Ο ελεύθερος γέροντας

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Λόγιοι, εκπρόσωποι,  πραματευτάδες

σαν γυμνοσάλιαγκες  μετά τη βροχή

σπρώχνονται να βγουν μπρος στη σκηνή

να σπείρουν τρόμο στους μαχαλάδες

 

Λάμπουν τα πρόσωπα απτά φτιασίδια

πρόστυχο δάκρυ εικόνα θολή

πίσω απτά οφίτσια κλαίει το παιδί

ειν΄στο ψωμί μυρωδιά από σκουπίδια

 

θλίβεται ο γέροντας κλείνει τα μάτια

ακούει τις μπότες και αναπολεί

τίποτα ήταν και είναι η ζωή

δίχως ελεύθερα του νου μονοπάτια

 

τον κάμπο κάψανε  όλο το βιος μας

έκλαιγε η μάνα που εχάθει ο αδερφός

πριν απτή λύτρωση πρέπει σταυρός

γνώριζε ο τόπος ποιος είναι ο εχθρός μας

 

τώρα μουτζούρα μη γράψει η ιστορία

κρύβουν περίτεχνα  ποιος ειν’ δοσατζής

γίνηκε ο έρμος και κείνος ληστής

έτσι τον φέρουν τα καινούργια βιβλία

 

πλέκει το σώμα ορθό στη μαγκούρα

στέκεται μπρος στον δικό του θεό

‘’εγώ θα πάω μπροστά να τα πω’’

και ας τους να λένε για γέρου μουρμούρα

 

και έτσι κινάει κάθε μέρα πρωί

είναι στις πλατείες σαν νιος που φωνάζει

μήνυμα λύτρωσης το έθνος μπολιάζει

άνθρωπος δούλος δεν έχει ζωή

*

*

*

Εν έτη 2012 στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία βασιλεύει η Ελλάδα του καναπέ. Σαν να είναι όλα μια χαρά. Όλοι μιλάμε για τον κοιμώμενο γίγαντα λαό που μάλλον κοιμώμενο νάνο θυμίζει, ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι γέροντες

στην πρώτη γραμμή να μας θυμίζουν πως είναι οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!

Καλημέρα Χρήστο !