Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

με το βλεμα στο κενο

Ποσο μου ‘χεις λειψει
το τραγουδι σου, σιγοτραγουδαω
ποτε δεν το χω κρυψει
ποσο σ’ αγαπαω.

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Μεσα στην τοση φαντασια
ερχεσαι σαν οπτασια
και με παιρνεις αγγαλια
και ξεχναμε τα παλια

Μα τελειωνει το τσιγαρο
χανεσαι απ’ τον καπνο
και ευθυς αλλο αναβω
και εισαι εδω...

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Προβολές: 69

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την γκατλούλα στις 21 Ιανουάριος 2010 στις 21:27: Σούπερ!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Ιανουάριος 2010 στις 21:44: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Χωρολάτρης στις 21 Ιανουάριος 2010 στις 22:16: Δεν ωφελεί..ή μάλλον ωφελεί αν το σκεφτείς μόνο όσο κρατάει η διαδικασία σύνθεσης της μορφής της με την φαντασία του μυαλού για να γίνει τραγούδι..Μετά θα φύγει και πάλι..κι ο καπνός από το τσιγάρο σου που θα βγάλεις κάποια στιγμή από το στομα σου θα διαπιστώσεις πως δεν θα την περιέχει..

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 0:00: καλοοό!
αλλά πρόσεχε ... το πολύ κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 0:08

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 0:10: πω πω ευτυχως που δε καπνιζω!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 1:18: Έρωτας είναι η αιτία....

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Πολύ ωραίος!!!!