Το είδαμε περήφανο πάνω απ' τη γη να πέφτει

Στα μάτια σου επωαζε μια πληθινη στοργή

Τον ουρανό που έσκισε μια μέρα για να φέρει

Όσα δεν βρήκες ορμωμενος

Στη δίψα για ζωή.

Μια φράση πρόλαβες να πεις

Που θύμιζε ελπίδα

Πιο σιγάνα απ τη συνθλιψη κυμάτων καταγής

Δέχθηκες το όνειρο σαν μια θερμή ηλιαχτίδα

Και παγώσες στην ερημιά ζωής αληθινής.

Κι η ερημιά σου γέννησε μια μια ηρεμία στα μάτια

Σαν ένα θάμπωμα ελαφρύ στις κόρες σου, μελί…

Mυστικό

Γράφω προσεχτικά όλες τις αναμνήσεις που δεν θέλω να ξεχάσω.

Αφήνω μόνο έξω τις λεπτομέρειες σαν μυστικό.

Αυτές πάντα αποφεύγω να τις καταγράψω.

Τις κρατάω για τον εαυτό μου μακριά από το φως.…

Είναι μεσ' την ερημιά,

το νερό τη σιγαλιά.

Κι όσα κορμιά έμειναν πια

Φαίνονται κρύα, σκοτεινά

Φευγάτη, αλλόκοτη ματιά

Που τριγυρνάει στα κρυφά

Ανούσια λόγια, φωναχτά

Κι αν δεν τ ακούς, γελάς ξανά.

https://poiisi4.webnode.gr/keno3/

Ξέρεις πως θα έρθω,

να στα πω πάλι...

Με αυτή τη ζωή να περιμένω,

κάθε επόμενη κρεπάλη.

Τα πιστόλια που γεμίζουν,

και μας σημαδεύουν στο κεφάλι.

Άγονο, κενό φερέφωνο,

άδειο σα να μη βρήκε κάλλοι.

Θα πεις: “ξέρω τι γίνεται,

ζούμε στον ίδιο χρόνο,

βάρκα η σκέψη αφήνεται,

με άγκυρα τον πόνο”.

Αυτή ‘ναι όλη σου η φωνή,

δε θέλω κι όμως γράφω,

μέσα μου ρέει σα πηγή,

πνίγει κάθε…

Περίμενα φορές σ’ αυτό το τζάκι,

να έρθεις να τα πούμε, μπροστά στη φωτιά!

Μερικές φορές περιμένω ακόμα.

Καμία δεν είναι όπως παλιά!

Κοιτάζω τη φλόγα να καίει.

Αργά να σβήνει, σα να γεμίζει το πρωί.…