πιο ψυχωμένος τώρα να απαλείψω ήθελα

το προσφιλές

και έτσι ξεκίνησε το όνειρο να διαρκεί

και γεννιέται πρώιμο ξημέρωμα

αιωρούνται τα βουνά απ τα σκαρφαλωμένα

νέφη, ακουμπούν στο χώμα την ατρόμητη

ψυχή τους και ευφραίνονται

στις κορφές

στα πρωινά ταξίδια, ανυπότακτους

τρούλους συναντώ ,με λευκά κεριά σβησμένα

όλα από ώριμη ερείπωση αγώνων ξεχασμένα

χωριουδάκια οικισμοί, ισορροπούν 

στον βραδινό καημό,

μα…

είναι στιγμές που αίσθηση υπέρογκη

απουσίας διακρίνω

μέσα στα ίδια σου τα χνάρια

αλαφροΐσκιωτος πάνω σε

φευγαλέες βραδινές παρέες

είναι στιγμές που προσεύχεσαι

απλώνοντας τα χέρια σαν άγρυπνος

προσκυνητής που εξιλέωση ζητά

μακριά από των θορύβων τις παρέες

σήμερα ,κάποια παράταιρη και άστατη

βιτρίνα εποχής

με ύποπτη απεικόνιση του ωραίου

σου έγνεψε ειρωνικά σαν να ήθελε

να σε μαγέψει

δείχνεις , μάλλον άδοξος…

στον ηλεκτρικό

πολυκοσμία ,ζέστη πολύ 

ανάσες αδύναμες

είναι βράδυ και 

τα στόματα 

ανοιχτές πληγές

σαν σκουριασμενα τόξα

βλέμματα κουρασμένα 

τόσος πόνος 

τόση ζωή

στο κυνήγι σφοδρής 

επιθυμίας την ανάμνηση

μάτια κίτρινες ,κόκκινες

ρωγμές σαν να ανεμίζουν

φανοστάτες

σώματα συστρεφόμενα 

νωχελικά 

μεγάφωνα από παντού

απαγορεύεται η…