Ετάιζα τά χρόνια μου με αγαπημένο ψέμα,

το αίμα μου σκαρφάλωνε αρτηριακούς σωλήνες,

φουρτουνιασμένη θάλασσα, συννεφιασμένο βλέμμα

παιχνίδι αγαπημένο μου οι όμορφες σειρήνες.



Φορτώθηκα στους ώμους μου χιλιόμετρα πορείας

τρέχοντας πάντα γρήγορα στα πέρατα του νου μου,

με μιαν αρχαία συνταγή παγκόσμιας ιστορίας

μα χάθηκα στα πέλαγα, στα δάση του μυαλού μου.



Παρέα με τα χρόνια μου, στου χάρτη τα σινιάλα,

η γη μου κατά πρόσωπο, κοινωνικό…

Μες τα παράλογα του κόσμου

με μια ασπρόμαυρη παλέτα,

μεταμορφώνεις άδειους τοίχους

με μια σειρά από στιλέτα



η ελπίδα κείτεται στο χώμα

με πληγωμένη καρωτίδα,

θες να ξορκίσεις στείρους φόβους

με μια σκουρόχρωμη κροτίδα



με ένα χαμόγελο μαχαίρι,

σπασμένο δόντι στις χορδές σου,

μαύρος καπνός να σε τυλίγει

και να σε κρύβει απ' τις ορδές σου



φοράς τις όπλες των ονείρων,

ξέφρενες κούρσες δίχως άκρη,

ισορροπείς με…

Αυτός ο λόγος σε κρατάει απ' το χέρι,

κατεστραμμένοι πειρατές για συνοδεία,

δεμένο μάτι και κατάμαυρο μαχαίρι,

θλιμμένα λόγια σε μια μαύρη μελωδία



αυτός ο λόγος σου χαράζει το σημάδι,

ένα παράπονο να κρέμεται απ' το στόμα,

μια προσευχή που ψυθιρίζεις στο σκοτάδι,

για κάποια θάλασσα που σε θυμάται ακόμα



αυτές οι λέξεις μεθυσμένων νοημάτων,

σαν τη φωτιά κυκλώνουνε το νου σου,

είναι τα βέλη και οι σφαίρες αισθημάτων,

μες τα…

Σε γοητεύει το άγριο κύμα,

της κυριακής η μοναξιά,

είσαι ο θύτης και το θύμα,

μέσα στο φως και στη σκιά



οικείο φως που αντιφεγγίζει

μες τον καθρέπτη τ' ουρανού

και η ψυχή να φτερουγίζει

μες τους παράδεισους του νου



σε συντροφεύει η ανάσα

από τον ήχο του νερού,

όλα τα πρίμα και τα μπάσα

της μουσικής και του χορού



όλη η ζωή σαν μια εικόνα

θάλασσα απλώνεται γυμνή,

μια χαραμάδα στο χειμώνα

και μένει η ελπίδα…

Ξεχασμένο πιστόλι

σε παλιά αποθήκη,

φυλαγμένες οι σφαίρες

σ' ένα μαύρο συρτάρι



που χαθήκανε όλοι?

βουβαθήκαν οι λύκοι,

βουλιαγμένες γαλέρες

ματωμένο φεγγάρι.



Μεθυσμένη σειρήνα

που τα λόγια ξεχνάει,

θολωμένος αέρας

η οσμή του σε πνίγει,



μια σπασμένη βιτρίνα

και η μέρα περνάει

μα της μνήμης το τέρας

με τη νύχτα σου σμίγει.



Αρρωστιάρα πατρίδα,

η ψυχή πληγωμένη,

κατακόκκινο…

Άνοιξε τα μάτια σου,

πέτα στον αέρα,

κάνε το ταξίδι σου,

γίνε ουρανός



όλη τη μαυρίλα σου,

σκόρπισε την πέρα

πάνω από τα κύματα,

μείνε ζωντανός



ύψωσε το βλέμμα σου

πάνω από τους τοίχους

βγες από τον τάφο σου

βάλε του φωτιά



τη ζωή σου ανάστησε

άλλαξε τους ήχους

φτιάξε φρέσκα όνειρα

μ' άλλη μυρωδιά



άπλωσε τα χέρια σου,

πιάσε τη σελήνη,

διάλυσε το σύννεφο

που 'χεις στην…

Το μονοπάτι της φωτιάς και των θαυμάτων

εν μέσω φόβων κι οραμάτων φαντασίας

δοσμένος τόπος για μια τέλεση θυσίας

κάψιμο εικόνων, ριπογόνων θεαμάτων



το μονοπάτι λογισμού και ελευθερίας

μέσα στα δίχτυα των κριτών και των σωτήρων

ας γίνει τόπος για εξάγνιση μαρτύρων

από απόβλητες σημαίες ευκαιρίας



το μονοπάτι της ανόθευτης ειρήνης

μέσα στα λάθη, υπολείμματα του πόνου

τα τελευταία αποθέματα οξυγόνου

για τις ανάσες της απόλυτης…

Απ' τις ουλές που σχηματίζουνε τα χάδια,

πάνω στα μάγουλα, στα χέρια και στο σώμα

φτιάχνονται δρόμοι που διασχίζονται τα βράδυα

από ορμές που σε ζητάνε λίγο ακόμα.



Από τα κόκκινα τα χείλη των στιγμών σου,

ένα απόμακρο τραγούδι αργοπεθαίνει,

κυλάει στα μάτια το ποτάμι των καημών σου,

μα είναι ο χρόνος φυλακή και περιμένει.



Από τα βάθη της απρόσιτης σελήνης,

από τα έγκατα της άγνωστης πλευράς σου

πνοές ξεχύνονται σαν λάφυρα…