Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Αναιμία

(Δεν μου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά ενός Κήπου

καθώς ο νους χωρίζει τα φυτά του κήπου σε βρώσιμα και άχρηστα)

Μέσα στις νότες, στις λέξεις και στην κάπνα άλλων

ψάχνω για αλλόθρησκες και αλλότριες επιθυμίες

απλά για να μπορώ και εγώ να ζω σε βάρος κάποιων άλλων.

(Δεν μου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά ενός Κύκνου

καθώς ο νους χωρίζει τα πουλιά σε μαύρους και λευκούς)

Θέλω να υφαίνω το φορείο που ξαπλώνω τις δικές μου επιθυμίες

που ποτέ δεν θέλω να κάνω γη,ουρανό και χρόνο ενεστώτα

ζωή χωρίς εξάρσεις και ευθυμίες.

(Όμως μου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά ενός Τοίχου

καθώς ο νους χωρίζει το τσιμέντο σε κύρια ή εξοχική κατοικία)

χρεωμένος τις ζωές κάποιων άλλων πιο μεγάλων

ζώντας τυφλά, μες την βρωμιά σε καταφύγια αναερόβια

σβήνω τις φωνές και τα δικά μου όνειρα

θυσίες,προσευχές σε πόδια βρώμικα των άλλων και των νάνων.

Προβολές: 68

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 4 Ιούνιος 2012 στις 8:32: Πολυ ωραιο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ στις 4 Ιούνιος 2012 στις 20:57: καλά.......ασύλληπτο.....δεν έχω λόγια...............!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 5 Ιούνιος 2012 στις 11:01: .

Πολύ καλό!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την XARMOLYPH στις 6 Ιούνιος 2012 στις 4:57: ...Θέλω να υφαίνω το φορείο που ξαπλώνω τις δικές μου επιθυμίες...

...έτσι...

...είναι δικό μας τ'όνειρο μας...είναι δικός μας ο σταυρός...κ'ο γολγοθάς μας...