Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

O James Dean των φτερωτών

Στον ουρανό ψηλά υπήρχε ένας λευκός αετός

περνούσε πάνω από το σπίτι μου ολημερίς

τα αλλά ζώα νοιώθανε δέος γιαυτόν

ήταν κάτι σαν βασιλιάς της γης

Φορούσε πάντα τα ρούχα τα γιορτινά

στα άσπρα ντύνονταν λες και ήταν γαμπρός

τα άλλα ζώα τον κοιτάζανε με σεβασμό

λες και ήταν του κόσμου ο πρωθυπουργός

Ήταν αγέρωχος όμορφος πολύ τυπάς

κάτι σαν James Dean των φτερωτών,

όποια και αν ήθελε έπεφτε με μια ματιά
ήταν το όνειρο των θηλυκών

Μα κάποια μέρα εντελώς ξαφνικά καθώς
πετούσε ψηλά στον ουρανό,

μια σφαίρα τον βρήκε σε ένα φτερό από κανένα
άσπλαχνο κυνηγό

και από το θρόνο του ψηλά στον ουρανό
άξαφνα βρέθηκε κάτω στη γη

και αυτό που έμελλε να του συμβεί ούτε
μπορούσε να το φανταστεί.

Κάτι σκουλήκια τον πλησίασαν σιγά σιγά
στο πληγωμένο του ανεβήκανε κορμί

και αυτός ανήμπορος να αντισταθεί
κλαίγοντας έκανε μια προσευχή:

Θεέ μου ας είναι να ζήσω ακόμα και σαν
τα σκουλήκια να έρπω στο χώμα

και απτό θρόνο μου στον ουρανό όλα τα
ζώα να υπηρετώ.

Μα τα σκουλήκια στήσανε τρελό χορό

τη σάρκα του τρώγανε σιγά σιγά

ένοιωσαν ευχαρίστηση και ηδονή που
τρώγανε το σώμα του βασιλιά,

ποιος ξέρει ίσως για κάποια στιγμή

να νοιώσανε και κείνα πως είναι αετοί.

Προβολές: 174

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 9 Μάρτιος 2012 στις 11:02: Αυτή η ωριμότητα της σκέψης από τα δεκαοκτώ ρε Χρήστο!!!

Εσύ κι αν είσαι φτερωτός!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παύλος Μελάς στις 9 Μάρτιος 2012 στις 12:58: Μα τα σκουλήκια στήσανε τρελό χορό

τη σάρκα του τρώγανε σιγά σιγά

ένοιωσαν ευχαρίστηση και ηδονή που
τρώγανε το σώμα του βασιλιά,

ποιος ξέρει ίσως για κάποια στιγμή

να νοιώσανε και κείνα πως είναι αετοί.

Καλημέρα Χρήστο Πανέμορφο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την XARMOLYPH στις 9 Μάρτιος 2012 στις 14:18: ...James Dean...σύμβολο...κ'ας ''έφυγε'' μόλις στα 23...''γύρισε'' μόνο δύο ταινίες...αλλά ήταν αρκετές...

...Μα τα σκουλήκια στήσανε τρελό χορό

τη σάρκα του τρώγανε σιγά σιγά

ένοιωσαν ευχαρίστηση και ηδονή που
τρώγανε το σώμα του βασιλιά...

...εξαιρετικό αλληγορικό γραπτό...το τέλος των βασιλιάδων...συχνά...είναι παρόμοιο...γίνεται ''τροφή'' για τους υπηκόους του...κάτι τέτοιο έγινε κ'πρόσφατα με τον Καντάφι...νομίζω βέβαια...ότι δεν αναφέρεσαι σ'αυτού του ''είδους'' τους βασιλιάδες...ή τουλάχιστον...όχι μόνο γι'αυτούς...κάθε περήφανος κ'ελεύθερος άνθρωπος...μπορεί να είναι απλά βασιλιάς κ'άρχοντας του εαυτού του...

Σχόλιο από τον/την Ι στις 9 Μάρτιος 2012 στις 23:57: O James Dean των φτερωτών κι ο Χρήστος της Γωνιάς μας

φέρνουν το νέο μήνυμα ελπίδας της γενιάς μας.

Από τα δεκαοχτώ στα βάσανα

τις σκέψεις σου να γράφεις!

κι έτσι θα λέω: "ανάσανα

που τους καημούς μας πλάθεις".

Γειά σου Χρήστο, περήφανε Αετέ!