Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ράθυμες εικόνες …

*

« … Βράχωσε η καδένα μας και χάθηκε ,
δραπέτευσε σε κάποια ράδα στη Χιλή … ,
… ναύτης πνιγμένος κάπου την αντάμωσε
κι αυτή του γύρεψε κλεφτά ένα φιλί … »

Μποτζάρει το βαπόρι μας αλλόκοτα ,
παραδομένο στα τερτίπια του καιρού ,
« …θαρρώ εκείνο π` αντιφέγγισε κατάπλωρα
είν` το φανάρι του Καλλιάο στο Περού ... »

Οινόπνευμα μυρίζουν οι κουβέντες μας ,
χάμω κοιτάζεις μα το νοιώθω τι θα πείς …
… θύελλες πέρασα , μη με καταδικάζεις …
… πονάς το ξέρω , μα καλύτερα μη πιείς .

Σκούριασαν τα πανιόλα μας και σάπισαν ,
μα τι στ` αλήθεια να πονάει πιο πολύ ,
τα φάλτσα χρόνια μες τα σαπιοκάραβα
η το στερνό , της προδοσίας το φιλί .

Παγώσαν οι στιγμές μας και ενώθηκαν
με του Φθινόπωρου τις ράθυμες εικόνες ,
και τα κορμιά μας , νικημένα παραδόθηκαν ,
στου τροπικού κυκλώνα τις σταγόνες .

Άνοιξαν οι κρουνοί του ουρανού ,
αρχαική σπονδή στον Ποσειδώνα ,
αλλάζαν όψη τα τοπία μες το νου ,
τώρα Σανγκάη … τότε Ταρραγκόνα …

Ξάφνου μου γύρεψες μια χάρη να σου κάνω ,
που θα θυμάμαι όσα χρόνια κι αν θα ζω ,
μου `πες σιγά … « … θέλω απόψε να πεθάνω …,
βοήθησέ με … , χάρη θα σου το χρωστώ ...

… Θέλω το είναι μου να ρίξω στο βυθό ,
να το ξεχάσω σ` ένα ντόκο ρημαγμένο ,
να ταξιδέψω δίχως χάρτη … , να χαθώ … ,
γιατί να ζήσω … , τίποτα δεν περιμένω … »

Ανθρώπινο ναυάγιο που στέκεσαι
στα πόδια σου σε πείσμα του καιρού ,
μετράς τις ώρες και περνάς τις μέρες σου ,
εικόνες τόπου σκοτεινού και βροχερού .

Την ώρα που παιδί το φως αντίκρυζες ,
τσιγγάνα τύχη έδενε μία τις πάντα ,
το πεπρωμένο σου με γκρίζο ριζικό ,
τις αναμνήσεις σου με παστρικό ιμάντα .

Είναι παράξενη ετούτη η ζωή ,
για κείνον που τον εαυτό του θέλει να `βρει ,
καλέ μου φίλε , … λαβωμένε μαχητή … ,
το αύριο του καθενός , η μοίρα φτιάχνει .

Αγάντα `κόμα λίγο και ξαστέρωσε ,
δεν ειν` ο τάφος σου ετούτος ο βυθός ,
γύρε κι απόψε στο γιατάκι σου , … ημέρεψε …
και πρόσμενε να γιατρευτείς από το φως .

* * *

Όταν ζεις με φαντάσματα , πάντοτε ψάχνεις για εκείνη την αλήθεια που θα σε λυτρώσει ...

Αλήθεια , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;

Κάπου στην Μεσόγειο , ταξιδεύοντας προς το Σάντος , 12 Ιουλίου 2007

Προβολές: 40

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:43: Καλησπέρα στην όμορφη παρέα μας ...

Να περάσετε ένα ευχάριστο Σ - Κ ...

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 17:39: ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟ//////ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ////

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 17:44: Παγώσαν οι στιγμές μας και ενώθηκαν
με του Φθινόπωρου τις ράθυμες εικόνες ,
και τα κορμιά μας , νικημένα παραδόθηκαν ,
στου τροπικού κυκλώνα τις σταγόνες .
Φανταστικο!!!
Γιαννη μας ταξιδευεις καθε φορα στα μυστικα των θαλασσων!!!
Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 17:59

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 20:27: Αγάντα `κόμα λίγο και ξαστέρωσε ,
δεν ειν` ο τάφος σου ετούτος ο βυθός ,
γύρε κι απόψε στο γιατάκι σου , … ημέρεψε …
και πρόσμενε να γιατρευτείς από το φως .

Αγάντα!!!!
Φοβερό και υπέροχο Γιάννη!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 22:25: Οινόπνευμα μυρίζουν οι κουβέντες μας ,
χάμω κοιτάζεις μα το νοιώθω τι θα πείς …
… θύελλες πέρασα , μη με καταδικάζεις …
… πονάς το ξέρω , μα καλύτερα μη πιείς .

Υπέροχο, την καλησπέρα μου Γιάννη...

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 23:05: φανταστικο!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 23:05: μας ταξιδεψες!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 10 Ιανουάριος 2010 στις 12:42: Αγάντα `κόμα λίγο και ξαστέρωσε ,
δεν ειν` ο τάφος σου ετούτος ο βυθός ,
γύρε κι απόψε στο γιατάκι σου , … ημέρεψε …
και πρόσμενε να γιατρευτείς από το φως .

Ένα πανέμορφο ποίημα, ταξίδι στον πόνο
και την μοναξιά. Εικόνες, συναισθήματα
και αρμονία συνθέτουν ένα πανέμορφο
ποίημα.

Γιάννη είσαι υπέροχος
Καλημέρα σου