Τα φύλλα που γεννήθηκαν εχθέςθα πρασινίζουν κάθε μέραμέχρι το βλέμμα μου πιο πέραστραφεί και μείνει απαθές.Με κάποιο σκίρτημα νωθρό,στου φεγγαριού την πλέρια λάμψηη φλόγα μου αδίσταχτα θα πάψεινα ζει, δεν θα ’μαι πια εδώ.Απ’ την κρύπτη τ’ ουρανού θα βγωστην κορυφή ενός αιώνιου ιστούκαι θα μπορώ να βρίσκομαι παντού,χαμένη νιότη τότε και πάλι θα σε δω.Δείτε περισσότερα

Δυο γραμμές με χίλιες λέξειςκάποιο νόημα δεν βγάζουν,ίσως επίτηδες για να μην καταλάβειςόλα αυτά που με τρομάζουν.Δυο ρολόγια σ΄έναν τοίχοχρόνος μπρος και χρόνος πίσω,ίσως επίτηδες για να μην καταλάβωτούτον τον ήχο της απόλυτης σιωπής.Δύο σύμπαντα παράλληλαό,τι κι αν είχες να μου πειςδεν το ακούω, δεν σε βλέπω,μόνο στέκομαι και αφουγκράζομαιτη σκόνη των αστεριώννα χτυπά στο τζάμι του παραθύρουόπου κάποτε καθρεφτιζόμασταν.Δείτε περισσότερα