Τι πιστεύετε για τα σχόλια στα ποιήματα ?

[Στιχοπλάστης]

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Είναι ένα θέμα λεπτό που δύσκολα το ανακινεί κανείς, αλλά το θεωρώ σημαντικό όσον αφορά τη λειτουργία μιάς σελίδας η γενικότερα ενός κοινωνικού φόρουμ ...

Είναι το θέμα των σχολίων στους ερασιτέχνες συν-ποιητές.

Πιστεύω πως είναι σημαντική κινητήρια δύναμη ο σχολιασμός του πονήματος του εκάστοτε φίλου. Για τον ίδιο πρωτίστως και για τους υπόλοιπους δευτερεύοντα ... Γιατί και οι υπόλοιποι εμπνέονται από τις δημιουργίες των διαδικτυακών συντρόφων και έτσι 'φτιάχνεται' ποιητικό κλίμα ... 

Σχολιάζοντας τον φίλο-φίλη δείχνεις πως διάβασες το πόνημα που έφτιαξε. Έκανες τον ελάχιστο κόπο να περάσεις να δείς τι έγραψε. Έτσι του δίνεις κίνητρο να ξαναγράψει, ειδάλλως γιατί να αναρτήσει τα γραφόμενα στο διαδίκτυο..;.. Αν δεν ήθελε το σχολιασμό η την γενικότερη αποδοχή από τους συνανθρώπους του θα τα έγραφε στο σπίτι του κατ' ιδίαν ...    Άρα ο γράφων (όλοι μας δηλαδή) αναζητεί την κοινή παραδοχή-αποδοχή των υπολοίπων. Έτσι φτιάχνονται οι κοινωνικές ομάδες, έστω και διαδικτυακές.  Κατά συνέπεια ο σχολιασμός κρίνεται κατ' εμέ απαραίτητος για να λειτουργήσει η σελίδα μας η οποιαδήποτε άλλη σελίδα ...

'''''''''''

Για να γίνει σχολιασμός οπωσδήποτε χρειάζεται χρόνος ο οποίος είναι ανασταλτικός παράγοντας αλλά νομίζω πως έστω και ένα "καλημέρα" σκέτο μπορεί να 'μεταφραστεί' σε : <Δεν έχω χρόνο, αλλά πέρασα από το ποίημά σου για μιά στιγμή>  ...  

Έστω και αυτό αρκεί για τον φίλο-φίλη που έγραψε κάτι, μιά φωτό έστω ... Του δείχνεις εκτίμηση ... Αυτή είναι μιά τακτική που έχει κρατήσει τη γωνία μας σε συνοχή όλα αυτά τα χρόνια τηρούμενη πρωτίστως (εκτός βεβαίως του Σπαρτινού που είναι ο σπιτονοικοκύρης) από την φίλη Ειρήνη σταθερά και από άλλους φίλους κατά καιρούς ...

Βέβαια υπάρχουν και οι 'συμπάθειες' και όλοι μας σχολιάζουμε τους συμπαθούντες περισσότερο αλλά αυτό είναι άλλο και άλλο είναι ο μηδέν σχολιασμός.

'''''''''''''''''''''''''''''

Υπάρχει, μικρή είναι αλήθεια, μερίδα ερασιτεχνών-ποιητών που δεν σχολιάζουν ποτέ η ελάχιστα το κάνουν, τους 'συνδαιτυμόνες' τους. 

Για αυτούς η δική μου γνώμη λέει: ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΔΩΣΕΙΣ ...

Γράψτε φίλοι την άποψη που έχετε για το θέμα γιατί πραγματικά το θεωρώ σημαντικό ...

[NO]

     Φίλε Στιχοπλάστη

     Μα σίγουρα δεν θα κακιώσουμε, δεν είναι ο σκοπός αυτός της συμμετοχής όλων μας στην συζήτηση, άλλα όπως και οι δύο επισημάναμε μια απλή και φιλική ανταλλαγή απόψεων. Σε συνέχεια λοιπόν των παραπάνω θα ήθελα να πω φίλε ότι ναι έχεις δίκιο. Το όλο θέμα ανάγεται αποκλειστικά και μόνο στην οπτική γωνία με την οποία βλέπει ο καθένας μας την συμμετοχή του στο φόρουμ αυτό.

     Σίγουρα προέχει το παρεϊστικο κλίμα. Αλλά δεν νομίζω ότι θα έβλαπτε μέσα από ένα φιλικό φόρουμ να βελτιωθούμε όλοι σε κάτι, με μια συμβουλή ή και με μία απλή γνώμη κάποιου άλλου φίλου από εδώ μέσα, εφόσον βέβαια το επιτρέπει ο συγγραφέας. Προσωπικά θα επιθυμούσα την όποια διόρθωση θα μου υποδείκνυε κάποιος φίλος σε σχέση με ορθογραφία, σύνταξη, μέτρο κλπ.

     Δεν ασπάζομαι πλήρως την γνώμη σου, αλλά την καταλαβαίνω απολύτως και την σέβομαι καθ’ ολοκληρία. Άλλωστε νομίζω ότι είναι και η γνώμη των περισσοτέρων μελών της γωνιάς, και ότι εγώ εκφράζω μια άποψη, που ακροβατεί στα χείλη του ανεκτού και βρίσκεται εκτός του ιδρυτικού κλίματος της γωνιάς. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να επιμείνω σε κάτι που δεν τυγχάνει της πλήρους αποδοχής των υπολοίπων μελών.

     Κατά συνέπεια θα σταματήσω εδώ την ανάλυση μου επειδή μια περαιτέρω απόπειρα να την συνεχίσω μόνο προβλήματα  θα δημιουργούσε. Και όσον αφορά το επίλογο σου με τον οποίο εκφράζεις την ελπίδα σου να μην με στεναχώρησες, σου λέω ειλικρινά ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο, επειδή θα ήταν παράλογο μια αντίθετη άποψη που εκφράζεται με αξιοπρεπέστατο τρόπο να με στεναχωρήσει. Διαφορετικοί άνθρωποι διαφορετικές απόψεις, αυτό είναι όλο.

[Στιχοπλάστης]

'

Φίλε Άφωνε

..σου δηλώνω πως θέλω διακαώς την κριτική σου στα δικά μου ποιματάκια. 

Τα παραπάνω που έχω αναλύσει είναι ακριβώς όπως το είπες η γνώμη της πλειοψηφίας όπως την έχω αντιληφθεί ο ίδιος από την έναρξη της παρουσίας μου στη γωνία.

Σου υπόσχομαι στο εξής να σου κάνω κριτική στα ποίματά σου (όσο κατέχω βεβαίως) και περιμένω και από εσένα το ίδιο.  Αν ποτέ δεν θελήσω την κριτική σου θα στο πω. Μέχρι τότε περιμένω την κριτική σου να με επισκεφθεί με όλο το πρόσωπο της αλήθειας . Μου φαίνεται σαν ένα καινούργιο ενδιαφέρον παιχνίδι και ανυπομονώ ...

Κράζων Άφωνος είπε:

     Φίλε Στιχοπλάστη

     Μα σίγουρα δεν θα κακιώσουμε, δεν είναι ο σκοπός αυτός της συμμετοχής όλων μας στην συζήτηση, άλλα όπως και οι δύο επισημάναμε μια απλή και φιλική ανταλλαγή απόψεων. Σε συνέχεια λοιπόν των παραπάνω θα ήθελα να πω φίλε ότι ναι έχεις δίκιο. Το όλο θέμα ανάγεται αποκλειστικά και μόνο στην οπτική γωνία με την οποία βλέπει ο καθένας μας την συμμετοχή του στο φόρουμ αυτό.

   ..........................................

  

[NO]

Φίλε Στιχοπλάστη κατ’ αρχή σε ευχαριστώ από καρδιάς για το ωραίο κλίμα της συζήτησης, που και με την δική σου συμμετοχή διατηρήθηκε σε θαυμαστό επίπεδο αξιοπρέπειας και σεβασμού, και να σε συγχαρώ για το ήθος σου και την ευγένεια σου.

Ομοίως με σένα θα επιθυμούσα κι εγώ τον σχολιασμό με υποδείξεις, συμβουλές και παροτρύνσεις, που θα με βοηθούσαν να βελτιωθώ και να μην επαναλαμβάνω παλαιότερα λάθη μου. Είμαι εντελώς ερασιτέχνης ποιητής χωρίς καμία ιδιαίτερη σπουδή στην γλώσσα, δεν είναι αυτό το αντικείμενο των σπουδών μου, και κάθε καλοπροαίρετος σχολιασμός δεν είναι απλά αποδεκτός, αλλά υπερβολικά επιθυμητός.

 

Δεν χρησιμοποιώ τον όρο κριτική, επειδή δεν το βλέπω έτσι και επειδή αυτός είναι που ξενίζει νομίζω τους συμφουρίτες μας. Σε ευχαριστώ πολύ για την υπόσχεση σου περί “κριτικού” σχολιασμού  των δικών μου πονημάτων και σου υπόσχομαι ότι θα το κάνω κι εγώ στα δικά σου, στο βαθμό που γνωρίζω, αποκλειστικά και μόνο σε κάτι για το οποίο θα είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα είναι ορθό, ή για κάτι που απλά δεν μου άρεσε στην ανάγνωση. Αν κάνω λάθος απλά το παραβλέπεις και αντιστοίχως το παραβλέπω.   

 

Τους σχολιασμούς όμως αυτούς θα σε παρακαλούσα να τους κάνουμε με ΠΜ ή έστω από το κανάλι συνομιλίας, επειδή μπορεί κάποιος άλλος φίλος ή φίλη που δεν θα έχει παρακολουθήσει τον έως τώρα διάλογο μας, στο καταπληκτικό τελικά τούτο θέμα που άνοιξες, να το θεωρήσει σαν μια απόπειρα επίδειξης και «πολυξερισμού» εκ μέρους του σχολιαστή, να λάβει θέση υπέρ του συγγραφέα και να κάνουμε μετά άθελα μας την κατάσταση μπάχαλο. Άσε που θα δημιουργήσουμε αντιπάθειες με τον τρόπο αυτό, που σίγουρα δεν επιθυμείς και δεν επιθυμώ.

 

Τελικά μάλλον παρά είμαι πολυλογάς, αλλά ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω σε ένα κύριο, με όλη την σημασία της λέξης, που ασχολήθηκε με τις απόψεις μου και με τίμησε με την δική του. Σε ευχαριστώ και πάλι.  

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πολύ ωραίο το θέμα που άνοιξες φίλε αν και πολύ σύνθετο. Ξεκινώντας από τους λόγους που γράφει ο καθένας από εμάς προσπάθεια εξωτερίκευσης σκέψεων και απόψεων η γωνιά μας αποτελεί αυτό που ακριβώς περιγράφει ο δημιουργός της Της ψυχής μας το στέκι. Τώρα σε σχέση με τον τρόπο που επιλέξαμε να επικοινωνούμε μέσω της ποίησης το κατά πόσο είναι μορφή τέχνης στα στενά όρια και πως αυτό προσδιορίζεται με συμβατικούς όρους καλή κακή μέτρια κοκ οι γνώμες διίστανται.Όπως πολλοί σωστά γράφουμε όλοι ερασιτέχνες είμαστε μας αρέσει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και η ηθική ανταμοιβή είναι κάποια σχόλια που λαμβάνουμε.Όταν ξεκίνησα σε αυτή τη γωνιά ήμουνα σαν βρεμένο γατσί περιμένοντας τα πρώτα σχόλια. Τα σχόλια αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα να συνεχίσω να γράφω πολλές φορές το έχω γράψει θα το γράψω μια ακόμα από τα ποιήματα μου το μεγαλύτερο μέρος είναι αποτέλεσμα της γνωριμίας μου με τη γωνιά.Αν τα σχόλια ήταν αρνητικά το βρεμένο γατσί θα έψαχνε τρύπα να κρυφτεί.Στο ξεκίνημα επιβάλλεται όμως και η αλήθεια με καλόκαρδο και εύσχημο τρόπο.Γιατί υπάρχει και η άλλη εκδοχή το βρεμένο γατσί να νομίσει ότι είναι λιοντάρι και σαν λιοντάρι πρέπει να γίνει ο βασιλιάς της ζούγκλας κάτι που δεν είναι σωστό να αφήνουμε να συμβεί γιατί απλά δε θέλουμε να πούμε την αλήθεια για να μην πονέσουμε κάποιον.Πριν λίγο καιρό δημοσίευσα ένα ποίημα της κόρης μου καταλαβαίνετε ότι έκανε σαν τρελή να διαβάσει τα σχόλια σας την απέτρεψα να γράψει άλλο ποίημα προτείνοντας της να διαβάσει πρώτα, να διαβάσει και εσάς φίλοι μου (εκτός από κάποια σημεία που το αποτύπωμα του Στιχοπλάστη είναι για το μπαμπά)γιατί διέγνωσα ότι τα μυαλά της θα έπαιρναν αέρα. Ευτυχώς πλην ελαχίστων σποραδικών εξαιρέσεων η πλειονότητα της γωνιάς ξέρει που βαδίζει και τι θέλει.Κέρδισα πολλά από τα σχόλια σας περισσότερα όμως κέρδισα διαβάζοντας σας όλους και το εννοώ όλους.Κάποιους τους σχολιάζω σχεδόν πάντα όπως όλοι και εγώ έχω τις συμπάθειες μου ανθρώπινες αδυναμίες είναι αυτές.Πολλές φορές σχολιάζω κάποιους που ούτε καν περνάνε από το κονάκι μου έστω για ένα γρήγορο τσιπουράκι άλλες φορές είμαι εγώ αυτός που δεν περνώ.Είναι πολλά ποιήματα που δεν τα έχω σχολιάσει παρόλο που τα θεωρώ εξαιρετικά θεωρώντας ότι το στίγμα μου είναι αχρείαστο.Μέσες άκρες μπερδεμένα γράφω γιατί είναι το όλο θέμα πολυσύνθετο. Θεωρώ τον εαυτό μου  μέρος αυτού του συνόλου που λέγεται ποιητική γωνιά . Καθημερινά περνάω από την παρέα μας και αν δεν αφήνω το στίγμα μου είτε ως δημιουργός είτε ως σχολιαστής είμαι εδώ στην παρέα μας σαν αναγνώστης. Πολλοί φίλοι μου διαβάζοντας τα ποιήματα μου με ρωτάνε ποιοι ποιητές μου αρέσουν πραγματικά σας το λέω αναφέρω τη γωνιά μας.Μπείτε σε αυτόν το χώρο τους λέω και θα διαβάσετε πολλούς αγαπημένους μου ποιητές. Τελειώνοντας φίλοι μου καθένας πράττει όπως νοιώθει. Ας μην είμαστε αφοριστικοί για κάποιους καθώς υπάρχουν ιδιαιτερότητες που ο καθένας αντιμετωπίζει. Προσωπικά κάτι που δε φαίνεται προσπαθώ να διαβάσω όλους τους φίλους πλέον μεγαλώνει η παρέα και από να τους σχολιάσω όλους προτιμώ να τους διαβάσω όλους.

[Στιχοπλάστης]

'

Απαντώ στους φίλους  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, Κράζων Άφωνος ,  ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ  και  Δημήτριος Βενέτης (Γκόγκας)

 

Η αγαπητή φίλη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ είναι ακριβώς το ζωντανό παράδειγμα μέλους της Ποιητικής Γωνιάς όπως είναι από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Τα είπε έμμετρα απλά και νέτα ! ‘Μεταφράζω’ (ελεύθερα) το ποίημά της: Στην γωνία είμαστε μια ωραία παρέα που τα λέμε με στιχάκια και ωραία σχολιάκια και δεν θέλουμε αυστηρές κρίσεις και πιέσεις ...

Θαρρώ πως ΄δω δεν ηρθαμε

να κρινουμε ή να κριθούμε

μα σε πια παρέα ¨αχταρμέ¨

να στιχοξαλαφροποιηθούμε

 

=======================================================================

 

Φίλε Κράζων ‘έπιασες’ ακριβώς την άποψή μου και συμφώνησες, απρόθυμα είναι η αλήθεια, για τον ρεαλιστικό της συλλογισμό. Δεν με βρίσκεις σύμφωνο για την αφανή κριτική μέσω ΠΜ η οτιδήποτε άλλο πριβέ κανάλι επικοινωνίας.(Για την κριτική στα ποιήματα μιλάω πάντα). Νομίζω πως ξεκάθαρα ζήτησα την αληθινή κριτική σου και θα σου παρέχω την δική μου έως ένας εκ’ των δυό μας αλλάξει γνώμη ...

Σε ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες, πάντα σοβαρές απόψεις σου και για την προθυμία επικοινωνίας που έχεις σε όλα τα ζητήματα που μας αφορούν ...

 

============================================================================ 

Αγαπητέ μου φίλε ΧΡΗΣΤΟ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΕ ... είπες περίπου τα ίδια με αυτά που κι εγώ υποστηρίζω ...  Δεν με βρίσκεις σύμφωνο με την προτίμηση να διαβάζεις όλους παρά να σχολιάσεις. Κατά τη γνώμη μου (πάντα) ο σχολιασμός είναι η βενζίνη της μηχανής που λέγεται ποιητής. Σκέψου το εξής, να μην είχες κανένα σχόλιο στα ποιήματά σου και να σου λέγαμε οι υπόλοιποι στο κανάλι επικοινωνίας ότι δεν σε σχολιάζουμε αλλά σε διαβάζουμε ... Νομίζω δικαίως θα μας έλεγες πως σε κοροϊδεύουμε και η απογοήτευση που θα ένιωθες θα ήταν τεράστια ...    Σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου ...

 

=============================================================================

 

Φίλε Βενέτη Μακεδόνα, η άποψή σου είναι ταυτόσημη με του φίλου Άφωνου και από εμένα έχει απαντηθεί, όπως και από το ποιηματάκι της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ.  Θα σταθώ σε ορισμένα νέα η νεοδιατυπωμένα σημεία και θα απαντήσω.

«όλοι περιμένουμε να δούμε πόσα : μας αρέσει αλλά και πόσο υπέροχο βρίσκουν οι καλοί μας φίλοι τα ποιήματά μας. Το γεγονός ότι αυτό που γράφουμε είναι απαίδευτο, άοσμο και άκομψο λίγο μας απασχολεί. Μας ενδιαφέρει ίσως η παραγωγικότητα. Ίσως; »

 

Νομίζω πως τους περισσότερους δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν αν είναι κατά τη γνώμη του άλλου αυτό που γράφουν απαίδευτο η άοσμο η οτιδήποτε άλλο αρνητικό ...

............

Η διαφήμιση που αναφέρεται ο Άφωνος και είναι κατακριτέα και από εμένα, είναι η έντονα επίμονη παραπομπή ορισμένων στις δικιές τους σελίδες και έργα που έχουν στο ενεργητικό τους. Προσωπικά δεν μου αρέσουν αυτά τα ‘κοκορέματα’ και συχνά αποφεύγω τέτοιους ‘μεγαλοπιασμένους’ ...  Αν είχαν την αξία που νομίζουν τότε οι σελίδες τους θα ήταν γεμάτες επισκέπτες και δεν θα είχαν την ανάγκη να βρίσκονται στην σελίδα του Σπαρτινού ...

.................

Όσον αφορά το θέμα της κρίσης νομίζω πως είναι δικαίωμα του καθενός να θέλει η να μην θέλει να κριθεί με τα μέτρα που ένας άλλος θεωρεί σωστά. Πάμπολλοι κατά καιρούς έχουν δηλώσει πως γράφουν ότι τους κατέβει, δεν θεωρούν εαυτούς ποιητές με την αυστηρή έννοια του όρου και θέλουν χαλαρών τόνων συζήτηση περί αυτού ...Δεν νομίζω πως οι Δον Κιχώτες της κριτικής είναι αρεστοί

σε αυτούς. Ούτε κάποιος υποχρεώνει τους άλλους να τον διαβάσει για να υπόκειται στο ‘βασανιστήριο’της ανοχής ...

...............

Η αόρατη δύναμη που κρατά τους περισσότερους μακριά από αυστηρή κριτική των άλλων που δεν τους έχει ζητηθεί κιόλας, λέγεται κοινωνικότητα και χάρη σε αυτήν φτιάχνονται οι παρέες ...

................

Το παράδειγμα της μητέρας που της άρεσε κάτι είναι ατυχές διότι όλοι ξέρουμε υποκειμενικά αν κάτι μας αρέσει η όχι αλλά για να κάνεις κριτική σε κάποιον τομέα πρέπει να είσαι γνώστης. Κριτική είναι η επί μέρους ανάλυση όλων των παραμέτρων που συνθέτουν το συγκεκριμένο και προ-υποθέτει βαθειά γνώση του θέματος που υπόκειται σε αυτή ...

.....................

«Αν όμως ίσως ή ναι, γιατί αυτοί που είναι υπέρμαχοι της όποιας κριτικής να σφάλουν και γιατί αυτοί που υποστηρίζουν πως όλα πρέπει να γίνονται από...αγάπη πρέπει να έχουν δίκαιο; Μήπως το σωστότερο είναι κάπου στην μέση; »

Εδώ νομίζω πέτυχες διάνα ! Πρέπει κατά τη γνώμη μου να σχολιάζουμε με πολύ λεπτό τρόπο τα κακώς κείμενα των φίλων μας. Εάν διαπιστώσουμε δυσφορία όμως, αμέσως να αλλάξουμε στην τακτική του ‘Μπράβο’ κλπ ...

 

...................

Πολύ συχνά υπάρχει ο σεβασμός χωρίς να προυποθέτει την αλήθεια και την απόλυτη ειλικρίνεια. Ο σχολιασμός ενός φίλου με ‘μπράβο’,πολύ ωραίο’, ‘εξαιρετικό’ κλπ χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα, δεν είναι γλύψιμο ...

...........................................................................

 

Γενικά σε βρίσκω υπέρμαχο της ιδέας να κριτικάρουμε τους άλλους και ας μην το θέλουν, ενώ εγώ υποστηρίζω πως κριτικάρουμε μόνο αν ζητηθεί. Αυτή νομίζω είναι η ουσία της διαφοράς άποψης που έχουμε.

Και θέλω να τονίσω όπως και εσύ είπες προς το τέλος της μακράς σου ανάλυσης πως όλοι θέλουν να περάσουν οι άλλοι και να πούν μιά καλημέρα έστω από τα ποιήματά τους. Είναι σημαντικό για αυτόν που γράφει.

..........

Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου και εσένα φίλε Βενέτη και τον κόπο που έκανες να αναλύσεις τις απόψεις σου που πραγματικά απαιτούν χρόνο ...

[Στιχοπλάστης]

'

Αγαπητοί φίλοι και φίλες ...

Πιστεύοντας την άποψη να μην κάνουμε κριτικό σχολιασμό και ειδικά όταν πρόκειται για αρνητικό, συνάντησα την αντίθετη άποψη των φίλων Κράζων κ' Βενέτη. Ό φίλος Κράζων μετά την συζήτηση έτεινε να καταλάβει την αρνητική πλευρά του κριτικού σχολιασμού. Ο φίλος Βενέτης εμμένων περισσότερο, στην ανάλυσή του μας παρουσίασε εν ολίγοις πως πρέπει να σχολιάζουμε κριτικά, το θέλει δεν το θέλει ο σχολιαζόμενος.

Απάντησα στην άποψη που είχε και κοιτώντας στο κεντρικό σαλόνι είδα την ανάρτησή του "Χρόνος'. Θεώρησα χρυσή ευκαιρία να του αποδείξω το λάθος του κριτικού σχολιασμού έμπρακτα. Έτσι διαβάζω το ποίημα, αποτελούμενο από 2 δίστιχα και 2 τετράστιχα, έμμετρο στις δεκατρείς συλλαβές και γράφω τέσσερις διαφορετικές κριτικές. Η πρώτη ήταν αδιάφορη, η δεύτερη (αυτή που κανονικά θα έγραφα) ευχάριστη, η τρίτη αδιόρατα κριτικής διαθέσεως, και η τέταρτη αρκετά έως πολύ κριτική.  Αποτέλεσμα: Απαντάει ο φίλος Βενέτης και στις τέσσερις με διαφορετικές απαντήσεις μα με φανερά εχθρική διάθεση και εκπέμπων χολή, δηλώνοντας πως δεν θα συνεχίσει τη συζήτηση άλλο και παρατηρώντας με που έγραψα τα σχόλια στο ποίημά του και όχι στην συζήτηση.

ΚΛΑΣΣΙΚΗ αυτόματη αντίδραση στην κριτική της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων !!!

  Κατόπιν βλέπω πως διέγραψε το ποίημα και ψάχνοντας βλέπω πως διέγραψε όλες του τις αναρτήσεις από την Ποιητική Γωνία. Αυτή ήταν η αντίδραση ενός υπέρμαχου της κριτικής, στην κριτική !

(Και να φανταστεί κανείς, υπήρχε και πέμπτη εκδοχή κριτικής. Η μορφή της πάρα πολύ αυστηρής, που αν του την έγραφα σίγουρα δεν θα μου ξαναμιλούσε εφ' όρου ζωής ...)

Συμπεράσματα ...

Το παραπάνω πείραμα έδειξε την ορθότητα της άποψης: Όχι στα κριτικά σχόλια.  Φίλοι και φίλες διατηρήστε τους ανάλαφρους σχολιασμούς, τις πλάκες και τα αλληλοπειράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα και αφήστε τις κριτικές για τους Κρητικούς ! χα χα χα

Εμμένω επίσης στον αλληλοσχολιασμό όλων μας για την διατήρηση του πνεύματος της ιντερνετοπαρέας.

Μην ξεχνάτε ποτέ: Ο σχολιασμός είναι η κινητήρια δύναμη του ερασιτέχνη ποιητή.

[Ειρήνη]

Θα το πω κι ας κοπώ χαχα

Ξέρεις τι είπα βλέποντας  τις απαντήσεις του κυρίου Βενέτη στον σχολιασμό σου?

Δάσκαλε που δίδασκες!!!

Πάντως εγώ δεν έχω πρόβλημα, σκληροπετσιάστηκα (ωραία λέξη, ποιητική χαχα)! Δώστε μου να καταλάβω της μαζόχας  στο επόμενο αν φυσικά έρθει η επιφοίτηση....

[Nefeli riga]

Αυτό που εχω εκτιμήσει ιδιαίτερα στον Φιλο μας Σπαρτινο και στην Ειρήνη νομίζω  (συγγνώμη αν κάνω λάθος μιας και δεν ειμαι τόσο τακτική  οσο θα ήθελα.) ειναι που  έστω και εναν χαιρετισμό θα τον αφήσουν.  Ξέρω οτι το διάβασαν, και αυτό μου αρεσει.!!!  Αν θέλουν αν εχουν χρόνο  σχολιάζουν. 

Ξεχάσαμε τελείως τον παράγοντα χρόνο.

Δεν είναι εύκολος ο σχολιασμός ενός ποιήματος. θα αφιερώσεις χρόνο οσο απλό και να ναι, οι φίλοι μας ειναι  πολλοί.

Άπλα τα πράγματα.   

[Nefeli riga]

Ούτε  και εγώ Ειρήνη μου. Ισχύει   πάντα  η απάντηση που έδωσα στην αρχή.  Σ΄ευχαριστώ Στιχοπλάστη, με καταλαβες.!! Και ο φίλος μας Κραζων έχει δίκιο  σε πολλά....

Ποιήτρια  δεν είμαι ούτε στιχουργός

μα σημαδάκια γράφω να βγαίνει  ο καημός.

Ούτε  και εγώ Ειρήνη μου. Ισχύει   πάντα  η απάντηση που έδωσα στην αρχή.  Σ΄ευχαριστώ Στιχοπλάστη, με καταλαβες.!! Και ο φίλος μας Κραζων έχει δίκιο  σε πολλά....

Ποιήτρια  δεν είμαι ούτε στιχουργός

μα σημαδάκια γράφω να βγαίνει  ο καημός.

[Βάλια Τσακίρη]

Λυπάμαι πραγματικά που αποχωρεί ένας φίλος.

Θα ήθελα να μείνει και να συνεχίσει να γράφει.

..................................................

Το μείζον είναι να διαβάζουμε εδώ όμορφους στίχους.

[Ειρήνη]

Ωραία η Βάλια!!!

Το να αποχωρεί ένα μέλος-φίλος είναι λυπηρό!

Θέλω να πιστεύω ότι με δεύτερη σκέψη, ο κύριος Βενέτης, θα συνεχίσει εδώ μαζί μας!

(το δικό μου "σκληροπέτσιασμα" οπωσδήποτε δεν είχε να κάνει μαζί του!)

Οι παρεξηγήσεις συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες!

[Στιχοπλάστης]

'

Δεν θα απαντούσα στον κ. Βενέτη γιατί από τα μέχρι τώρα γραφόμενα έχει γίνει κατανοητό, από έναν μελετών ολόκληρη τη συζήτηση, το θέμα με όλες τις παραμέτρους του. Αλλά βλέποντας την ‘επίθεσή’ του και στη Ειρήνη, (προσφιλή του τακτική σε οποιονδήποτε τον κρίνει με οποιονδήποτε τρόπο) αναγκάστηκα.

Λοιπόν κ. Βενέτη γιατί σε ενόχλησε το «Δάσκαλε που δίδασκες..» εφ’ όσον αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτά που έκανες ? Η Ειρήνη με το ποιητικό ένστικτο που τη διακρίνει είπε με δυο λόγια όλη την ουσία της συζήτησης και δέχεται μέρος της χολής επειδή ‘τόλμησε’ να σε κρίνει !? Μα ναί, αυτή η φράση, σου αρμόζει τόσο κατάλληλα. 

Τώρα για τη διαφήμιση της δουλείας σου ούτε την ξέρω ούτε ξέρω αν τη διαφήμιζες άρα προκύπτει αβίαστα άλλη μία φράση: «Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται ...»

Το ότι σου αρκεί η κριτική από αλλού και δεν είσαι μαθητούδι και δεν μπορεί άλλος να σου πεί για τα είδη κριτικής και το υπονοούμενο ότι τα δικά μου κείμενα είναι κατώτερα των δικών σου, διατρανώνει ακόμη περισσότερο τη φράση που σου απευθύνω με τη σειρά μου κι εγώ: «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράταγες... »

Το ‘σκληροπέτσιασμα’ δεν προκύπτει από πουθενά σαν προσωποποιημένη κριτική αλλά μάλλον σαν απόρροια πολλών παρόμοιων καταστάσεων. Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου κ. Βενέτη, καλό θα είναι να ξεφύγεις από αυτήν την οπτική.

Γνωρίζω πως δεν σε απασχολεί να μου μιλήσεις επειδή έχω διακρίνει  το σύνδρομο του ‘απυρόβλητου αλάνθαστου’ που σε διακατέχει και μην μπερδεύεις τις σκέψεις με τις διαπιστώσεις.

 

...