Δεν καταλαβαίνω φαίνεται καλά 

και μάλλον αυτό συμβαίνει λόγω μιας δύστροπης αφέλειας 

που με διακατέχει  από μικρό

είμαστε ελάχιστοι σε ένα χώρο πολύτιμο και σπάνιο

πολύ συχνά εκθέτουμε τον εαυτό μας

αλλά πάντα με ένα τρόπο δημιουργικό, φωτεινό

πιο πλούσιο από τον φτωχό  εαυτό  μας

ίσως αυτό να είναι και η μοναδική δικιά μας σωτηρία 

εδώ και μήνες πολλοί δεν γράφουν εδώ πλέον,

πριν λίγες ώρες…

τα σύννεφα ζυγιάζονται για τα καλά εδώ ,μα είναι ανίκανα να γαληνέψουν

οι βροχές ως το γόνατο μες το νερό

ουρλιάζουν μάταια να ξεφορτώσουν το τοπίο

τρεμάμενες σταγόνες στα τζάμια ξεψυχάνε στοργικά

φιλούν τον έρωτα, τα χείλη  και της πληγής τον πόνο

οι δρόμοι είναι ανάσκελα γυμνοί χαρακωμένοι

απ' το νερό

σαν να ξέμαθαν στα δύσκολα να κολυμπούν και

συνεχώς παραμιλούν ,διαβαζοντάς μου μουσική

 λυπητερή και…

-ποιός είσαι ;

ίσως να μην είμαι κανείς

μα μπορείς να μου δώσεις

το δικό σου σχήμα

είμαι συνετός και λεπτολόγος

πρόθυμος να γίνω χρήσιμος

με υψηλές ιδέες

χωρίς αμφιβολία όμως

είμαι και φοβισμένος

ίσως και σχεδόν κουτός

όταν με πιρουνιάζει η θλίψη

με   υγρές πατημασιές

για  να αναδείξει τάχα  ένα…