Θυμάμαι εκείνη την υπέροχη στιγμή

τότε, που ζήτησες μαζί μου να χορέψεις,

κι’ ήταν τα ματιά σου γλυκά, μενεξεδί

που, δεν απέφυγα εσύ, να με πλανέψεις.

Θυμάμαι ήταν, μια πανσέληνο τρελή,

στην αγκαλιά σου, σαν με κράταγες σφιγμένη

όλοι τριγύρω, μας κοιτούσαν γελαστοί

κι’ εγώ στον ώμο σου, ανέμελα ριγμένη.

Έπαιζε εκείνο το υπέροχο ταγκό

και με το πάθος σου, με είχες συνεπάρει

ίσα που πρόφταινα ν’ ανταποκριθώ,

στα βήματά σου, στου ρυθμού…

Τάλε -κουάλε.

Τριακόσιες τόσες μέρες,

που είμασταν παρέα

κλαίγαμε, στα άσχημα

γελούσαμε, στα ωραία

πες μου, πως τις ξέχασες

κι’ ένα κρύο βράδυ,

σαν το κλέφτη έφυγες

μέσα, στο σκοτάδι?

Κάποιοι μου το…

Υπάρχουν δάκρυα πολλά

δάκρυα, κάθε είδους

του πόνου της παρηγοριάς,

δάκρυα λύπης η χαράς

ζήλειας, που καίνε τη καρδιά

ύπουλα, επιδεικτικά

γκρινιάρικα, σαν παιδικά

μέχρι και δάκρυα, μίσους!

Νεύρων, απόλυτου θυμού,

και εθισμού επίσης

απαίτησης, παροξυσμού,

ύποπτα, ολίγον πονηρά

και τα’ άλλα.. τα σιωπηλά,

που εξιλεώνουν του μυαλού

η της ψυχής κάθε σκλαβιά

και ντρέπεσαι να δείξεις.

Δάκρυα πίκρας, ξεπεσμού…