Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΜΑΡΙΑ

‘Ήταν απόγευμα. Η Μαρία ξαπλωμένη σε ένα παγκάκι της παραλίας χάζευε τον ουρανό. Παρακολουθούσε πως τα μαγευτικά χρώματα του, γινόντουσαν όλο και πιο αχνά. Τα έντονα αυτά χρώματα που τώρα πια έσβηναν, την καθήλωναν, την έσπρωχναν κάπου πιο ψηλά, κάπου απόκοσμα και ήρεμα. Η Μαρία μπορούσε να κάνει κάτι που οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει ότι μπορούμε να κάνουμε: μπορούσε να αφεθεί. Καθώς, λοιπόν, αφηνόταν σε ένα όνειρο ,ξαφνικά, μια φωνή από μέσα της αναδύθηκε, αφήνοντας πίσω της ένα δάκρυ να ζητάει επίμονα το δρόμο για τα λησμονημένα χείλη της. «Μωρό μου έλα στο τραπέζι να φας» της έλεγε η φωνή αυτή .Η Μαρία, τότε σηκώνεται , γυρνάει το κεφάλι της μ’ ένα αχανές βλέμμα προς κάποια Ιθάκη, και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το τραπέζι. Προχωρούσε σιγά-σιγά με φόντο ένα γκρι πια ουρανό, στον δρόμο αυτό του σπιτιού της ακόμα κι αν ξέρει πως δεν υπάρχει πια ούτε σπίτι, ούτε τραπέζι, μα ούτε μάνα να το στρώσει.

Προβολές: 37

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 6 Φεβρουάριος 2011 στις 21:49: Σαν εικονογραφημένο!

Πολύ όμορφο!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 0:13: ωραιότατο!

Σχόλιο από τον/την arestis aresti στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 1:17: ευχαριστώ πολύ πολύǃǃ

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 5:37: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 14:33: μακάρι να κάναμε έτσι όλοι και να προσδοκούσαμε το όμορφο,

κι ας μην έρθει, θα είχαμε παρηγοριά και την χρειαζόμαστε

ο καθένας για τους λόγους του πολλοί.

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 16:43: Καθώς, λοιπόν, αφηνόταν σε ένα όνειρο ,ξαφνικά, μια φωνή από μέσα της αναδύθηκε, αφήνοντας πίσω της ένα δάκρυ να ζητάει επίμονα το δρόμο για τα λησμονημένα χείλη της. «Μωρό μου έλα στο τραπέζι να φας» της έλεγε η φωνή αυτή

Των παιδικών μας χρόνων όνειρα επανέφερες με δεξιοτεχνία στη μνήμη μας.

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 7 Φεβρουάριος 2011 στις 18:39: Τέτοια όνειρα με θέλγουν μελαγχολικά....

Την καλησπέρα μου1

Σχόλιο από τον/την arestis aresti στις 8 Φεβρουάριος 2011 στις 12:21: ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. αποτελούν κίνητρο για να συνεχίσω να γράφω και να εκφράζω τις σκέψεις μου δημόσια. σας εύχομαι να είστε όλοι καλά.