Όλης της γης τα πλάσματα είναι στη δούλεψη σου

Θέση όμως δεν έχουνε στην όποια προσευχή σου

εσύ του κόσμου ο θεός δικάζεις  και τρομάζεις

και στο μικρό συμφέρων  σου τα πάντα θυσιάζεις

Το δέρμα τους το ρούχο σου το σώμα τους τροφή σου

τα σπλάχνα τους το ακριβό άρωμα στο κορμί σου

ψυχές που βασανίζονται  τις βλέπεις και σωπαίνεις

αλλού ρίχνεις το βλέμμα σου αν και καταλαβαίνεις  

Αποτελείς μέρος και  εσύ σε αυτή την…

Το χρώμα που ρυθμίζει  την αγάπη

η καρδιά που συμβαδίζει με το αίμα

όσα μου διδάξαν μια απάτη

όλα τα πιστεύω  μου ένα ψέμα

Ο ήλιος που κάποιους ζεσταίνει

ο ίδιος κάποιους άλλους τους καίει

το μίσος τον ιστό του υφαίνει

το που ποιος με γέννησε φταίει

και εγώ τριγυρνώ στα αποκαΐδια

με στάχτη να κρυφτεί η ψυχή μου

και αντί να πετώ τα σκουπίδια

τα ντύνω τα φορώ στο κορμί μου

Ποιος ύμνος…

Το χαλάζι την πόλη ξυπνάει

μα η πόρτα παραμένει κλειστή

ο αέρας να λυσσομανάει

η ζωή σου  υγρή φυλακή

Τα δρομάκια γεμίζουν με κόσμο

μα μονάχος εσύ ακολουθείς

τα αυτοκίνητα κάνουνε θόρυβο

και εσύ είσαι έτοιμος να κοιμηθείς

Το τσιγάρο σου μόνο του καίγεται

και σου λείπει η χαρά της στιγμής

ο καπνός που σε σύννεφα μπλέκεται

είναι στάχτη μιας άλλης ζωής

Η μηχανή σου σε πάει με ταχύτητα

σε  ένα μέρος πολύ…

Σε μπερδεμένες διαδρομές  παραδομένες φυλακές

ψάχνεις ελπίδα

Είναι το βιβλίο της ζωής σημάδια σκόρπιας προσευχής

γκρίζα σελίδα

Παλεύοντας να κρατηθείς κάποια σανίδα να πιαστείς

νωθρό φεγγάρι

Κορμί γεμάτο με πληγές φέρει απόνερα του χθες

φερτό κουφάρι

Όσοι πετούσαν χαμηλά σου ψαλίδισαν τα φτερά

σε άφησαν μόνο

Να αντιπαλεύεις τα βουνά σε μονοπάτια σκοτεινά

γεμάτα πόνο

Χωρίς ντροπή δειλό εγώ με προδομένο το…

Από μικρό με μάθαιναν να κάνω το σωστό

πως τιμωρία θα φανεί σαν κάνω κάτι λάθος

πρέπει να έχω σύμμαχο και φόβο το θεό

να με οδηγάει η σκέψη μου με στειρωμένο πάθος

Όμως και αφού μεγάλωσα η ίδια συνταγή

πώς να προσέχω πως μιλώ τι κάνω και που πάω

το βράδυ πριν να κοιμηθώ να κάνω προσευχή

να βάλω προϋπόθεση τι πρέπει να αγαπάω

Γεννήθηκα τον Αύγουστο σχεδόν χρόνια σαράντα

τώρα που σας βαρέθηκα θα πάρω έναν…

Φεγγάρι αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι

ποια μάνα να σε γέννησε πιο κρύβεις μυστικό

και χεις το δέρμα ολόχρυσο φωτίζεται όλη η πλάση

φώλιασες μες στα σπλάχνα σου ονείρων θησαυρό

Κορμί που καθρεπτίζεται της θάλασσας αλμύρα

ολόγυρα ζυγώνουνε χαμένοι ναυαγοί

όλος ο κόσμος καρτερεί το δρόμο να του δείξεις

μέχρι να έρθει το χάραμα να φτάσει η αυγή

Κάθε  δεκαπενταύγουστο σε ζώνουν οι αγγέλοι

της Παναγιάς της Δέσποινας…

Άλλη η ζωή που κουβαλάς μες την ψυχή σου

και άλλη αυτή που η κοινωνία σε χρεώνει

κανείς τους δεν καταλαβαίνει το γιατί

και τι είναι αυτό που κάθε μέρα σε πληγώνει

Φοβάται ο κλόουν όταν βγαίνει στη σκηνή

φοβάται δάκρυ μην στο πρόσωπο κυλίσει

και τα παιδιά τον καταλάβουν πως πονάει

και έτσι με μιας ο μύθος που έχει θα ξεφτίσει

Άλλη η σκιά που τρεμοπαίζει μες το φως

και άλλη αυτή που ξεπροβάλλει στην ομίχλη

άλλο εσύ βλέπεις τον καθρέφτη όταν…

Η ψυχή μου του ανέμου πουλί

μες τα σύννεφα μόνο πετάει…

Είναι οι μέρες σκοτεινές σαν γκρίζα σύννεφα

και εσύ που πάλευες παιδί να τις αλλάξεις

τώρα σιωπάς και ακολουθείς των άλλων βήματα

με τσακισμένα τα φτερά πώς να πετάξεις

Τριγύρω οι άνθρωποι πουλιά πάνω στα σύρματα

πετάν και χάνονται στα βάθη του ουρανού  σου

ψαλιδισμένα όνειρα και συναισθήματα

μαζί τους χάνονται  στα πρέπει του μυαλού σου

και εγώ που θέλω  να είμαι μαζί σου

να ταξιδέψουμε πάλι μαζί

σφιχτά…

Προσμένοντας να πάρουμε την Πόλη

απέμεινε η ελπίδα ορφανή

τίμιο ξύλο φυλακτό στο πορτοφόλι

χρυσά στολίδια φέρει πάνω η προσευχή

Πνιγμένες δοξασίες απ’τα δώρα

διαμάντια λαμπυρίζουν στο σταυρό

μεταλλαγμένος Γολγοθάς σε κατηφόρα

και η σταύρωση χαμένη από καιρό

Γεννήθηκα με πλούσια βιτρίνα

λησμόνησα πως ήμουνα διαβάτης

μαράθηκαν στο δρόμο μου τα κρίνα

μεταλλασσόμενος ειδωλολάτρης

Η…

Μες του βουνού την άγρια πλαγιά

όπου κουρνιάζουν  οι αετοί και τα γεράκια

πήγα και εγώ να φτιάξω τη δική μου τη φωλιά

για να ακούω πως βαδίζουν  τα ρυάκια

Λιθάρια ξύλο λάσπη χώμα και νερό

μονάχος έμαθα την πέτρα να λαξεύω

εκεί ψηλά είχα δικό μου σπιτικό

για να μπορώ όλο τον κάμπο να αγναντεύω

Και τους  χειμώνες που το κρύο ήταν βαρύ

έκοβα δέντρα να έχω κούτσουρα στο τζάκι

δικός μου ο τόπος  η δικιά μου…

Είναι τα καράβια αδειανά ξώμειναν τα μπακίρια

ξοπίσω η στέρνα βρώμισε νερό δεν ακουμπάει

απέμεινες μονάχος σου πιστός στα εμβατήρια

θαρρείς πως είσαι ανέπαφος μα το κορμί γερνάει

 Σε έσκιαξε ο κρότος  ο βαρύς  μα η αστραπή πληγώνει

και άφησες  απροστάτευτα στο θέρος τα βλαστάρια

προσμένοντας  τη χαραυγή  και πότε ξημερώνει

κουλούριασαν  το σώμα σου της πίκρας τα ζωνάρια

στις φυλλωσιές ξαπόσταινες   κρυμμένος απ’τον…

Έψαχνες να βρεις μέρος στο χαλάζι να κρυφτείς

και αν σε πετύχει η μπόρα τι σε νοιάζει

μπίλια νερού είναι και εσύ γουστάρεις να βραχείς

μα είναι η ιδέα πιο πολύ που σε τρομάζει

Συνήθισες να πίνεις ένα βότανο πικρό

σου ‘παν δεν είναι πρέπον η τεκίλα

και εσύ που κάποτε δε καταλάβαινες Χριστό

τώρα μου προκαλείς ανατριχίλα

Στα είκοσι σου είχες για πρότυπο τον Τσε

ξεθώριασε όμως μέχρι τα σαράντα

μεταλλαγμένος…

Έγινε  ο ίδρος σαν νερό και  έφτιασε  ποτάμι

στο περιβόλι  χύθηκε  την ξηρασία να γιάνει

κείνο  το χώμα μούσκεψε ποτίστηκε με αίμα

ζευγάδες  μπήκαν στο βωβό και το έδωκαν σε μένα

δε τους το χώραγε η καρδιά σε αφέντες να το δώσουν

σημαία που είχαν πάνω του αυτοί να παραδώσουν

προτίμαγαν να σμίξουνε στους πάνω μαχαλάδες

με όσους γεννιούνται λεύτεροι και όχι ωσάν ραγιάδες

πήγανε στον καλόγηρο ανάψανε λαμπάδα

όσο θα καίει να έχει φως…

Γαυγίζεις  χρόνια συνεχώς

κανένα δεν τρομάζεις

μόλις πετάξουν κόκκαλο

στα μάτια τους κοιτάζεις

Παίρνεις  το ύφος το άγριο

πως τώρα θα δαγκώσεις

μα όταν δεις αφεντικό

πηγαίνεις να ξαπλώσεις

κατηγορείς  τους δίπλα σου

που έχασες τη μαγκιά σου

μα εσύ στο πρώτο πρόσταγμα

αράζεις στη γωνιά σου

Χέι χέι τσάμπα μάγκα

σου βαλαν περιλαίμιο  με μια ροζούλα  χάντρα

χέι χέι τι…

Ζωσμένες οι ψυχές με κομποσκοίνια

ακροβατούνε στην άκρη του γκρεμού

φέρουνε βάρος του κόσμου την ασχήμια

γυρεύουν κλαίγοντας το φως του φεγγαριού 

παραδομένες απ’ της  καρδιάς την φθήνια

μόνες κουρνιάζουνε  στην άκρη του μυαλού

Τις ψέλνουνε τρακόσοι καλογέροι

με στεναγμούς και με αναφιλητά

ύμνους από ξενόφερτο τεφτέρι

καθοδηγούμενες σε στείρο ωσαννά

αφού σφραγίστηκαν με βουλοκέρι

ανεμοδέρνονται  σε βρώμικα…

Αγκομαχώντας να γυρεύεις την ελπίδα

χρόνια προσμένοντας  να έρθει η στιγμή

για ελεγχόμενη πλαστή συμμετοχή

πλασαρισμένη από φθαρμένη εφημερίδα

Παρτίδα σκάκι με βασίλισσα γυμνή

με τους στρατιώτες να φοβούνται τα κανόνια

τους παίρνει ο αέρας τους σκορπάει σαν μπαλόνια

μα εσύ πιστός πάλι στην ίδια διαδρομή

Μέτοχος έγινες πεσμένης κοινωνίας

να υπακούς  σαν το αδέσποτο σκυλί

που περιμένει  του αφέντη το…

Δεν το νομίζω να μπορώ τον κόσμο να αλλάξω

νομίζω όμως πως μπορώ ξανά να  ονειρευτώ

να ανοίξω πάλι τα φτερά ψηλά για να πετάξω

και να φωνάξω δυνατά πως άλλαξα εγώ

Δεν το νομίζω να μπορώ να σπείρω την ελπίδα

νομίζω όμως πως μπορώ τον σπόρο να κρατώ

και όταν παιδιά θα αρχίσουνε να αλλάζουν την πατρίδα

θα τα θαυμάζω λέγοντας απλά ένα ευχαριστώ

Δεν το νομίζω πως μπορώ χαρά να σας προσφέρω

νομίζω όμως πως μπορώ χαρά…

Ξυπνάς το πρωί περπατάς ,ανθισμένα λουλούδια χαρίζουν ευωδιά στη ζωή σου

Απλώνεις το χέρι στο δέντρο ,καρπός, ο ουρανίσκος  σου όρχου πιστός ως  φιλήδονος αρχαίος θεός,  ακολουθεί ορκισμένος υπηρέτης  στη δούλεψη  σου.

Τρυγόνια  ολόγυρα τραγουδούν ,σου χαρίζουν την πιο όλου του κόσμου γλυκιά μελωδία

Ένα ανοιξιάτικο αεράκι ξεκινά,  το κορμί σου χαϊδεύει, το νοιώθεις γυμνό,  ανυπέρβλητη αυτή η ξαφνική συνοδεία.

Ανοίγεις τα μάτια, γαλανός ο ουρανός, λάμπει ο ήλιος,…

Σε όλο το κόσμο ψάξανε αλλά δεν βρήκαν άκρη

κανείς τους δεν κατάφερε να πει τι είναι αγάπη

άνθρωποι που μεγάλωσαν ακόμα αμφιβάλουν

το τι σημαίνει να αγαπάς ποτέ να καταλάβουν

Εγώ όμως προσπάθησα και έψαξα για τη λύση

ένα τραγούδι έγραψα για αγάπη να μιλήσει

και όταν στα μάτια σε κοιτώ λύνεται η φωνή μου

συνέχεια το τραγουδώ σαν είσαι εσύ μαζί μου

*

*

Τι είναι η αγάπη ,είναι

μια γροθιά στο στομάχι ,είναι

μια…