χάθηκαν στην πυρκαγιά παιδιά

[Ιωαννης]

θέλω να γράψω  για την φλεγόμενη αντήχηση της φρίκης

και τις σκέψεις τις ανείπωτες

μα δεν υπάρχει αρκετή σιωπή
για κείνους που σπαράσσονται
στις ανοιχτές πληγές τους

και νιώθω πολύ μικρός και αδύναμος
μπροστά στο απέραντο το σκότος
που θεριεύει,χωνεύοντας παιδικές κραυγές

δεν υπάρχει τόπος χάριτος εδώ
ο θεός λείπει

μόνο αιμάτινοι γκρεμοί που θριαμβεύουν φτύνοντας την οδύνη
στην ψυχής μας

μόνο φλεγόμενα φτερά παιδιών στήν στάχτη ανάμεσα στα βράχια

και  φλογισμένη σκόνη που σέρνει τον άνεμο

στους τόπους της νεκρής γής

φέρνω το δάχτυλο στα χείλη
και ένας ακατασίγαστος φόβος
στροβιλίζεται εντός μου

που να βρεθεί λοιπόν η λέξη
που να βρεθεί

(και η κραυγή μου ελθέτω εις εμέ)

μπορώ μόνο να αντιγράψω
απ την φλεγόμενη
οδύνη του σιωπηλού λόγου

<απανθρακωμένο παιδί
από τον γκρεμό πήδηξε και χάθηκε>

<απανθρακωμένοι βρέθηκαν οι σωροί
δεν πρόλαβε να της πει ούτε αντίο>

<σ αγαπώ μαμά μα εσύ μην έρθεις
εδώ είναι όλα δύσκολα>

<οι νεκροτομές δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη>

αλλά και αυτά:

<η Ελλάδα μας που υποφέρει ετούτη την
στιγμή>

<we pray for greece>

Που να βρεθεί λοιπόν η λέξη

[Παντελής]

μαχόμενη η ποίηση σου καλέ φίλε Ιωάννη.

[Stauroula Chronopoulou]

**********************************************************

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ ΘΕΣΠΕΣΙΟ 

ΠΟΝΗΜΑ ΨΥΧΗς ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ ! ! !

{ & ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙς ΠΩς ΔΥΟ ΜΕΡΕς ΠΡΙΝ

ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΠΟΥ ΞΕΚΛΗΡΙΣΕ  ΨΥΧΟΥΛΕς

& ΟΝΕΙΡΑ ΖΩΗς ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ  Ε Κ Ε Ι ! ! !

ΑΝΑΡΙΓΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΝΟ & ΜΟΝΟ

ΣΤΟΝ ΤΟΣΟ ΑΝΕΙΠΩΤΟ & ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ

ΘΡΗΝΟ Ψ Υ Χ Η ς . & _ }

Ας ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥς

ΣΚΕΠΑΖΕΙ 

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ 

ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ 

Δ Ι Χ Α Ζ Ε Ι !  !  !

 Ε Υ Γ Ε . & _

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ 

ΜΟΥ ΕΙΠΕ : " ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

ΠΑΙΔΙΜΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΄ΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ . & _"

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

********************************************************************

[Ντζούνης Κωνσταντίνος]

θέλω να γράψω για την φλεγόμενη αντήχηση της φρίκης
και τις σκέψεις τις ανείπωτες...

Δυνατό!

[Nefeli riga]

....................

Τα Σέβη μου...

[Παντελής]

δεν αμφιβάλω καθόλου για το θρήνο,

μα κάναμε το χρέος μας στους συνανθρώπους μας;

[Ιωαννης]

όχι Παντελή δεν το κάναμε

και αυτό μεγαλώνει τον θρήνο