Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σπασμένο γυαλί …

Με ένα γυαλί σπασμένο κόβω τους δεσμούς
κι όλα τα όνειρά μου εξορκίζω ,
σύνορα σπάω ... λύνω τους χρισμούς
το παρελθόν μπορώ και αφορίζω .

Σ`ένα φθαρμένο χάρτη μνήμες ξαναζώ
τον ψυχικό βυθό αναμοχλεύω ,
τον εαυτό μου ψάχνωντας να ξαναβρώ
άνεμος γίνομαι και ταξιδεύω .

Στην οικουμένη όλη περιφέρομαι
εκεί που μ` έβρισκες πλέον μην ψάξεις ,
ενσωματώθηκα με τα φαντάσματα
σκύψε και άκουσε ... μα μη φωνάξεις .

Είμαι ελεύθερος χωρίς ταυτότητα
τα πάντα γίνομαι με μιά μου σκέψη
και η συμβατική πραγματικότητα
αδυνατεί το είναι μου να κλέψει .

* * *

23 Ιουνίου 2009 <> 06:00 ... εν πλω γιά Κίνα
φ = 30-38 Ν <> λ = 07-17 Α

............

Μερικά καλοκαίρια πίσω ...

« … αν υπάρχει κάτι στη ζωή μας που δεν τιθασεύεται αυτό είναι η αέναη κίνηση του γραμμικού χρόνου … το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού και το αύριο με τη σειρά του τώρα και χθές και μεις όλοι , σαν απλοί παρατηρητές παρασυρόμαστε από τη ρύμη του χρόνου προς το τέρμα της πορείας μας και τον απροσδιόριστο , για μένα τουλάχιστον , προκαθορισμένο προορισμό μας …, σε εκείνο το προσωπικό ταξίδι προς τη συνειδητοποίηση του σκοπού της ύπαρξής μας σε αυτόν τον πλανήτη …
Παρακολουθούμε απλά τα γεγονότα να εξελίσονται και γινόμαστε μάρτυρες και σεναριογράφοι της καθημερινότητας μας , ανίκανοι πολλές φορές να παρέμβουμε δυναμικά και να αντιστρέψουμε την όποια επερχόμενη επώδυνη έκβαση που ανατέλλει στον ορίζοντά μας . Αυτή είναι η μοίρα των θνητών … Αυτή είναι η μοίρα μου … » …

..............

Μερικά χρόνια ακόμη πιο πριν , περνώντας το τροπικό δάσος του Αμαζονίου ...

Η αιώνια ροή της ζωής , που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αρμονική σχέση όλων των στοιχείων και των δυνάμεων που δομούν το πεδίο της ύπαρξης , έρεε και εκδηλωνόταν τριγύρω μου ελεύθερη , χωρίς διόλου βιασύνη , με απλότητα και ανεμελιά .
Ανεξήγητα πως , ... βρισκόμουν σε μια αρμονική και αμφίδρομη σχέση με όλα τα στοιχεία και τις δυνάμεις της ζωής που με περιέβαλλαν εκδηλώνοντας απλά , με άκοπη ευκολία , ανεμελιά και αγάπη , την άσπιλη και αγνή εγγενή τους φύση , ... με το αχανές στερέωμα , τη λίμνη , τα πουλιά , το δάσος ...
Ετσι απλα ... , ακουγα τον σεμνό μα μεγαλειωδη και δοξαστικο ύμνο της φυσης προς τον Δημιουργο της .

Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου ημερολόγιο ...

Προβολές: 27

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος