Οι σκλάβοι

[Ειρήνη]

Να γίνω δεν το ζήλεψα του πλούτου μεγιστάνας,
τέτοιους να βάλω στο μυαλό δε θά 'θελα μπελάδες,
οι τρίχες όταν το σκεφτώ, σηκώνονται της κράνας,
του κόσμου αν ήμουν κι εγώ ένας απ' τους λεφτάδες.

Ένας απλός πελεκητής με μία τρύπια σόλα
απολαμβάνει τ' αγαθό που λένε ελευθερία,
αν έχουν την εντύπωση ότι τα έχουν όλα,
οι δυστυχείς υπόδουλοι είναι και σ΄ομηρία.

Δεμένη να την έχουμε θα έπρεπε καδένα,
όλοι μα όλοι του σοφού του Σόλωνα τη ρήση
"μην μακαρίζεις πριν από το τέλος του κανένα"
μ' ακόμα περισσότερο, μην τη ξεχνούν οι κροίσοι.