ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Ε)

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Ω Ελευθερία βγαλμένη

από αίματα πνιχτά,

των Ολέθρων όλες οι Πείνες

και Ανθρώπων θανατικά.

 

Συ που Ανθίζεις μες τους λόγγους

που είσαι φως,

και ένας ήλιος που φεγγοβολάει

σαν ένας ένδοξος θεός.

 

Ένα Α στη μια Άκρη

και ένα Ω σε μια άλλη που (στο τέλος) καρτερά.

 

Απ’ τα χέρια σου βγαίνει Ανδραγαθιά

κι όποιος τη σάρκα σου δαγκώνει,

τρέμει ο λογισμός του μες τη Σκοτεινιά

κι απλώνεται εμπρός του μια νεκρική σιωπή στη σιγαλιά.

 

Ένας Άγγελος Ολέθρου στέλνει πείνα

και θανατικό

μα εσύ Αθάνατη και θεία Ελευθεριά,

Ανεμίζεις Φιλελεύθερα τραγούδια

σαν σε Πίνδαρου λαλιά.

 

Μια Αγια Σοφιά που είναι

μες τους λόφους τους Επτά,

Κόρες Ανθοφόρες τηνε τραγουδούνε,

πέρα από τη Σκιά του Πατριάρχη

και με μια Καρδιά που συχνό-σπαράζει,

και προστάζει να Σωπάσουν

με το δάχτυλο κάποια θεά.

 

Της Διχόνοιας το ‘να Σκήπτρο

που βαστά η δολερή ,

στον καθένα χαμογελάει

πάρτο λέγοντας κι εσύ για να μην Αντισταθεί,

γιατί η Ελευθεριά ένα θέλει

για να είναι δυνατή,

μακριά απ’ το μίσος

και σε μιαν Ένωση όλοι μαζί.

για μια Νίκη που ακολουθεί.

 

Σ’ ένα γνώρισμα που κόβει

το Σπαθί και τρέμει η Γη

σε ένα γνώρισμα μιας Όψης

όπου τη Βία γνωρίζει η Γη.

 

Υ.Γ.(Από τον Ύμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού)

[Ειρήνη]

Ένα Α στη μια Άκρη

και ένα Ω σε μια άλλη που (στο τέλος) καρτερά

 

Κωνσταντίνε από τα καλύτερα!!!!

Τέλειο!!!