Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΠΟΥ ΓΕΛΑ

Μια Ηλιαχτίδα που γελά
μες την καρδιά του απείρου,
αφήνει κάποια μυστικά
στα πέλματα του Ονείρου.

Μέσα σε ανθισμένα ερείπια
μοσχοβολούν οι λέξεις,
Αρώματα που απλώνονται
χωρίς να τα διαλέξεις.

Και όταν ο χρόνος ξενυχτά
με ένα δάκρυ χαμηλόφωνα ζεστά,
για την ελπίδα που του γνέφει ευλαβικά
γίνεται φίλος του ανθρώπου στη χαρά.

Μόνο η ανάμνηση
που μένει χαραγμένη,
στα βάθη της Συνείδησης
αξίζει να ανασαίνει.

Προβολές: 71

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 3 μέλη

Σχόλιο από τον/την alter ego#--ξινή στις 6 Νοέμβριος 2013 στις 20:30: Οι λέξεις σου μοσχοβολούν!!

Πανέμορφο!!

Σχόλιο από τον/την Celestia στις 7 Νοέμβριος 2013 στις 1:10: Πολύ ωραίο Κωνσταντινε!!!!!!!!!!!

Καλο ξημερωμα!!!!

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 7 Νοέμβριος 2013 στις 12:05: Πολύ όμορφο Κωνσταντίνε !!!

Μέσα σε ανθισμένα ερείπια
μοσχοβολούν οι λέξεις,
Αρώματα που απλώνονται
χωρίς να τα διαλέξεις.