Σαν ψίθυρος στου γκεσεμιού τη χάλκινη κουδούνα...

[Giota Pi.]

Καλημέρα, φίλοι μου...Σας έχει τύχει, φαντάζομαι, να καθίσετε κάποια 

 στιγμή να γράψετε κάμποσους στίχους, ένα τραγούδι, κι η έμπνευση να σας γυρνά την πλάτη....

Ε, γι' αυτο, μιλούν οι στίχοι τούτοι...

 

 

 

Η αφεντιά μου πάγαινε

η αφεντιά μου πάει

μέρες εφτά αμίλητη

και δυο χωρίς να φάει.

 

"-Τραγούδι ψάχνω!" φώναζε

στον παγωμένο αιθέρα.

"-Άμυαλη"  μ' αποκρίθηκε,

η νυχτωμένη εσπέρα,

 

αν ήρθε  η ώρα θα το βρεις

κι αν είναι  νά  'ρθει  θά  'ρθει

κι άμα πονάς γεννήθηκε

μες στης ψυχής τα βάθη,

 

λύκοι το κουλαντρίζουνε

αητοί το παραστέκουν

σφαλάγγια κι  αγριόχηνες

τα σπάργανά του πλέκουν

 

κι αν  είναι  νά  'βγει θε  να  βγεί

στα χείλη σου ένα γιόμα,

αλλιώς θα  το  'χεις  σύντροφο

παντοτινό  στο  χώμα,

 

με μπουζουκτσήδες-μέρμηγκες

σκώληκες-κιθαρίστες,

φωτιά να βάζει τις νυχτιές

στης μαύρης γης τις πίστες.  

 

Αν είναι νά  'ρθει θε  να  'ρθεί

σα μαύρη παπαρούνα

σαν  ψίθυρος  στου  γκεσεμιού

τη χάλκινη κουδούνα !"

 

 

 

 

 

[Giota Pi.]

Αν είναι  νά  'ρθει, θε  να 'ρθεί....

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Εσενα  ομως σου'ρθε!!!

Καλημερα

[Nefeli riga]

Aν  είναι ναρθει θε να ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει (δεν θυμαμαι ποιος το ειπε, συγγνώμη.)

Σου ήρθε  και δεν προσπέρασε..

Εγραψες !!!

Την Καλημέρα μου.

[Κατερίνα]

αν είναι νά ρθει, νά ρθει

απ' της ψυχής τα βάθη....

 

σωστός κι άγιος ο λόγος σου !!!

 

[Κατερίνα]

και το ταλέντο σου ασύλληπτο...!!!!!!!!!!!

αφού κατάφερες και μετέτρεψες την απουσία της έμνευσης σε έμπνευση

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Μακαρι να ηταν ετσι η ελειψη εμπνευσης για ολους μας

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Η  πένα  μου  πεισματικά , αρνείται να  δουλέψει ,

και  το  μυαλό  επίμονα , γυρνά  στην   ίδια  σκέψη .

 

Έμοιαζε  τώρα  , της  ψυχής  το  βάθος  ,  γιά  ρηχάδα ,

ακτή  στην  άγονη  γραμμή , μετά  την  σοροκάδα .

 

Μία  κραυγή  στεκότανε  , στο  στήθος  παγετώνας  ,

και  στο   γρανάζι  του  καιρού , κάθε  στιγμή  αιώνας ...

 

 

Καλησπέρα ... ομοιπαθούσα ! ... χα χα χα ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Απρόσμενα   , κάποια  χορδή  , από  καιρό  σπασμένη ,

βρέθηκε  στου  Απόλλωνα  ,  τη  λύρα  περασμένη .    

 

Και  να  ,  από  το  πουθενά , απλώθηκε  σαγήνη ,

ο  στίχος  μου  ανέβλυσε , πλέω  πρός  την  γαλήνη .

 

Εκεί  αφομοιώθηκα , απ`  το  αρχαίο  Άστυ ,

κι  έτσι  εξομοιώθηκα , με  την  φωνή  του  Πλάστη .

 

Με  όντα  που  αλλάζουνε ,  μορφές  και  συνειδήσεις ,

όψεις , χρώματα , σχήματα  ....  βιώνω  παραισθήσεις .

 

Η  πένα  έγινε ξανά  , πιρόγα  στο  χαρτί  μου ,

και  το  μελάνι  άφθονο ,  ρέει  στην  έσω  γη  μου ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Κατ` αρχάς σε ευχαριστώ γιά το πολύ όμορφο θέμα που έθεσες και απέδωσες με ιδιαίτερο χαρισματικό ύφος.

 

Περισσότερο μου το τρίτο τετράστιχο, γιά την αμεσσότητά του αλλά και το τελευταίο, που είναι μιά απίστευτη έξοδος ! ...

 

Επι τη ευκαιρία να πω ότι είναι πραγματικά ανεξήγητο, μα συμβαίνει ... να περνάνε μέρες, βδομάδες ακόμη και μήνες απραξίας, ώσπου άξαφνα ... οι οίστρος αναβλύζει, τόσο ορμητικά κάποιες φορές, τόσο που να μην προλαβαίνεις τον καλπασμό του ...

[Στιχοπλάστης]