Ξύλινα σκαριά ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Στο μέτωπό σου μιά λοξή χαραγματιά

το κουρασμένο βλέμμα να πλανιέται ...

φιλάσθενο το πνεύμα σου που τυραννιέται

όπως τα ξύλινα, πανάρχαια σκαριά ...

Καθημαγμένη η ψυχή απ` το φευγιό

με τα φαντάσματα του νου δειλά παλεύει ...

τις αναμνήσεις με λοστό αναμοχλεύει

ανέλπιδα προσεύχεται για μας τους δυό ...

Αναρωτιέμαι τις μοναχικές βραδιές

κείνες τις ώρες της αφόρητης συνήθειας ...

της ανελέητης τρομακτικής αλήθειας

πόσο αντέχουν πριν ραγίσουν οι καρδιές ...

Κοίτα με τώρα ... που στο Φως ακροβατώ

άκουσε τα μηνύματα ... νοιώσε ποιος είμαι ...

ιεροφάντης των απλών κανόνων γίνε …

οσιομάρτυρας των όσων προσκυνώ ...

Ποιος ταρσανάς νάταν το λίκνο μας «ραγιά»

ποιος μαραγκός φρόντισε τάχα να ταιριάσει ...

τα πέτσικα ιδανικά να σοφιλιάσει ...

με τόση τέχνη και περίσσια μαστοριά; ...

* * *

Η καρδιά όταν ραγίζει, εξακολουθεί να χτυπάει όπως και πρώτα ...

M/V ANNA MARIA / Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013 <> 21:00 LT(UTC+9)

Εν πλώ προς Αυστραλία.

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Φίλες, φίλοι να είστε πάντοτε καλά !!!

[Τσιανος Τακης]

Εξαιρετκο!!!

Καλα ταξιδια Γιαννη.

[Παντελής]

αγαπάς τη θάλασσα σα τη γυναίκα του λιμανιού και τιμή σου Γιάννη.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Παντα εξαιρετικος!!!