πραγματικός διάλογος

[Ιωαννης]

στον ηλεκτρικό
πολυκοσμία ,ζέστη πολύ 
ανάσες αδύναμες

είναι βράδυ και 
τα στόματα 
ανοιχτές πληγές
σαν σκουριασμενα τόξα

βλέμματα κουρασμένα 
τόσος πόνος 
τόση ζωή

στο κυνήγι σφοδρής 

επιθυμίας την ανάμνηση

μάτια κίτρινες ,κόκκινες

ρωγμές σαν να ανεμίζουν

φανοστάτες

σώματα συστρεφόμενα 

νωχελικά 

μεγάφωνα από παντού

απαγορεύεται η επαιτεία

δύσκολοι καιροί 

εξαντλημένοι απο καιρό

στο συρμό οι σφαγές
συνεχίζονται

η κοπέλα κοντά στα 28 
με ρούχα πρόχειρα
επιμελώς τακτοποιημένα

-σας έκανα αναπάντητη είπε

-καλά είμαι, ήμουν σε πρόβα 
για δουλειά
σε ζαχαροπλαστείο

-αλλά δεν ξέρω..
περιμένω απάντηση

-ναι, μακάρι να με πάρουν 
αλλά ήταν και άλλοι.

-σπούδαζα χρόνια 
δεν με νοιάζει για μένα 
μόνο για το παιδί

-σας πήρα διοτι
έχω ανάγκη 15-20 ευρώ

-για εκείνο το γάλα ξέρετε

μόνο αυτό επιτρέπει 
ο γιατρός

-σας παρακαλώ
δεν έχω άλλον να πάρω

-δεν έχετε; καθόλου;
μόνο για δέκα ημέρες

-θα τα επιστρέψω
όπως τις άλλες φορές

-δεν μπορείτε λοιπόν....
έχετε έξοδα σημαντικά;

-καλά.. καλό βράδυ

σκέπασε το πρόσωπο 
με τα μεγάλα χέρια της.
κοιτώντας  κάτω

δεν φαινόταν τίποτα.
μπροστά της
και το τρένο είχε 
σταματήσει από ώρα

-τις άλλες φορές
σας τα επέστρεψα
αμέσως

ήταν η τελευταία φράση
στο τηλέφωνο

δεν υπήρχε λυρισμός 
ούτε λέξεις περίτεχνα

γραμμένες

ήταν λέξεις μετέωρες ,

που δεν ακούστηκαν
ποτέ

μάλλον μονολογούσε
στο τηλέφωνο
ΧΩΡΙΣ ακροατή

-καλό βράδυ είπε,
καλό βράδυ

συνέχισε 
το ίδιο σιωπηλή

δεν ξαναμίλησε 

μέχρι που βράδιασε 
για τα καλά

προσκυνώ σας

[Ιωαννης]

ευχαριστω παντελη

για τα καλα σου λογια

[Παντελής]

νόμισα πως έλεγα άλλα ντα άλλων και τα έσβησα,

σε ευχαριστώ, να είσαστε καλά.

[Stauroula Chronopoulou]

******************************************************************

ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΖΜΕΝΗ 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑς ! ! !

ΔΥΣΤΥΧΩς ΙΩΑΝΝΗς ΕΤΟΥΤΤΟΙ ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΕΝ ΘΕΝΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩς ΘΕΝΑ

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΟΥΝ

ΜΕ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ ; ((

. . . Στα φανάρια σε κάποια μεγαλούπολης μια ρακένδυτη αδύνατη

κυρία ξυπόλυτη να zητιανεύγει 'ψιxουλάκια συμπόνιας & κανείς να μην

τηνε θωρρεί απλά να στρέφουν με αποστροφή αλλού το κεφάλι  ! ! !

Να παύουν . . . να σβήνουν απέ τις οθόνες του μυαλού τους τα 

Ανθρώπινα Συναισθήματα να τα παίρνουνε τα αγρεμένα κυματα

μιας Ζωής τακτοποιημένης βήματα ! ! !

ΑΠΟΜΑΚΡΑ ΑΠΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΔΙΧΑ ΝΑ ΕΓΓΙΖΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΧΟΡΔΗ

ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ . & _

Ε Ξ ΑΙ Ρ Ε Τ Ι Κ Ο ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

*******************************************************************