Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ωσαννά

Αισθήματα μου έλυσες
για χρόνια σκλαβωμένα
κι όπως στη γύρη οι μέλισσες
γυρνώ γύρω από σένα.

Έχεις αλώσει μια καρδιά
μέχρι τα χτες αλήτρα,
με το τικ-τακ ο έρωτας
χτυπά γλυκά τα πλήκτρα.

Βούτηξα και μ' εξάγνισε
σε άγια κολυμβήθρα,
μέλι είναι τα λογάκια σου,
το στόμα σου κηρύθρα.

Έπεσα και γλυκάθηκα
σ' αγάπης την κυψέλη.
Άκου που ψάλλουν ωσαννά
Άγγελοι κι Αρχαγγέλοι.

Προβολές: 277

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 19:30: '

Ωραίο το ρακόμελο

κι η ξάπλα είναι ωραία

για νά 'χει ο νούς τ' ανέμελο

θέλει καλή παρέα !

.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 19:33

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 19:36

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 19:40

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 19:48: Εμένα, πάντως, το ποίημα μου φέρνει στο μυαλό όχι το ρακόμελο, αλλά το υδρόμελο. Διότι τα δυό του χαρακτηριστικά είναι οι γλυκιές, "μελένιες" λέξεις και η διαυγής, "υδάτινη" ποιητική έκφραση.

Το αποτέλεσμα είναι ένα νοστιμότατο ποιητικό έδεσμα...

Σχόλιο από τον/την XARMOLYPH στις 25 Οκτώβριος 2011 στις 21:25: ...Έχεις αλώσει μια καρδιά
μέχρι τα χτες αλήτρα,
με το τικ-τακ ο έρωτας
χτυπά γλυκά τα πλήκτρα...

...εξαιρετικό-ερωτικό-έμμετρο!

...καλώς σας βρήκα Ειρήνη!