Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Κωνσταντίνος Μαλάμος (392)

ΜΙΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ

Για μια στιγμή ξεχάστηκα

στη Σκέψη σου που Είχες,

και με Παρέσυρε Γοργά

στού Νου σου τις Αχτίδες.

…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 15 Οκτώβριος 2011 στις 10:34 — 6 σχόλια

Ο ΙΣΚΙΟΣ

Στον Ίσκιο σου περπάτησα

που κλαίνε τα λουλούδια,

παίρνουν φωτιά τα Όνειρα

και γίνονται τραγούδια.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 9 Οκτώβριος 2011 στις 14:30 — 5 σχόλια

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Ε)

Ω Ελευθερία βγαλμένη

από αίματα πνιχτά,

των Ολέθρων όλες οι Πείνες

και Ανθρώπων θανατικά.

Συ που Ανθίζεις μες τους λόγγους…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 1 Οκτώβριος 2011 στις 16:23 — 11 σχόλια

Μ’ ΑΦΗΣΕΣ ΜΟΝΑΧΟ ΜΟΥ

Κι αν μ’ άφησες μονάχο μου

στη γη να περιμένω,

δεν τέλεψαν τα βάσανα

που ακόμα εγώ προσμένω.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 29 Σεπτέμβριος 2011 στις 21:00 — 9 σχόλια

ΔΟΞΑΣΕ Ο ΑΝΕΜΟΣ

Φύσηξε βαρδάρης

από το βορά,

σκόρπισε τα φύλλα

άνοιξε η καρδιά.

Χρόνια απλωμένα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 25 Σεπτέμβριος 2011 στις 14:01 — 9 σχόλια

H ZΩΗ

Δάκρυσαν τα πέλαγα

απλώθηκε η Γη,

άνθισαν τα όνειρα

χάρηκε η ζωή.

Μέθυσαν τα σύννεφα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 14:39 — 10 σχόλια

Ψιθύρισε η θάλασσα
τους ήχους της καρδιάς της,
κι ο ουρανός αντάμα της
αγάπησε τ’ όνειρά της.

Τα κύματα που απλώθηκαν
σ’ απέραντη ακτή,
και διάλεξαν τα βότσαλα
που λούστηκαν την αυγή.

Γαλάζιο είναι της θάλασσας
το χρώμα που της δίνει,
τ’ όμορφο που απλώνεται
σ’ αέναη χρωμοδύνη.

Λούζει ο αφρός της θάλασσας
τ’ απέραντό της σώμα,
μοσχοβολάει άνοιξη
και κλείνει το χειμώνα.

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 21 Σεπτέμβριος 2011 στις 17:27 — 8 σχόλια

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Λειώνει η φωτιά το σίδερο

και ο δρόμος το ατσάλι,

λειώνει η ζωή στο σήμερα

και η ψυχή στ’ αγιάζι.

Φλόγες πολλές που πέρασαν

του χώρου το εμπόδιο,

‘γίναν χαρές που κέρασαν

ανθρώπων το κατευόδιο.

Πήρε ο Θεός τον άνεμο

και του ‘δωσε οδηγία

να χαιρετά τα πέλαγα

να νοιώθει ευτυχία.

Έδωσε ο άνθρωπος ευχή

κ‘ έδιωξε την κατάρα,

να χαίρεται το σήμερα

να λάμπει από Ελλάδα.

Και ο χρόνος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 18 Σεπτέμβριος 2011 στις 12:15 — 8 σχόλια

ΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Δώσε στον Ουρανό τα Χάδια σου

το βλέμμα στην καρδιά του,

μ' ένα της Σκέψης σ' Αγαπώ

που αγγίζει τ' Όνειρα του.

Μιά Χαρμολύπη που βαστά

του Σύμπαντος τη θέλξει,

σ' ένα μετέωρο Σταθμό

σε μιά Ανάσα πριν να φέξει.

…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 16 Σεπτέμβριος 2011 στις 18:28 — 7 σχόλια

ΧΙΜΑΙΡΑ

Άνθισαν τα χαμόγελα

περπάτησε η σιωπή

άνοιξε η θάλασσα

πέρασε η αφορμή.

Γιόρτασαν τα όνειρα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 11 Σεπτέμβριος 2011 στις 17:45 — 10 σχόλια

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ

Συννέφιασε κι αυτό το πρωϊνό

στα όμορφα χέρια σου θα βρω το φυλαχτό

της Άνοιξης τ’ απέραντο Εγώ

στου ήλιου μας ένα παράθυρο ανοιχτό.

Πήρε ο χρόνος τη δική σου τη ματιά

έσμιξε η λάμψη με τ’ αέρα τα πανιά

έδωσε δρόμο πρωϊνό Καλοκαιριού

χάρισε όμορφο αυγής παραμυθιού.

Δρόμος που φώτισε η δική σου η σκιά

μ’ ένα χαμόγελο Φθινόπωρου μπροστά

αιτία – τάξη κι αφορμή

ενός χαμένου Φεγγαριού διαταγή.

Δόξασε ο χώρος της ζωής… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 5 Σεπτέμβριος 2011 στις 9:59 — 7 σχόλια

ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΤΑΧΤΕΣ

Χρόνια στις στάχτες
αφημένο για πάντα
να σμίγει μαζί,
τ’ άψυχο σώμα
σε μια θεία πνοή.
Χρόνια στις στάχτες
αφημένο κρυφά,
ξυπνάει απ’ το λήθαργο
στο θρόισμα καμένου,
ξανά από ένα χέρι
που δεν λυγά.
Χρόνια στις στάχτες
μια σπίθα αρκεί,
που δεν σβήνει
στο φύσημα τ’ ανέμου
που θέλει
για να ανάψει εκεί.

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 3 Σεπτέμβριος 2011 στις 10:07 — 5 σχόλια

ΜΙΚΡΗ ΣΙΩΠΗ

Ο ήλιος βούτηξε στην αέναη θάλασσα της νύχτας ..

Πέτρωσαν τα χαμόγελα των παιδιών…

Ο αγέρας προσκύνησε τη χαρμολύπη.

Το τίποτα ανασηκώθηκε από τη μικρή-μεγάλη θέση του ..

Το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 31 Αύγουστος 2011 στις 15:55 — 6 σχόλια

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ

Δείξε μου το δρόμο σου

να’ ρθω ν’ ακολουθήσω

μες το σωστό ν’ αφουγκρασθώ

να μην γυρίσω πίσω.

Χόρεψαν οι χάρες σου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 28 Αύγουστος 2011 στις 12:08 — 6 σχόλια

ΤΡΟΙΑ - ΕΛΕΝΗ

Στης Τροίας βαθυστόχαστα

ζεις φυλακισμένη

Ελένη που το αύριο

δεν ξέρεις τι προσμένει.

Κλαγγές των όπλων προσμετράς…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 27 Αύγουστος 2011 στις 13:14 — 6 σχόλια

ΩΣ ΘΥΕΛΛΑ

Ως θύελλα προσπέρασες

την Άβυσσο του κόσμου

και πήγες και κοντοστάθηκες

στ’ αέτωμα του χώρου.

…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 25 Αύγουστος 2011 στις 12:26 — 7 σχόλια

ΕΝΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ( ΞΕΨΥΧΑ )

Σαν Κοιτάζω στο Σήμερα

βλέπω το Αύριο να απλώνεται,

στα Πόδια σου μπροστά..

Σαν Δώρο που αφέθηκε

και θέλει ν’ ανοιχθεί

μέσα από μια Ματιά …

Σκέψεις με Ρόδα ανάμεικτες

παλεύουν τη Φωτιά,

Λειώνουν (γλυκά) αργά το Σίδερο

Ριγούνε τη Καρδιά..

Τα Χέρια αντιπαλεύουνε

ορθώνοντας Ανάστημα,

στα ψεύτικα κτυπήματα

ενός Καιρού που ξεψυχά..

Χρόνια χαμένα στο Μηδέν

Μήνες που γλίστρησαν στο Παρά…

Μέρες που θα Δοξάσουν το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 21 Αύγουστος 2011 στις 14:46 — 6 σχόλια

ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ταξίδεψαν τα όνειρα

στου χρόνου τα στενά

και γίνανε διάφανα

της μοίρας πρωινά.

Πέσανε τα όνειρα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 19 Αύγουστος 2011 στις 15:50 — 7 σχόλια

Π Α Ν Σ Ε Λ Η Ν Ο Σ

Eίναι η Πανσέληνος βουβή

και η Θάλασσα μια στάχτη,

δάσος που κάηκε η Ζωή

στου δρόμου την Ιθάκη.

Ανοίγει τα φτερά της

τα Σύννεφα αγγίζοντας,

που έγνεψαν κοντά της.

Παρθένα γη που χάθηκε

στου ξαφνικού την Θέα,

Ανθρώπου που την όργωσε

χωρίς τ’ ορίου Ημέρα.

Μείναν οι Πόρτες της Ψυχής

Μισάνοιχτες το βράδυ,

αφού το χθες αφέθηκε

να κλαίει μες το σκοτάδι,

και ο φόβος που πεθύμησε

Λαβύρινθου την άκρη,

βρήκε στου ίσκιου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 15 Αύγουστος 2011 στις 14:37 — 10 σχόλια

ΕΥΛΟΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΛΕΓΕΙΑ ΟΝΕΙΡΟΥ

Το Σύννεφο Γέλασε ..

Ο Ουρανός δεν θα προδοθεί …

Το Παρήγορο ξαναβρήκε τη Θέση του

Μια Κρυστάλλινη Σιωπή Δάκρυσε…

Δάκρυ Χαρμολύπης

Ένας Ήχος προσπέρασε τον Εαυτό του ..

Ο Αντίλαλος (που ακούσθηκε) Χόρεψε …

Τα Βουνά απλώθηκαν πέρα από τα Όριά τους

Ένας Κόκκος Σιναπιού Άνθισε

Ευλογία μέσα από Ελεγεία Ονείρου..

Προσδιοριστική της Πραγματικότητας..

Μια Λάμψη που έπεσε Σκάλισε το χώμα

Του έδωσε την Ανάσα που Ζήταγε ..

Η βροχή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 13 Αύγουστος 2011 στις 16:50 — 5 σχόλια