*

Μέσα  στο  καταχείμωνο  βουτούσε  ο  Αντώνης

στου  Βόσπορου  τα  πορφυρά  νερά  γιά  να ψαρέψει,…

Σε  ρυπαρό χαμαιτυπείο ξενυχτήσαμε

πίνοντας ώρες το βοτάνι του θανάτου

και το πρωί τους δαίμονές μας εξορκίσαμε

ζητώντας την συγχώρεση του Αθανάτου.



Σε παρανοϊκές φαντασιώσεις έρμαιοι

κι από σκύλες χαοτικές τριγυρισμένοι,

αναίτια την ύπαρξή μας εξοντώσαμε

σε κολασμένες ηδονές προσκολημένοι.



Με τα φαντάσματα του νου ξιφομαχήσαμε

καταρακόνοντας τελείως την ψυχή μας,

στων ενοχών την θάλασσα άγκυρα ρίξαμε

ποντίζοντας κάθε αρχή…

*

Επάνω  στη  διαχωριστική  γραμμή

γιά  λίγο  στάθηκα  πρωτού  αποφασίσω,

ποιούς  να  αφήσω  και  ποιούς  θέλω  να κρατήσω

θανάτου  σάλπιγγα ... τραχειά  φωνή … βραχνή.

Η  ώρα  των  μοιραίων  αποφάσεων

του  διχασμού  και  της  υπέρτατης  ευθύνης,  

της  επανάστασης  του  είναι  ...  της  ειρήνης

... ανυπερβάτων  ανακατατάξεων.

Η  ώρα  της  επόμενης  ανάστασης

του  ανεξήγητου  ...  του  λάθρου ... του …

*



Ήρθε η ώρα να σιωπήσουν οι σοφοί

τα λεοντάρια και οι τίγρεις να μιλήσουν ,

το χθες ξανά με το παρόν μονομαχεί

τα ξόρκια μου το αίνιγμα θα λύσουν .



Ήρθε η ώρα οι νεκροί να εγερθούν

οι ήρωες περίλυπα να τραγουδήσουν ,

να δοξαστούνε οι πανάρχαιοι χρισμοί

του Σολομώντα οι σφραγίδες να ανοίξουν .



Ήρθε η ώρα να παφλάσει ο ποταμός

το Φως να γεννηθεί το σκότος να γκρεμίσει ,

να βασιλέψει της θυσίας ο υιός

νέους απ` τα…

*

Μέσα  στη  γη  μου  φιλοξένησα  λαθραία…

 …

*



Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .



Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί τα οργισμένα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .



Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά ανοικτή…

Σαν αετός παράτολμα θα ανεβώ

στα υψηλά ρεύματα του αιθέρα

και σαν αρχάγγελος θα μεταρσιωθώ

θα ενσωματωθώ με τον αέρα.



Ευθυτενής ... περήφανος θα εγερθώ

εν μέσω πλήθους ... Πάτερ !!! ... να φωνάξω ,

κι ύστερα στης ψυχής μου το κενό

θ`αποσυρθώ και γοερά θα κλάψω .



Στο χρόνο θα εισβάλω αναιδέστατα

της ιστορίας σκίζω τις σελίδες

αμφισβητώ τα τότε και τα έσχατα

προσβάλω ήρωες και ηρωίδες .



Γκρεμίζω όλα τα…

*

Από τα μύρια της αυγής δροσάτα χρώματα ,

διάλεξα το μενεξεδύ να βάψω ,

τα όνειρά σου και τους στίχους που σου έγραψα

και στα κοχύλια γιά τη μουσική να ψάξω .



Αιχμαλωτίσθηκε η σκέψη μου στο χθες θαρρείς ,

για ένα φιλί τα χείλη διψασμένα ,

πόθος και ηθική γεννούν αισθήματα ,

ακαταμάχητα , ένοχα , διχασμένα .



Γοργόνα γίνεσαι πάντα στη σκέψη μου ,

γλυκειά φωνή που φτερουγίζει στο μυαλό μου ,

ύλη του έρωτα , μέσα μου πλάθεσαι…

*

Κι αν τα φτερά μας με τρισίλιο ματίσαμε ,

στους ματωμένους ώμους μας σε κάποια ράδα ...

και τις πληγές μας με ψαρόλαδο αλείψαμε ,

δίπλα σε βράχια που `σκαψε η σοροκάδα ...

Κι αν τα κορμιά μας σε σειρήνες παραδώσαμε ,

στου παραλογισμού την έκσταση και την κρεπάλη ...

και με ψαλμούς τους δαίμονες μας αφορίσαμε ,

ακροβατόντας στης απόλαυσης την ζάλη ...

Κι αν διοπτεύσεις σε νεκρά αστέρια πήραμε ,

και φάλτσα στίγματα μας ρίξανε…

*

Στάθηκα  μπρος  τον  εαυτό  μου  δικαστής 

με  ύφος  βλοσυρό  και  οργισμένος ,

κι   όταν  στα  μάτια  κοιταχτήκαμε  ξανά

τότε  τον  ρώτησα  ...  προς  τι  το  μένος .

Αίφνης  εννόησα  ποιός  είμαι  τελικά

τι  με  κρατάει  δέσμιο  του  έλους ,  

πως  χάθηκαν  τόσα  ιδανικά  ...

το  ρόλο  μου  στη  φύση  επιτέλους .

Είμαι  λοιπόν  ένας  δειλός  ...  κοινός  θνητός ,

στου  κόσμου τη  ροή …

*

Άπ την ίδια ουσία πλασμένοι ,

ο γυαλός , το καράβι κι εγώ ,

πριν χιλιάδες αυγές γεννημένο ,

το κοχύλι που ψάχνω να βρώ .



Το κορμί μου πατρίδα φευγάτη ,

ένας μόλος στην άκρη της γης ,

μία πόλη που έσβησε ο χρόνος ,

κάποιας άλλης παλιάς εποχής .



Ξεχασμένη σε κάποιο καρνάγιο ,

η ψυχή μου αιώνες μετρά ,

ενωμένη με κείνο το πνεύμα ,

που μαζί της , δειλά ξαγρυπνά .



Κυκλωμένη με θέλω και πρέπει ,

φυλακή που να…

*

Aφιόνι  κάπνιζες  ...  σνιφάριζες  κοκό

κι  ήταν  η  όψη  σου  φρικτά  χαρακωμένη ,

από  χατζάρι  μαροκίνικο,  γαμψό ...    

πρόστυχα  γρύλιζες  ... με  πρέζα  χαυνωμένη ...

Μορφή  ανέκφραστη,  του  πόθου  αδελφή …

του  χάρου  γκόμενα ... στο  έρεβος  ταγμένη,

είχες   την  σύφιλη  γιά  θάρρος  οπλιστεί 

στο  τρίτο  στάδιο  ...  πολύ  προχωρημένη ...

Στεκόσουν  ανακούρκουδα …

*

Ο  κόσμος  μάτωνε  ...  κάποιος  τον  λάβωνε ...

βοήθεια  ζήταγε ... Eσένα  κοίταγε ,

χάος   πλανιότανε ... το  φως  χανότανε ...

θολοί  ορίζοντες  ...  παντού  γνωρίζοντες ,

της  γης  τα  βήματα  ... φιδίσια  σχήματα ...

αίμα  που  στάλαζε  ... χρώματα  άλλαζε ,

φάλτσο  στερέωμα ... φαύλο  περέωμα ...

στιγμές  παράλογες  ... ρότες  παράτολμες ,

ψυχές  και  σώματα ... λάσπες  και  χώματα…

*

Σε  κάποιο  βράχο  άνυδρο  γεννήθηκα

στον  ομφαλό  της  γης  προσαρτημένος,

οι  μούσες  μου … οι  μοίρες  που  με  μοίραναν

της  ευλογίας  γυιός  ... αγρός  σπαρμένος.

Με  τ` αετού  το  γάλα  αναθράφηκα

αγάπησα  την  κόρη  της  σκορπίνας,

σε  παραλίας  κρύπτη  ανδρειώθηκα…