Της ψυχής μας το στέκι

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Γυρίζει ο άνθρωπος ξανά

κει που τα ναι βλαστάρι

για να μυρίζει όπως παλιά

δυόσμο, χαμόμηλο θυμάρι

 

και αν μεγαλώσαν τα φτερά

όσα και αν βρήκε άλλα  μέρη

όπως την πρώτη γειτονιά

να βρει δε θα τα καταφέρει

 

Είν τα ποτάμια αδειανά

τα διάσελα γινήκαν σιάδι

ξεμάκρυν' από τη φωλιά

και την γυρεύει τώρα βράδυ

 

Σκύβει ο δόλιος στη γωνιά του

να ξανάβρει  τη μηλιά του

ειν το στέκι της ψυχής του

η ανάσα της ζωής του

[Δημήτριος Γκόγκας]

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ποίημά σου......θα μείνω στη 1η στροφή εξαίρετη!

Γυρίζει ο άνθρωπος ξανά

κει που τα ναι βλαστάρι

για να μυρίζει όπως παλιά

δυόσμο, χαμόμηλο θυμάρι

 

[Παντελής]

καλώς γύρισες και με ευχάριστα τα νέα σου, φίλε Χρήστο.

[Nefeli riga]

Σκύβει ο δόλιος στη γωνιά του

να ξανά βρει  τη μηλιά του

ειν το στέκι της ψυχής του

η ανάσα της ζωής του

ολόκληρο το ποίημα μου έφερε  νοσταλγία..εχει συναίσθημα, και το τέλος του μια ανάσα,!!!

Μπραβο.!!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Μετά από χρόνια που είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο είμαι στην αντίθετη πλευρά με ελάχιστο.Όλοι οι φίλοι όμως εδώ αποτελούν μια ευχάριστη νότα απόδρασης με τα πονήματα τους.Το σίγουρο είναι ότι θα επισκέπτομαι πιο συχνά τη γωνιά μας καθώς αποτελεί όαση στις δύσκολες στιγμές που περνάμε όλοι μας.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο Χρησταρα!!!