Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νίκος Δεσιμόνας Άντρας Λάρισα Ελλάδα: Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη; Κοινή χρήση με το Facebook MySpace Tweet

Καταχωρίσεις ιστολογίου (2)
Συζητήσεις
Εκδηλώσεις
Φωτογραφίες
Άλμπουμ φωτογραφιών
Βίντεο

Φίλοι του/της Νίκος Δεσιμόνας

Προβολή όλων

Ληφθέντα δώρα

Ο χρήστης Νίκος Δεσιμόνας δεν έχει λάβει ακόμα δώρα

Προσφέρετε ένα δώρο

Σελίδα του/της Νίκος Δεσιμόνας

ΔΙΧΑΖΟΜΑΙ

Ωθώ τα κύματα να σέρνονται σαν λέμβοι

που λησμονούν των ταξιδιών προορισμούς.

Φυσώ τα νέφη να περνούν συχνά σε ρέμβη

και να αφήνουν διψασμένους τους λαιμούς.

Άκρατες ώρες διασχίζουν την παλάμη,

αφήνοντας τα μυστικά μιας εποχής

να βομβαρδίζουνε τις λίμνες μου με άλμη

και τα βουνά μου με καμπίσια θαλπωρή.

Διχάζομαι συνέχεια και πάντα

και οι φουρτούνες της ζωής χαμογελούν,

άδοντας σε ρυθμό παλιάς μπαλάντας

άσεμνους στίχους που πληγώνουν και πονούν.

Διχάζομαι σαν χαρακτήρας δίχως τέλος,

σαν επιστήμη που δεν έχει πια σκοπό,

σαν το στρατόπεδο που πισωγύρισε στο βέλος,

και μάταια τρεμοτοξεύει τον εχθρό.

Διχάζομαι, αλλά αισθάνομαι κι ωραία.

Γιατί είναι τέρψη νά΄ χω πια επιλογές.

Είναι η αμφιβολία μου τρανά προτιμητέα

από τις αναμνήσεις ενός τόσο άδειου χθες.

21-10-07

Ν. Α. Δεσιμόνας

Ιστολόγιο του/της Νίκος Δεσιμόνας

Η ΡΗΣΗ

Καταχωρίθηκε στο 8 Αύγουστος 2012 στις 17:23 -- 8 Σχόλια 4 Μου αρέσουν

Πρόβαλα πρώτα το κεφάλι απ΄ το σοκάκι,

κυνηγημένο αγρίμι από αόρατο εχθρό.

Ασθμαίνον δέμας διερεύνησα τα πέριξ

για ν΄ αποφύγω οποιονδήποτε γνωστό.

Διάβηκα γρήγορα του δρόμου το ποτάμι.

Κάθε ματιά ξωπίσω μαχαιριά.

Κίτρινα φύλλα προσκυνούσαν το χειμώνα

που ’ρχόταν βάρβαρα στην πόλη, στην καρδιά.

Στην πόρτα κοντοστάθηκα μήπως αδράξω

τη θέρμη από ξένια χνώτα εξουσίας.

Το πρόσωπο χαστούκισε με…

Συνέχεια