζί με την μητέρα του. Στο εξής, θα περνούσε τ' απογεύματά του κουβεντιάζοντας και παίζοντας με την Άννα, φλυαρούσαν γενικά για τη ζωή και ειδικά για την επιστήμη και τα μαθηματικά, και η Άννα του μιλούσε για τις συζητήσεις της με τον «κύριο Θεό»,με τον οποίο μοιραζόταν όλες τις σκέψεις και τις σκοτούρες της. Η αθώα αλλά διεισδυτική άποψή της για τον κόσμο ώθησε τον Φυν να επανεξετάσει τη δική του.

Προβολές: 207

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 8 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 27 Σεπτέμβριος 2012 στις 21:17: Με κάνεις τώρα να αρχίσω πάλι το διάβασμα εξωσχολικών μπας τσιγκλίσω την έμπνευση!

Χαρούλα μου κι εδώ θεά!!!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 27 Σεπτέμβριος 2012 στις 23:04: Μου θύμισες την "συμπαντική αγάπη" Χαρά!...Όταν την "αφουκράζεσαι' και την αποδέχεσαι από αυτόν που σου την προσφέρει, σου απαλύνει τον πόνο, σου δίνει αισιοδοξία, χαρά, σου στέλνει ένα αστέρι να σε συντροφεύει, αισθάνεσαι....... "λύτρωση "!.. και τότε μπορείς να πεις:

"Θεούλη… εδώ η Άννα που γράμματα δεν ξέρει
Μα σου ‘στελνε μηνύματα με στάλες της βροχής
Και επιτέλους μου ‘δωσες κι εμένα ένα αστέρι..."

Καλησπέρα!..

Σχόλιο από τον/την Manuel Adams στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 0:21: πολύυ ωραίοο κ εμπνευσμένο..μ αρεσει πολύυυ...

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 0:25: πάντα στις ομορφιές σου Χαρά...

ατόφια αθωότητα που ξεχωρίζει!!

Σχόλιο από τον/την Νίκος Ζορμπaδάκης στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:25: Συμφωνώ με την Ειρήνη!..

Καλημέρα Χαρά!..

Σχόλιο από τον/την Εύα Σμπώκου στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 14:23: Γεια σου ρε Χαρά... και γεια σου ρε Nick Renito...για αλλη μια φορά συμφωνώ μαζί του!! Μπράβο Χαρά!! :)