Πάλι και ξανά πάλι

Όταν σε πρωταντίκρυσα
ανάμεσα στα πλήθη,
τα δάκρυά μου κύλησαν
και σείστηκαν τα στήθη.

Ένιωσα ότι έρχεσαι
από το παρελθόν μου
και κάποιο ίχνος πάνω σου
θα βρίσκονταν δικό μου.

Μέσα στον νου μου άρχισε
παρέλαση εικόνων
με όσα ζήσαμε μαζί
στα βάθη των αιώνων.


Ψυχές που αγαπήθηκαν
ψάχνουν η μια την άλλη,
απ' την αρχή ν' αγαπηθούν
πάλι και ξανά πάλι.

Δες με

Σφάλισε τα βλέφαρά σου,

την εικόνα μου φαντάσου,

σαν μια νύχτα βροχερή

κι αχνοφέγγιστο κερί.



Ένα σπίτι γκρεμισμένο

σε χωριό ερημωμένο,

μες τη θύελλα σκαρί,

ένα σύννεφο βαρύ.



Είμαι το σβησμένο ποί(η)μα

σ' ένα ξεχασμένο μνήμα,

ένα πόνου ουρλιαχτό,

στα σκουπίδια φυλαχτό.



Είμαι ένα μοιρολόι

και του αγριμιού οι γόοι,

μια πομπή σιωπηλή,

ένα σε νεκρό φιλί.



Αν τη σκέψη σου περάσεις

μες σ'…

Ο ασφαλέστερος εχθρός

Δεν ξέρεις ποιος είναι εχθρός

και ποιος είναι ο φίλος,

ποιος θα σε σπρώξει στου γκρεμού

όταν βρεθείς το χείλος.



Δεν ξέρεις ποιον να μπιστευτείς

και ποιον να μην πιστέψεις,

πώς να μαντέψεις τ' αλλονού

τις αιμοβόρες σκέψεις.



Δεν ξέρεις πώς να φυλαχτείς

από τ΄αστροπελέκια,

ποιος έχει λόγο της τιμής

και ποιος κρατά ντουφέκια.





Μα ξέρεις ασφαλέστερος

εχθρός, χωρίς κουβέντα

δεν είναι…

Έως εδώ

Αγάπη μου έως εδώ
δεν την αντέχω τη σκλαβιά σου,
τ' αέναο κατηγορώ
και τα παραληρήματά σου.

Αγάπη μου σε χαιρετώ,
θέλω αέρα ν' αναπνεύσω,
με τα φτερά μου να πετώ,
μόνη να σηκωθώ, αν πέσω.

Αγάπη μου με συγχωρείς,
τις αλυσίδες σου θα σπάσω,
σε ποιον μιλώ να μη μπορείς
να λες και πότε να γελάσω.

Φεύγω χωρίς επιστροφή,
ας ξέρω πως θα σε πικράνω,
τελείωσε η ανοχή,
λόγο να δίνω σ' ότι κάνω.

Στης καρδιάς σου το γιαλό

νά 'ταν ν' αγκυροβολήσω 
σύννεφα να διαλώ,

καημούς να στρέφω πίσω.

Στης ψυχής σου την ακτή
μόνιμος κυματοθραύστης,
νά 'μαι και για το πλατύ
το χαμόγελο σου δράστης.

Στης καρδιάς σου την αυλή
να με έριχνε τ' αγέρι
μια νεράιδα καλή
για να σου κρατά το χέρι.

----

Τζίνι μέσα στο μπουκάλι
να με φέρναν οι καιροί
στης ψυχής σου τ' ακρογιάλι.
έν' αφτούμενο κερί.

Πέρασες κι ήσουν λυπημένος
και με τους ώμους σου γερτούς
στα μαύρα σου γυαλιά κρυμμένος
σαν να συνόδευες νεκρούς.

Είδα να σέρνεσαι μωρό μου,
των εκλεκτών ο εκλεκτός,
σαν τον υπόλογο του νόμου
και λαβωμένος αετός

Πέρασες κι έμεινα σαν στήλη
να σε κοιτώ από μακρυά,
κούνησα νοερά μαντήλι

σε μια που σου 'μοιαζε σκιά.

Εκεί στον όρμο που συχνάζεις

και με το κύμα κουβεντιάζεις,

έχε την έννοια σου σαν σκάσει,

μια καληνύχτα θα ξεβράσει.



Έχε το νου σαν πας στον όρμο,

το κύμα έχω ταχυδρόμο.

Στο βράχο σου επάνω στάσου,

λόγια αγάπης αφουγκράσου.



Πάνω στο κύμα και στο στέλνω

το σ' αγαπώ έχω δεμένο.

Είν' 'ενα κύμα που θα κλαίει,

πόσο μου λείπεις θα σου λέει.



Σκύψε στο κύμα μου και πλύσου

και με το σ' αγαπώ μου ντύσου.



Κι ύστερα στείλε μου…

Φως ιλαρό

Μου' παν φίλοι που ρωτώ

σύντομα πως θα γυρίσει

και βασιλικό πολτό

μάζεψα απ' το μελίσσι.





Φως θα φέρω ιλαρό,

απ' τους άγιους τόπους μύρο,

κάθε πίκρα μου θαρρώ

όταν έρθει θα σιχτίρω.



Αηδόνια στα σκαλιά

θα καλέσω ένα σμήνος

για ν' ακούσει τη λαλιά

όταν θα γυρίσ' εκείνος.



Θα του έχω να γευτεί

όλα τα καλά στο…