ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΘΟΡΥΒΟΥΣ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Σε δρόμους με θορύβους περπατώ
σαν κουρελιάρικο χαμίνι
γιατί μ’ έχεις αφήσει μοναχό
μες στης παλιοζωής τη δίνη.
Δεν έχω έναν ώμο ν’ ακουμπώ,
μιαν αγκαλιά για να βουλιάξω,
ούτε και σένα να’ χω φυλαχτό
μες στην καρδούλα σου ν’ αράξω.

Μου λείπεις εσύ
και κλείσανε λιμάνια και μουράγια
τα σοκάκια ερημώσανε
κι αμέτρητα
σαν τα βαθιά της νύχτας τα σκοτάδια
χίλια βάσανα με ζώσανε.
Μου λείπεις εσύ
και να ζήσω δεν έχω τα κουράγια
τα μάτια σου με τελειώσανε
και χώρια σου
οι δαίμονές μου με μαχαίρια χάδια
φαρμάκια να πιω μου δώσανε.

Σε δρόμους με θορύβους τριγυρνώ
σαν το παιδί στη βιοπάλη
και σβήνω γιατί χώρια σου εγώ
στο μαύρο βρίσκομαι το χάλι.
Μες στης ρουτίνας πέφτω το γκρεμό,
παντέρμο νοιώθω χελιδόνι
χωρίς τα δυο σου μάτια να κοιτώ
που μού’ γιναν σκληρό αφιόνι.

Μου λείπεις εσύ
και κλείσανε λιμάνια και μουράγια
τα σοκάκια ερημώσανε
κι αμέτρητα
σαν τα βαθιά της νύχτας τα σκοτάδια
χίλια βάσανα με ζώσανε.
Μου λείπεις εσύ
και να ζήσω δεν έχω τα κουράγια
τα μάτια σου με τελειώσανε
και χώρια σου
οι δαίμονές μου με μαχαίρια χάδια
φαρμάκια να πιω μου δώσανε.