Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Ειρήνη (192)

Οι δικοί μας παραδείσοι

Δεν ανοίξανε οι δρόμοι

για νησιά εξωτικά,

σε Παρίσια και σε Ρώμη

και σε τείχη σινικά.

Οι δικοί μας παραδείσοι

σε νησάκια γαλανά,

Ηρακλειά και Κουφονήσι,

με βιολιά Αμοργιανά.

Του παράδεισου τοπία

δεν απέχουνε πολύ,

‘λιοβασίλεμα στην Οία,

στην Πορτάρα ανατολή.

----

Δεν μας βγήκαν Βενετιές

κι Ιταλιάνοι γονδολιέροι ,

έρωτα κερνώ κι πιες

να μεθύσεις στ’…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 31 Ιανουάριος 2011 στις 2:00 — 15 σχόλια

Απουσίες

file.mp3

κάντε κλικ να το ακούσετε

Τις γιορτάσιμες ημέρες

τις επήραν οι καιροί.

Φέγγουν οι λαμπροί αστέρες

όσο φέγγει το κερί.

Η καμπάνα που σημαίνει

πόσο με…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Ιανουάριος 2011 στις 0:30 — 29 σχόλια

Στου κυμάτου τον αφρό

Στου κυμάτου τον αφρό

εγώ λούζομαι τα βράδια,

με στεγνώνει με τα χάδια

αεράκι ελαφρό.

Το βουνό από τη μια

και η θάλασσα απ' την άλλη

μ' έχουν κλείσει στην αγκάλη

και μου λες για ερημιά!

Κάπου εκεί στον Κολωνό

τρυπωμένος…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 8 Ιανουάριος 2011 στις 1:30 — 17 σχόλια

Με τα μάτια βουρκωμένα

σε απόσταση ασφαλείας

σε θωρώ χωρίς αντένα

και σβηστά φώτα πορείας.

Όταν άγκυρα σηκώνεις

με σπασμένη την πυξίδα

ξέρω ότι δεν γλυτώνεις

παρά μόνο με σανίδα.

Καπετάνιε μου τα ξάρτια

είναι πια για τα σκουπίδια,

απ' τα μάτια σου τ' αλάτια

είναι κι όχι από ταξίδια.

Κάποτε σ' ένα μεθύσι

έπνιξες μες το μπουρίνι

ναύτες που 'χαν…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 16 Δεκέμβριος 2010 στις 20:30 — 19 σχόλια

Και θα κοπώ

Και θα κοπώ,

θαρρώ δε θα το καγιαντήσω

κάποτε, κάπου αν απαντήσω

το πρόσωπό σου σκυθρωπό.

Και θα σχιστεί,

αν θα σε δω, το φυλλοκάρδι,

να είσ' όπως εγώ ρημάδι

όταν βρεθούμε αντικριστοί.

Δεν θα κρυφτώ

σύννεφο εάν δω στην όψη,

το δρόμο μου θα ανακόψει,

ποτέ ξανά μη σου λειφτώ.

Αν κάτι τι

προδώσει μου μελαγχολία,

θα είμαι δίπλα σου ως το τρία,

απ' όλα τα δεσμά λυτή.

Mα θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 23:30 — 19 σχόλια

Πουλί αποδημητικό

Πουλί αποδημητικό
που ψάχνεις καλοκαίρι,
κλίμα δεν θά βρεις πιο γλυκό
απ' της καρδιάς τα μέρη.

Έχεις ανοίξει τα φτερά
να πας σ' άλλα λημέρια,
εκεί που η καρδιά χτυπά
είναι τα καλοκαίρια.

Δεν έχει ούτ' Απρίληδες
δεν έχει Αλωνάρη
παρά εκεί που το βιολί
ακούς χωρίς δοξάρι.

Δεν θά βρεις άλλη εύκρατη
απ' της καρδιάς τη ζώνη,
που η φωλιά υφαίνεται
μ' αγάπης το στημόνι.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Νοέμβριος 2010 στις 17:00 — 19 σχόλια

Πρίμα ρότες

Όταν έρχονται τα ζόρια
κι αγριεύουν τα θεριά
με του νου μου τα βαπόρια
φεύγω από τη στεριά.

Όταν ο καιρός φουσκώνει
αρμενίζω στ΄ανοιχτά,
στρίβω όπου το τιμόνι
ο βοριάς δεν αλυχτά.

Το σακκίδιο επ' ώμου
με το όνειρο- τροφή.
φτάνω μέχρι του εβδόμου
ουρανού την οροφή.

Ντο ρε μι ηχούν οι νότες
στης ψυχής μου το βιολί,
όσο με τις πρίμα ρότες
ψάχνω την Ανατολή.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 26 Οκτώβριος 2010 στις 11:30 — 16 σχόλια

Κάποιος από τα παλιά.

Κάποιος από τα παλιά

άφησε μια ανεμώνα

στου σπιτιού σου τα σκαλιά

ένα βράδυ του χειμώνα.

Πέρασε σαν αστραπή
με αναπνοή κομμένη
κάποιος,απ' το χθες, να πει
πως δεν είμαστε δυο ξένοι.

Κάποιος ήρθε να σου πει,
"στου εγκλήματος τον τόπο",
τώρα που τραβάς κουπί,
πως υπάρχει, μ ένα τρόπο.

Ένα βράδυ βροχερό
πέρασε πάλι από κάτω,
ύστερα από καιρό,
κάποιο φάντασμα τρεχάτο.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 19 Οκτώβριος 2010 στις 0:00 — 18 σχόλια

Στρίβω κέρμα στον αέρα

Μες της σκέψης σου τη σφαίρα
αν καθόλου πέρασα,
στρίβω κέρμα στον αέρα,
σ' έχασα δεν σ' έχασα.

Ερμηνεύω στους καφέδες
σύμβολα και σχήματα,
ρίχνω ντάμες και βαλέδες
ψάχνοντας αισθήματα

Σε παράγκες και τσαντήρια
μέρες κατασκήνωσα,
να μου λύσει τα μυστήρια
μια τσιγγάνα ασήμωσα.
=============

Πήγαν άδικοι οι κόποι
για να πάρω το χρησμό
μέντιουμ κι οιωνοσκόποι
δε μποδίζουν χωρισμό.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 12 Οκτώβριος 2010 στις 2:30 — 17 σχόλια

Το χωρατό

Θά 'σαι εδώ και παραπέρα
είπες και στα κοντινά.
Τα λογάκια του αέρα
πίστεψα ειλικρινά.

Είπες πως δεν θα χαθούμε
μα απ' το πρόσωπο της γης
χάθηκες, χωρίς να πούμε
της αιτία της φυγής

Κάποτε μου είπες "γράφτο,
βγάλε μόνο μια σφυριά,
της χαράς εγώ ν' ανάφτω
φως, να βρίσκεις τα κλειδιά"

Ήταν έτσι για να λέμε,
είπες ξ-είπες, τι μ' αυτό,
τώρα που το συλλογιέμαι,
ήταν ένα χωρατό.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 4 Οκτώβριος 2010 στις 22:30 — 21 σχόλια

H ψηλότερη κορφή

Είσαι μια θάλλασσα απέραντη πλατιά

που ύφαλα δεν έχει ούτε ξέρες,

-την απλωσιά της δεν χωράει η ματιά-

και δεν τρομάζει τρικυμίες και αγέρες.

Είσαι κοιλάδα με μια βλάστηση πυκνή,

ένα ποτάμι που κελαριστό κυλάει,

του κόσμου η ψηλότερη κορφή,

ο κήπος που αρώματα σκορπάει.

Είσαι κρεβάτι, το ψωμί και το νερό,

είσ' η κλωστή που ράβει τη φτερούγα,

είσαι το δέντρο π' ακουμπώ το σκιερό,

το χέρι που με βγάζει απ' τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 28 Σεπτέμβριος 2010 στις 23:13 — 18 σχόλια

Ό τι άγγιξες και είδες

Σφράγισα με βουλοκέρι
σαν κειμήλια γονικά
για να μην τ' αγγίξει χέρι
όλα τ' αναμνηστικά.

Στης ψυχής μου τα συρτάρια
σφάλισα με κλειδωνιά,
όλα τα δικά σου αχνάρια
μην τα σβήσει η λησμονιά.

Έδεσα με αλυσίδες
στης καρδιάς τη φυλακή
ό τι άγγιξες και είδες
να τα βρίσκω πάντα κει.

Ό τι έμεινε από σένα
το φορώ για φυλαχτό,
μες του κόσμου την αρένα
ίσως να προφυλαχτώ.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 20 Σεπτέμβριος 2010 στις 18:30 — 17 σχόλια

Τέταρτη εξουσία

Είσαι μία φιγούρα

πίσω απ' το μπερντέ,

για ρόδινα τα σκούρα

περνάς καλά και ντε.

Είσαι ένα γλυφτρόνι

στο θέατρο σκιών,

της εξουσίας πιόνι

και των καρχαριών.

Άλλος κινεί το νήμα,

μορφή ελεεινή

για να ορίζεις θύμα

και θύτη στη σκηνή.

Επί παντός ειδήμων

φωστήρας και αστήρ,

γελοίος κομπορρήμων,

βρε άι στα σιχτίρ

Άμε τις υποκύψεις

κάνε στ' αφεντικά,

τα πόδια να τους…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 30 Αύγουστος 2010 στις 22:30 — 13 σχόλια

Αναδρομή

Ας κάνουμε μια αναδρομή,

στις αναμνήσεις να χαθούμε,

ίσως να είναι αφορμή

απ' την αρχή ν' αγαπηθούμε.

Ας ρίξουμε μία βουτιά

μες τα υπόγεια της μνήμης,

μπορεί σε κάποιο απ' τα κουτιά

να 'ναι το τέλος της οδύνης..

Έλα ν' ανάψουμε κεριά

ν' ανασκαλέψουμε τη στάχτη,

κάπου εκεί σε μια μεριά

μια σπίθα ακόμα θα ανάφτει.

Ας κάνουμε μια δοκιμή

και να ξεθάψουμε τις μνήμες

γιατί όσα φέρνει μια στιγμή

μέρες δε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 1 Αύγουστος 2010 στις 23:00 — 22 σχόλια

Μια φορά κι έναν καιρό

Ήλθε ξανά στη θύμησή μου,

τι 'σουν για μένα μια φορά

κι εγώ για σένα το τι ήμουν

κι έκλαψα στη διαφορά.

Και τι δεν ήσουνα για μένα,

αέρας, φως και το νερό,

είχες γεμίσει τ' αδειασμένα

και το πηγάδι το ξερό.

Είπα για μένα πως οι άγιοι

μία φορά είχαν νοιαστεί,

δώρο πως μου 'φεραν οι μάγοι

τι 'χα τον πόνο εραστή.

Ήσουν τοπίο Παραδείσιο,

πηγή με γάργαρο νερό,

χάδι του αγεριού βουνίσιο,

μα, μια φορά κι έναν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Ιούλιος 2010 στις 12:00 — 13 σχόλια

Father Αντρέ (σατιρικόν)

Σου γράφω γράμμα και γραφή από τ' ακροθαλάσσι

father Αντρέ αισθάνομαι τόσο μα τόσο happy,

ρεμβάζω στην ξαπλώστρα μου χωρίς καμμία νοιάση

από νησί σ' άλλο νησί χιχι μοιάζω μ' αράπη.

Προ-ψές ήμουν στη Νίσυρο, στην Παροικιά today,

tomorrow με το κανό σαλπάρω γι άλλη νήσο,

παρέδωσα στην τρόικα και είν' όλα okey,

ποιος το Ελλάντα πίστευε ότι θα κυβερνήσω.

Αυτοί που λες του ΔουΝουΤου ωραίοι οι τυπάδες

έφεραν στο Ελλαδιστάν λεφτά με το τσουβάλι

σελίδες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 10 Ιούλιος 2010 στις 14:00 — 14 σχόλια

Φεύγω τώρα...

Φεύγω τώρα, πριν ροδίσει,

μες τη νύχτα σιγανά,

φως μη με παραπλανήσει

και να μην το "δω" ξανά.

Πριν η μέρα με πλανέψει

φεύγω απόψε με τη μια,

τ' όνειρό μου να μη θρέψει

και νικήσει η πεθυμιά.

Φεύγω τώρα, πριν να φέξει

όσο ακόμα 'ναι νωρίς,

πριν ανάγκη γίν' η έλξη

και ν' αντεξω στο χωρίς.

Πριν του πόνου γίνω λεία,

ένα βήμα ΄ναι πιο κει,

όπως πάντα στη γωνία

να με πιει καραδοκεί.

Φεύγω σαν κυνηγημένη

και ας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Ιούλιος 2010 στις 10:30 — 16 σχόλια

Αποκαθήλωση

Σαν να έχουν καεί

ιερά και ναοί

είν' η μέσα σου στάχτη,

λες και έχουν χαθεί

απ' τη γη οι ανθοί

και φυτρώσανε βάτοι.

Σαν φωνή του γονιού

με τη ψύχρα χιονιού

να σε έχει αποπέμψει

και το χέρι ληστή

σ' ό τι ήσουν πιστή

να το έχει σκυλέψει.

Πώς τα πόδια δετά

που τσιμπούν ερπετά

κι εσύ άλατος στήλη,

την αλήθεια γυμνή

όταν δεις τη στυγνή

να 'ν εχθροί σου οι φίλοι.

-------

Όταν τα προσκυνήματα

μαζί με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 16 Ιούνιος 2010 στις 21:30 — 18 σχόλια

Ο άρχοντας του κόσμου

Εμαθα πάνω στο βουνό

να ζω από πιτσιρίκι,

τ΄αγρίμια ημερεύω τα,

φίλοι μου είν' οι λύκοι.

Κει κάτω είναι τα θεριά

που τρώσι σου τσι σάρκες.

όπου βρεθείς κι όπου σταθείς

έχουν σπαρμένες νάρκες.

Στα όρη είμ' ελεύθερος,

κοιμούμαι όπου να 'ναι,

των αστεριών οι μουσικές

με γλυκονανουράνε.

Με τα αρνάκια του Θεού

μιλώ την ίδια γλώσσα,

είμαι του κόσμου Αρχοντας

και ας μην έχω γρόσα.

Πουλί κι εγώ μες τα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 7 Ιούνιος 2010 στις 2:30 — Χωρίς σχόλια

Καμικάζι

Δεν θα μείνει απ' την οβίδα
που στα χέρια μου κρατώ,
από μένα μια ρανίδα,
εκατό τα εκατό.

Όπως ένας καμικάζι
έχω θάνατο ζωστεί,
η ζωή μα δεν με νοιάζει,
κρέμεται σε μια κλωστή.

Είσαι μια χειροβομβίδα
μ' απασφάλιστη περόνη.
Απ' την ώρα που σε είδα
ξέρω τι μου ξημερώνει

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 7 Ιούνιος 2010 στις 2:30 — Χωρίς σχόλια