Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ

Δεν καταλαβαίνω φαίνεται καλά

και μάλλον αυτό συμβαίνει λόγω μιας δύστροπης αφέλειας

που με διακατέχει από μικρό

είμαστε ελάχιστοι σε ένα χώρο πολύτιμο και σπάνιο

πολύ συχνά εκθέτουμε τον εαυτό μας

αλλά πάντα με ένα τρόπο δημιουργικό, φωτεινό

πιο πλούσιο από τον φτωχό εαυτό μας

ίσως αυτό να είναι και η μοναδική δικιά μας σωτηρία

εδώ και μήνες πολλοί δεν γράφουν εδώ πλέον,

πριν λίγες ώρες λάβαμε μήνυμα για την αποχώρηση της Λεονόρας

εύκολα κάποιος διακρίνει μίαν επιμελή απόκρυψη λύπης και πόνου ψυχής

κύριοι,

επιτρέψτε μου,

καθημερινά ζούμε καταρρεύσεις ,ο καθένας ξεχωριστά

με την μορφή μίας τάχα αέναης επικαιρότητας

ο κόσμος είναι γεμάτος με ισχυρές δόσεις πραγματικότητας και εμείς εδώ

νόμιζα αντιστεκόμαστε στην ακαμψία ψυχής και πνεύματος

μα αυτά είναι λόγια ...λόγια ..λόγια ζαχαρωμένα θα πείτε

και ένα ακόμα μέλος φεύγει,διαγράφοντας τα έργα της,τον εαυτό της

αφήνοντας μας χώρο δυσαναπλήρωτο, μοναδικό και πνευματώδη

<και με διαφορετικό ύφος>

κύριοι είναι απαράδεκτο ,απίστευτο

και κυρίως καθοριστικό για εμάς

ότι γράφουμε φαίνεται είναι λυρικά αναγνώσματα για ψεύτικους θεατρίνους στην ίδια την αυλαία

μήπως η θέση μας είναι εκεί έξω:

κοντά στις ακριβές συναλλαγές

στις φτηνές τηλεοράσεις

και στα κρυφά θεάματα ;

σημείωση

παρακαλώ τα παραπάνω να εκληφθούν μόνον ως έκφραση προσωπικών

αλλά ειλικρινών συναισθημάτων αλλα και αγωνίας για τον χώρο

ι.ζ

Προβολές: 93

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 18 Ιανουάριος 2019 στις 1:45: έτσι τα λες φίλε Ιωάννη, νιώθουμε εδώ όπως στο σπίτι μας,

θα μας λείψει η αγαπητή φίλη Λεονόρα.