Ινδικός ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Άδολο φως ειρηνικά παντού σκορπά
το λυκαυγές την πλάση απαλύνει
κι ο κουρασμένος ήλιος που τ` ακολουθεί
με ξόρκια ιερά τα μάγια λύνει .

Τότε ξεχύνεται θάμπος σαν αστραπή
και η ψυχή τον Πλάστη της δοξάζει ,
σαν συντονίζεται με ουρανό και γη
και μυρωδιές που φέρνει το αγιάζι .

Τα σύννεφα που γέρνουν στον ορίζοντα
αθάνατες , αιώνιες υπάρξεις ...
παιδιά του άνεμου, αλλάζουν σχήματα
πρωτού στο άπειρο πάλι τα χάσεις .

Με μίλια δώδεκα , δειλά ... αργόσυρτα
μέρες τραβάει τούτο το ταξίδι ,
κάνοντας έτσι την καρδιά μου να χτυπά
πότε ταχειά και πότε σαν βαρίδι .

Και μέσα σ` όλα ένα πλοίο τόσο δα
τον Ινδικό πασχίζει να κροσσάρει ,
ψυχές τριάντα μες τα ξύλινα κελλιά
στη Κίνα προσπαθεί να αριβάρει .

Κι εγώ ο άσημος όσο κι αν έψαξα
δεν μπόρεσα ποτέ να εννοήσω ,
της φύσης τα κρυφά και τα μυστήρια
ούτε ποιός είμαι να κατανοήσω .


Σάββατο 4 Ιουλίου 2009 <> Κάπου στον Ινδικό προς Κίνα

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Γεια χαρά στην ομορφη παρεα μας !!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικος και παλι!!!
Γιαννη την καλημερα μου