........................................................

.

Φίλοι μου, μη θυμώσετε για αυτά που εδώ θα γράψω

δείτε μέσα απ’ τα μάτια μου την πιο μεγάλη πλάνη

που ζεί η ανθρωπότητα και δεν μπορώ να θάψω

στο νού μου η στα λόγια μου που η θλίψη στίχους κάνει …

.

Αν σας πονέσω δυνατά μη με πετάξτε αμέσως

πείτε πως παρανόησα κι η τρέλα έχει εισχωρήσει

στης ρίμας το λωλό μυαλό όπου γυρνούν εμμέσως

ζούδια κι ασθένειες ψυχικές…

………………………………………………

Φύγε χειμώνα κρύε από τα μέρη μας,

της άνοιξης το πρωτινό λημέρι,

κατέφτασε το ανθισμένο ασκέρι μας

λευκό του Γάλανθου χιονάτο περιστέρι …

.

Δειλά ξεπρόβαλε το άσπρο λουλουδάκι μας

πρώϊμο της άνοιξης δυσθ’ώρητο χαδάκι

στη χιονισμένη ράχη πρώτο τραγουδάκι μας

διαμάντι εύθραυστο, χρυσό δαχτυλιδάκι …

Του Ερμή του Μέγιστου, -ανατροφέα μας-,

δώρο στον πολυμήχανο Οδυσσέα.

«Μώλυ» σε λέει…

………………………………

.

Τα μονοπάτια του λαού

δεν τα διαβαίνουν όλοι.

Οι κακουχίες του φτωχού

του σατανά οι δόλοι.

.

Οι παραλήδες ζούν καλά

οι φουκαράδες άστα

άλλοι έχουνε πολλά λεφτά

κι ο λαουτζίκος βράστα.

.

Άλλος γυρεύει τα ζοχιά

σπανάκια στη λασπούρα

κι άλλος τη χήνα την παχιά

τρώει και καπνίζει πούρα.

.

Άλλος δεν έχει ζεστασιά

για ζέστα καίει λιβάνια

κι άλλος ζωή…