Ένα λούτρινο φεγγάρι μες τη θάλασσα, στο χώμα,

χίλια πέτρινα αστέρια το παρόν λιθοβολάνε,

ένας τοίχος σε μια πόλη που θ' αλλάζει πάντα χρώμα

σ' ένα διάφανο πλανήτη που οι πάντες δεν γελάνε.



Συννεφάκι μολυβένιο, μια ριπή από αστέρια,

τα μυστήρια των ονείρων ξεκλειδώνουνε το μέλλον,

οι αχτίδες απ' τον ήλιο οδηγούν τα μεσημέρια,

φυλακή και ελευθερία μες τα λόγια των…

Σε ανήλιαγες κρυψώνες,

με σθένος πειρατή,

θα ζήσω στους χειμώνες

τη μέσα μου γιορτή.



Δραπέτης ταξιδιώτης

στου χρόνου τις σπηλιές,

απόμαχος μιας νιότης,

σε χίλιες αγκαλιές.



Στη μέσα μου αρένα,

παλεύω τους καημούς,

οράματα δεμένα

με τρέλες και θυμούς.



Του δρόμου…

Ονείρου καβαλάρης

μια νύχτα των διωγμών,

δραπέτης απ' την άγονη πλευρά σου,



του χρόνου μακελάρης

αυτόματων ρυθμών,

ρυθμών που δυναστεύουν τη χαρά σου.



Διδάσκαλος του κόσμου

σε αρχαία αγορά,

ο λόγος σου, τροφή των μαθητών σου,



την προσευχή σου δώσμου,

σ' αιώνια προσφορά,

με αντάλλαγμα τη…

Κάνε την κιθάρα σου βαρκάκι,

αγέρας η φωνή σου που φυσά,

ελεύθερο ανεμίζει τραγουδάκι

με λόγια διαμαντένια και χρυσά.



Κάνε την κιθάρα σου βαπόρι,

ξεκίνα για να φτάσεις στα βαθειά,

τραγούδα τη ζωή σου σε μια πλώρη,

οι γλάροι θα σου κάνουν συντροφιά.



Κάνε την κιθάρα σου πιρόγα

και φύγε για ταξίδια…

Μέσα στο χώρο, τόσους αιώνες,

μες τους χειμώνες της προσμονής,

καυτές ανάσες και παγετώνες,

μες τους αγώνες αδημονείς.



Πάνω σε τόπους, πάνω στη σφαίρα,

με καλημέρα και σκοτεινιά,

ζητάς αγάπη, παίρνεις φοβέρα,

σε μια γαλέρα χωρίς πανιά.



Μέσα στο χώρο σκορπίζεις πόνο,

πάνω στο θρόνο της παρακμής,

αυτό το μίσος…