Γιατί σου φορέσαν αυτό το μακάριο χαμόγελο -

το λαστιχένιο μειδίαμα της απαντοχής για ανάσταση!

Γιατί;

Γιατί τα δειλά και ανασφαλείς, φοβισμένα ανθρωπάκια

σκαρφίστηκαν τον τρόπο να εξαπατήσουν τον αγνό πόνο

που η ζωή κρυστάλλινο και διαυγή και ατόφιο κι αμόλυντο

μας χαρίζει!

Γιατί πατέρα;

Γιατί το κάνουν;

Εγώ ίδιο σου αίμα είμαι κι αντέχω

Αυτοί γιατί δε μπορούν;

Α ρε πατέρα

Θα πρεπε να δεις τώρα δα τα ανθρωπάρια

πίσω από…

Πρέπει τα λόγια να γίνουν πράξη

τόλμησε τώρα το τέλος να φέρεις

Άσε τον χρόνο την μνήμη να φράξει

δώσου στο μέλλον και μην…

Κάποτε ήσουν ατόφια και πλήθαινες

τις καρδιές των ανθρώπων μεθούσες.

Ήσουν ένα συναίσθημα ξέχωρο

που μπορούσε τον κόσμο ν' αλλάξει.

Έτσι λένε τουλάχιστον…

Ευωδιάζει η κόμη της πόθο αέναο

μέλι τα χείλη κερνούν

στα μάτια της έρεβος υπέρλαμπρο -

το αβησσαλέο νόημα τον Πάρη αναμένει.

Κάθε της κίνηση αβρή…

Είναι πολλά τα χρόνια.

Και εμείς δεν “καταλάβαμε” τίποτα.

Δωσμένοι στην ευκαιριακά όμορφη στιγμήֹ…

Μόνο Εσύ!

Το βλέμμα σου δίνη

που με παρασέρνει…