Της ψυχής μας το στέκι
Ξέρεις πως θα έρθω,
να στα πω πάλι...
Με αυτή τη ζωή να περιμένω,
κάθε επόμενη κρεπάλη.
Τα πιστόλια που γεμίζουν,
και μας σημαδεύουν στο κεφάλι.
Άγονο, κενό φερέφωνο,
άδειο σα να μη βρήκε κάλλοι.
Θα πεις: “ξέρω τι γίνεται,
ζούμε στον ίδιο χρόνο,
βάρκα η σκέψη αφήνεται,
με άγκυρα τον πόνο”.
Αυτή ‘ναι όλη σου η φωνή,
δε θέλω κι όμως γράφω,
μέσα μου ρέει σα πηγή,
πνίγει κάθε μου μαύρο.Ασφυξία μου δίνει και παίρνει πνοή,
κάθε φορά που αντικρίζω το χάος,
κι αυτή η αχόρταγη, άσπονδη οργή,
δε μ’ αφήνει να γίνω πιο πράος.
Το νόημα χάνουν κάθε στιγμή,
καλοί δεν είναι όπως λένε, στο βάθος.
Καπηλεύονται ήθοι, ψυχή,
που τους πρέπει μόνο ο τάφος.
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά