Παγώνουν τα χαμόγελα στα χείλη,
τα όνειρα δεν πιάνουν πια φωτιά,
δεσμώτες του καιρού, εχθροί και φίλοι
κερδίζουν τις ζωές τους στα χαρτιά.
Απρόσωπες του σήμερα γκριμάτσες
με στίγματα του χρόνου που επιζεί,
ερήμωσαν ισόγεια και ταράτσες
και οι άνθρωποι πια τρέχουν σαν χαζοί.
Ο έρωτας κλεισμένος σε υποσχέσεις,
σε κόκκινα φορέματα πατάς,
χορεύοντας θα σβήνεις εξαιρέσεις,
μαθαίνοντας αγάπη να ζητάς.
Τα πρόσωπα χαράζουν οι ρυτίδες,
τα μάτια έχουν στεγνώσει από καιρό,
τα χέρια τώρα μοιάζουν με λεπίδες,
ξυράφια σε έναν κόσμο φθονερό.
Τα χρώματα σκορπούν και ξεθωριάζουν,
το μαύρο καταπίνει το λευκό,
τα βλέμματα στο άπειρο κοιτάζουν,
το απόλυτο, πια, μοιάζει σχετικό.
Ο έρωτας χωρά σε ψευδαισθήσεις,
σε κόκκινα φορέματα πατάς,
το μόνο που απομένει να αναστήσεις,
το μόνο που απομένει να ζητάς.
Ο έρωτας χωρά σε αποδείξεις,
με αλήθεια μες το ψέμα περπατάς,
το μόνο που απομένει να αναδείξεις,
μαθαίνοντας τα πάντα να ζητάς.
τα όνειρα δεν πιάνουν πια φωτιά,
δεσμώτες του καιρού, εχθροί και φίλοι
κερδίζουν τις ζωές τους στα χαρτιά.
Απρόσωπες του σήμερα γκριμάτσες
με στίγματα του χρόνου που επιζεί,
ερήμωσαν ισόγεια και ταράτσες
και οι άνθρωποι πια τρέχουν σαν χαζοί.
Ο έρωτας κλεισμένος σε υποσχέσεις,
σε κόκκινα φορέματα πατάς,
χορεύοντας θα σβήνεις εξαιρέσεις,
μαθαίνοντας αγάπη να ζητάς.
Τα πρόσωπα χαράζουν οι ρυτίδες,
τα μάτια έχουν στεγνώσει από καιρό,
τα χέρια τώρα μοιάζουν με λεπίδες,
ξυράφια σε έναν κόσμο φθονερό.
Τα χρώματα σκορπούν και ξεθωριάζουν,
το μαύρο καταπίνει το λευκό,
τα βλέμματα στο άπειρο κοιτάζουν,
το απόλυτο, πια, μοιάζει σχετικό.
Ο έρωτας χωρά σε ψευδαισθήσεις,
σε κόκκινα φορέματα πατάς,
το μόνο που απομένει να αναστήσεις,
το μόνο που απομένει να ζητάς.
Ο έρωτας χωρά σε αποδείξεις,
με αλήθεια μες το ψέμα περπατάς,
το μόνο που απομένει να αναδείξεις,
μαθαίνοντας τα πάντα να ζητάς.
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά