Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τάσσος Παπαδόπουλος

Ω ηγέτη περήφανε κι ανδρείε του πονεμένου Κυπριακού Ελληνισμού
Στη Λευκωσία είδες το φως μες στου αγριεμένου χειμώνα την καρδιά
Μα στα λεβέντικά σου χέρια άνθιζαν του δίκιου τα λευκά λουλούδια
Κι οι μύχιοι πόθοι του λαού για λευτεριά 'γιναν αγωνιστικά τραγούδια
«Την Ελλάδα θέλουμε κι ας τρώμε πέτρες» 'γραφαν τα ηρωικά παιδιά.

Ω ηγέτη περήφανε κι ανδρείε του πονεμένου Κυπριακού Ελληνισμού
Όταν με σχέδιο υποχθόνιο όλη την Κύπρο προσπάθησαν να αλώσουν
Εσύ με μάτια δακρυσμένα και λόγια που ράϊζαν του λαού τα σωθικά
«Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» αναφώνησες γοερά
Φλόγισες τις καρδιές μας που βγήκαν στους δρόμους να ανταμώσουν.

Ω ηγέτη περήφανε κι ανδρείε του πονεμένου Κυπριακού Ελληνισμού
Κι ας σύλησαν σκώληκες αποκρουστικοί τον γαλανόλευκό σου τάφο
Κι ας έκλεψαν απ’ την αιματόβρεχτη μάνα γη το σεπτό λείψανό σου
Στις ψυχές μας πάντα θα φεγγοβολά σαν χρυσαφένιο άστρο φωτεινό
Το πατριωτικό σου παράστημα μα και το απελευθερωτικό όνειρό σου.

Προβολές: 18

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη