ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Φαντάζεις φωτεινός αποσπερίτης
μες στης μοναξιάς τη βάρδια μου
στην αγκαλιά σου μ’ έλκεις σαν μαγνήτης
μαίνονται τα χτυποκάρδια μου,
μπροστά μου έπεσες μετεωρίτης
τα παλιά μου χούγια τέλειωσες
του δρόμου ήμουν άθλιος αλήτης
κι όμως από πάθος μ’ έλιωσες.

Αναγεννήθηκα κοντά σου
και τη βρήκα την πορεία μου
μεγάλος έγινα σεβντάς σου
κι ακριβή εσύ λατρεία μου.
Θα γέρνεις πάντα στο πλευρό μου
που θα σ’ οδηγούν τ’ αχνάρια μου
και φως θα παίρνεις όνειρό μου
απ’ τα μάτια τα λυχνάρια μου.

Στο χιονιά απόμεινα σπουργίτης
έξω απ’ τ’ αχνό το τζάμι σου
μα μ΄ άνοιξες και μπήκα σαν κομήτης
σβήνοντάς με στην παλάμη σου,
στις θύελλές σου νά’ μαι κυβερνήτης
να καθοδηγώ τη ζήση σου,
ως τον παράδεισο τρελός ξενύχτης
να σε φτάνω στο μεθύσι σου.

Αναγεννήθηκα κοντά σου
και τη βρήκα την πορεία μου
μεγάλος έγινα σεβντάς σου
κι ακριβή εσύ λατρεία μου.
Θα γέρνεις πάντα στο πλευρό μου
που θα σ’ οδηγούν τ’ αχνάρια μου
και φως θα παίρνεις όνειρό μου
απ’ τα μάτια τα λυχνάρια μου.