To κάλεσμα

[Ατάλαντος ποιητής]

Σε συνάντησα κάπου κι ο ήλιος εχάθη
κάποιο ξόρκι μου έφερε λήθη τρανή
αυτά δεν αλλάζουν κ ας πέρασαν χρόνια
τα μαύρα σου μάτια με καλούνε ξανά..

Μαζί να πετάμε ,να κάνουμε βούτες
στ' ουρανού το πηγάδι,στου βάλτου το φως!

Θα βρεθούμε τη νύχτα, αργά στο σκοτάδι
αυτό μας ενώνει ,άραγε είναι αρκετό;
είμαι δικός σου και είσαι δικιά μου
πώς να χωρίσεις δυο σταγόνες νερό;

Μαζί να πετάμε ,να κάνουμε βούτες
στ' ουρανού το πηγάδι,στου βάλτου το φως!

Στον Άδη τη μέρα ,στα λιβάδια το βράδυ.
Θα χαθώ και το ξέρεις ,είναι γραφτό
Βιάσου μικρή μου,λύσε τα χέρια
και έλα από δω να σου πω σ' αγαπώ!