Της ψυχής μας το στέκι
Μία γουλιά και άλλη μια
από των ματιών σου τ' άστρο
δεν το χορταίνω αυτό το φως..
σαν πούλια μες το κάστρο
Πράσινα και χαρωπά
ξεγέλαγαν το χρόνο
το έρεβος όμως κατεύθασε
και ξέμειναν στον πόνο..
Τώρα,μεγάλα και επικίνδυνα
τρομάζουν τον καθένα
μ' αυτήν την άγρια ομορφιά
με μάγεψαν και εμένα
Φάρμακο ψάχνω σαν χαζός
μήπως τα λησμονήσω
μα αν δεν αντέξω στη σκιά
θα έρθω να τα κλέψω...
Προστέθηκε από τον/την Ατάλαντος ποιητής στις 6 Ιούνιος 2015 στις 19:38 — 2 σχόλια
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του