Πρόβαλα πρώτα το κεφάλι απ΄ το σοκάκι,

κυνηγημένο αγρίμι από αόρατο εχθρό.

Ασθμαίνον δέμας διερεύνησα τα πέριξ

για ν΄ αποφύγω οποιονδήποτε γνωστό.

Διάβηκα γρήγορα του δρόμου το ποτάμι.

Κάθε ματιά ξωπίσω μαχαιριά.

Κίτρινα φύλλα προσκυνούσαν το χειμώνα

που ’ρχόταν βάρβαρα στην πόλη, στην καρδιά.

Στην πόρτα κοντοστάθηκα μήπως αδράξω

τη θέρμη από ξένια χνώτα εξουσίας.

Το πρόσωπο χαστούκισε με…

Ωθώ τα κύματα να σέρνονται σαν λέμβοι

που λησμονούν των ταξιδιών προορισμούς.

Φυσώ τα νέφη να περνούν συχνά σε ρέμβη

και να αφήνουν διψασμένους τους λαιμούς.

Άκρατες ώρες διασχίζουν την παλάμη,

αφήνοντας τα μυστικά μιας εποχής

να βομβαρδίζουνε τις λίμνες μου με άλμη

και τα βουνά μου με καμπίσια θαλπωρή.

Διχάζομαι συνέχεια και πάντα

και οι φουρτούνες της ζωής χαμογελούν,

άδοντας σε ρυθμό…