Στέρεψαν τα δάκρυα,

σε ποταμό του Άδη,

στέρεψε κι ο έρωτας,

στο αχανές σκοτάδι.



Τα μάτια σου που ‘ταν, 

όμορφα κι ας ‘κλαιγαν,

στα μάτια σου δεν έβλεπα,

πονηριά όπως ‘λεγαν.



Τα μαλλιά σου κατάξανθα,

υπέροχα γυαλίζαν,

παν’ στου λόφου τα στενά

οι μέλισσες τριγυρίζαν.



Μυρωμένο άνθος,

του αγρού κι αν ήσουν,

στο…

Η ακριβοθώρητη που την καρδιά μου τόσο μάγεψε,

Μιαν ανύποπτη στιγμή που σ’ αντίκρισα στο συναπάντημα,

μάτια καστανά χάρμα, ο ουρανός θαμπωτικά έλαμψε

ατενίζοντας το κορμί σου, θελκτικός πειρασμός κι αμάρτημα.



Ήτανε πικρόχολες οι στιγμές της ανίας και η μοναξιά,

πλάι σου μόνο ζητάω να βρίσκομαι εκλιπαρώντας,

τα τρυφερά μου πάνω σου ν’…

Είσαι το παραδείσιο άνθος,

που ήρθε στην καρδιά μου

κι έφερε την άνοιξη,

ένα δειλινό.



Ο έρωτας είχε την μορφή σου,

νεράιδα πεντάμορφη,

γλυκιά και γοητευτική,

σαν την αυγή.



Θα σ' αγαπώ παντοτινά,

έφερες στην ψυχή μου,

τα χρώματα της ίριδος,

με το ουράνιο τόξο.



Είσαι το φως στις σκέψεις μου,

με τις ζεστές ακτίνες του πάθους,

που χάριζαν ζωή,

σαν τον…

Άλλο ένα πρωινό αντίκριζε,

το σκοτεινό μου μάτι στην αυλή,

η νυχτιά ήσυχα στο μανδύα της κοίμιζε,

τον αυγερινό, την πούλια και την χαραυγή.



Ξημέρωνε άλλη μια μέρα,

ανούσια βαριεστημένη πικρή,

μια καταχνιά θολή στον αιθέρα,

η ηλιαχτίδα έπαψε να ‘ναι λαμπερή.



Σ’ έναν ύπνο γλυκό να βρισκόμουν,

ατέλειωτο βαθύ χωρίς ξύπνημα,

στην αγκαλιά…

Ω Αλίκη ! Γλυκιά κι αιώνια ύπαρξη,

εσύ που μέσα απ' την καρδιά σου, πηγάζει η μακαριότητα

και πάνω στο δροσοστάλαχτο κορμί σου,

παρατηρώ έκθαμβος την συμπαντική ολότητα !



Τα μάτια σου που ακτινοβολούσαν ρομάντζα αιθέρια,

με τα αστραφτερά σκουρόχρωμα μαλλιά σου που με χάρη ανέμιζαν,

την λαμπερή σου ύπαρξη προμήνυαν οι μούσες των τεχνών,

που με τις…

Μάτια βουρκωμένα ριχτήκανε στο κλάμα,

έσταζαν τα δάκρυα στ’ άνθη του αγρού,

φόβος παγερός όπως σε αρχέγονο δράμα,

έπληξαν την ψυχή σου τα πάθη του κακού.



Τα μάτια σου που τα ‘βλεπα πάντα όμορφα,

ακόμα και μουσκεμένα ήταν φωτεινοί ήλιοι,

όπως σε ατέλειωτα της νύχτας μαγευτικά όνειρα,

στην αγκαλιά μου να σε σφίγγα εν’ αυγουστιάτικο δείλι.



Να ‘μουν στο κόσμο της καρδιάς σου η…

Λαχταρώ να γευτώ,

τα χείλη σου μια βραδιά,

τα μάτια σου να δω,

να λάμπουν από χαρά.



Ο έρως χρόνια δε κοιτά,

μικρή μου καστανούλα,

η καρδιά μου από έρωτα πετά,

τα δάκρυα σε μια λιμνούλα.



Ήσουν τόσο γοητευτική,

πλανεύτηκα όταν σ’ αντίκρισα,

για πρώτη φορά σε μια πλατεία.



Η ομορφιά σου ήταν θαμπωτική,

της αγάπης…

Έρεε το πάθος ανέμελα,

ένα βράδυ βροχερό,

στην αγκαλιά του έρωτα.

Τα μάτια της έλαμπαν από χαρά,

γαλάζια στο χρώμα της θάλασσας,

γαλήνια ένοιωθα όταν με κοιτά.

Τα…

Τα μάτια σου αυτά,

γιοφύρια της χαράς,

τόσο σαγηνευτικά,

κοιτούσα μονομιάς.



Το βλέμμα δε μπορώ,

να τραβήξω από σένα,

το πάθος αναζητώ,

στα χείλη τα φραουλένια.



Ήσουν η οπτασία,

που έδινε ευτυχία,

στης καρδιάς την ουτοπία.



Σε νεραϊδίσιων βάλτων,

πανδαισία χρωμάτων,

γλυκών συναισθημάτων.





Πάρης Π.…

Σκληρή, αχάριστη, άπονη και κουφή,

έφυγες να χαρίσεις τα ζεστά σου χάδια,

σε μιαν άλλη αγκαλιά και μ’ έριξες τον δύστυχο,

στην απόγνωση βυθισμένο τα βράδια.



Ωστόσο μετανιωμένος σ’ εκλιπαρώ,

να ‘ρθεις…

Τα κατακόκκινα σου χείλη,

γλυκά και ζουμερά σαν το ροδάκινο,

ομόρφαιναν τ’ ανοιξιάτικο δείλι,

σβήνοντας κάθε πικρό παράπονο.

Τα χείλη αυτά τόσο γλυκά,

που κοσμούσαν την αρχή του ουράνιου τόξου,

με όλα τα…

Για τον έρωτα λιώνει κ’ υποφέρει

η καρδιά μου απ’ αυτόν τον φτερωτό θεό,

στη ψυχή μου ευτυχία φως να φέρει

το σώμα σου καθώς θαυμάζω το καμαρωτό.

Πόσες ώρες ανούσιες στεκόμουν,

ξαπλωμένος ανάσκελα στη κλίνη,…

Σπαράζει η καρδιά μου,

όταν σε αντικρίζω,

σπαράζει κι είν’ το κρίμα μου,

όταν από έρωτα πλημμυρίζω.

Την γοητεία των ματιών σου,

αγνάντευα στην ηλιαχτίδα,

να χαιδεύσω των χεριών σου,

την απαλή επιδερμίδα.

Το κορμί σου ανθισμένο,

σαν λουλούδι του αγρού,

ν’ άπλωνα τα χάδια περιμένω,

μες στην…

Ήταν κάτι νύχτες χειμωνιάτικες και κρύες,

μελαγχολικές, θεοσκότεινα ψυχρές,

που ο πόνος της ψυχής μεγάλωνε ακόμη ολοένα,

η απαισιοδοξία, οι σκέψεις αυτές οι παγερές.

Πλανιόταν ο νους μου σ’ ανοιξιάτικα περιβόλια,

εκεί οπού η μαγεία της φύσης σε…

Η βουνίσια είσαι η πηγή,

που ξεδιψώ τον έρωτα μου,

έφυγε του πόνου η πληγή

κ’ ήρθε η χαρά μες στη καρδιά μου.



Για το ματιών σου το χρώμα,

γαλάζιο σαν τον ουρανό,

σκλάβος θα γινόμουν κι ακόμα,

στα πόδια σου να σε προσκυνώ.



Δεν έλεγα την σκέψη μου,

να μπορέσω να πάρω από σένα,

ήρθες σαν το φωτεινό αστέρι μου,

να καθοδηγείς στη γη εμένα.



Μες το καταπράσινο λιβάδι,

θ’ απλώσω τα γλυκά…

Μια νύχτα βροχερή και κρύα,

σε κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου,

ένα φιλί καυτό σου έδωσα και πήρα,

νοιώθοντας την ζεστασιά του ερωτά μου.

Τα μάτια σου φεγγίτες λαμπεροί,

μου χάριζαν απλόχερα το φως τους,…

≈…

Στ’ ανοιξιάτικο περιβόλι μονάχος διαβαίνω,

όταν κοιτώ τα μάτια σου τα καστανά να μη τα εχορταίνω.



Να μπορούσα ν’ άπλωνα τα τρυφερά μου χάδια,

πάν’ στο ρουμπινένιο σου κορμί τα επερχόμενα τα βράδια.



Ήσουν μιαν όαση…

Υποφέρω τις νυχτιές,

που κοντά μου δε σε ‘χω,

υποφέρω που ‘φυγες,

μόνος στιγμή δεν αντέχω.



Αγάπη μου σε λάτρεψα,

το πάθος πλημμυρίζει,

τον πόνο που δεν άντεξα,

την καρδιά μου κατακλύζει.



Την ομορφιά σου την πηγαία,

που ‘χα για αγνάντι,

υπέροχη γλυκιά παρέα,

σ’ ήθελα πίσω... κι ας είν’ από γινάτι.



Τα μάτια σου τα καστανά,

κοιτώντας με ζαλίζουν,

μες στης καρδιάς μου τα…