Με παραδίνω
στη σιωπή, πιστή μου φιλενάδα
και δεν αφήνω
πόρτα μισάνοιχτη και χαραμάδα.

Τα μάτια κλείνω,
σε σιωπηλό τραβώ ταξίδι
και ξεμακρύνω
προς τ' απολιθωμένο δάσος ήδη.

Τα δέντρα ανοίγουν
αθόρυβα, τη σιωπή μη σκιάξουν
και μας τυλίγουν,
αέρινες πνοές μη μας ταράξουν.

Το μόνο που με νοιάζει σαν θα φύγω

είναι εσύ πού θ' ακουμπήσεις.

Τα δάκρυα μωρό μου σε ποιον ώμο

θα γείρεις για να τα σκουπίσεις.



Σαν φύγω είν' η έννοια μου η μόνη

με χάδια ποιος θα σε σκεπάζει.

Κι αν κάτι σε πονά και σε πληγώνει,

ποιος θα σου λέει, δεν πειράζει.



Η σκέψη όταν φύγω με βαραίνει

μη δε σου δίνουν σημασία,

μη κάποιος σε μαλώνει, σ' αποπαίρνει,

μη με ζητάς κι έχεις αιτία.



Όταν θα φύγω είναι μια μου…

Είν' της καρδιάς ορθάνοιχτες

όλες οι διαβάσεις

όμως εσύ πουλάκι μου

δεν λες να τις περάσεις.



Αν δεν γυρίσεις σύντομα,

ποιος ζει και ποιος πεθαίνει,

του έρωτα το σκήνωμα

ίσως σε περιμένει.



Ήθελα να μετρώ φιλιά

και όχι αποστάσεις,

τον έρωτα με ψίχουλα

δεν θα τον ξεγελάσεις.

-----------------------------------

Δεν κερδίζει η αγάπη

με τα ευχολόγια,

εάν δεν ριχτείς στη μάχη

δεν…

Κάποτε ξυπνούν οι σκλάβοι,
πίσω από τη σιδεριά,
φλόγα ασίγαστη ανάβει
μέσα τους για λευτεριά

Κάποτε βρε πώς τα φέρνει
η ζωή, με μια βροντή,
οι ψηλοί χαμηλωμένοι
κι εκεί πάνω οι κοντοί.

Ρ.
Kάποτε γυρίζει τούμπα,
έρχονται τα κάτω πάνω,
πέφτουνε μέσα στη λούμπα
όσοι ήταν πρώτο πλάνο

Γυρίζω πίσω



στις ίδιες τις συνήθειες τις παλιές,



δεν φτάνει τ' όνειρο να ζήσω,



φιλιά αόρατα και αγκαλιές.



--------------------------------



Γυρίζω πίσω



σε κόσμο επιστρέφω υπαρκτό,



θα μείνω και θα προσπαθήσω



στα δύσκολα να μην λιποτακτώ.



-------------------------------------



Γυρίζω πίσω,



σ' ονείρου τρέλα δεν θα ξαναμπώ,



στη γη και πάλι…

Είναι τ' ανθρώπου η ψυχή
γεμάτη αντιφάσεις,
φεύγεις όταν παρακαλώ
και κλαις όταν με χάσεις.

Το λίγο μου δεν σου αρκεί,
με το πολύ χορταίνεις,
αν κάνω πως κοιτώ αλλού
από τα ρούχα βγαίνεις.

Θα πάρω τα ματάκια μου,
μάτια μου και θα φύγω,
δεν δέχομαι απ' το πολύ,
να αγαπώ, πιο λίγο.

Σ ό τι λάχει κι όπου τύχει

τα 'χεις ρίξει πετεινάρι.

Έχουνε αυτιά οι τοίχοι

και ο διάλος θα σε πάρει.



Έχεις μπάρμπα ξεσαλώσει

και μου θέλεις ντόλτσε-βήτα,

η κυρά αν λάβει γνώση

θα σε βγάλει στην Αννίτα.



Δεν έχεις αφήσει θήλυ,

απ' την Τούλα πας στη Λίτσα.

Έγινες ένα ρεζίλι

βρε σιγανοπαπαδίτσα



Πώς την είδες μπαγαπόντη

κι έχεις πάρει τόσο νάτσο

και το τελευταίο δόντι

θα σου…

Τρικυμιώδεις άνεμοι όταν φυσούν στην κάρα,

παίρνω ανάποδες στροφές και όποιον πάρ' ο χάρος,

συνήθως στο τελείωμα με πιάνει μια τρομάρα,

να κάνω την ποιήτρια πού βρήκα τέτοιο θάρρος.



Σε δεκαπεντασύλλαβο λοιπόν κι όπου με βγάλει,

με τους φτωχούλες λέξεις μου ασύντακτες και χύμα,

στοιβάζω τα στιχάκια μου κι ας έχουν μαύρο χάλι,

με άλλα 'ντ' αλλά δηλαδή αλλά η ρίμα ,ΡΙΜΑ.



Όταν ανάποδες στροφές παίρνω εν τω κρανίω

κι αν το μελάνι μου σωθεί…

Έχω μια αγάπη

τόσο φλoγερή

μα τη βρίσκουν όμως

δύσκολοι καιροί.



Έχω μια αγάπη,

δύση-ανατολή.

Μια μου στάζει μέλι,

δέκα τη χολή.



Μια αγάπη νιώθω

ως τον ουρανό,

πότε ρίχνει αστέρια,

πότε κεραυνό.



Έχω μια αγάπη

που με τυραννά,

κει…

Ζερβά και δεξιά μου

και πίσω και μπροστά

βρίσκεται η μορφή σου

με σάρκα και οστά.



Σε κουβαλώ μαζί μου

όπου και να βρεθώ,

από το άρωμά σου

ζαλίζομαι, μεθώ.



Το χάδι απ' τη ανάσα,

το σ' αγαπώ αχνό,

απ' τη φωνή τη μπάσα

ακούγεται βραχνό.



Σαν να μην έχεις…

Στα χωρικά σου ύδατα

έγινα Νηρηίδα 

και αν σηκώνεις κύματα

κάνω πως δεν τα είδα.



Στις σκοτεινές σου θάλασσες

έπεσα και ορτσάρω,

τάμα στον άγιο έρωτα

κάνω, ν' ανάψεις φάρο.



Βούτηξα στα πελάγη σου

για να τα καταλάβω,

να με σκεπάσει η άλμη σου

και να τη μεταλάβω.…