Ο ήλιος βούτηξε στην αέναη θάλασσα της νύχτας ..

Πέτρωσαν τα χαμόγελα των παιδιών…

Ο αγέρας προσκύνησε τη χαρμολύπη.

Το τίποτα ανασηκώθηκε από τη μικρή-μεγάλη θέση του ..

Το…

Συνέχεια

Δείξε μου το δρόμο σου

να’ ρθω ν’ ακολουθήσω

μες το σωστό ν’ αφουγκρασθώ

να μην γυρίσω πίσω.

 

Χόρεψαν οι χάρες σου…

Συνέχεια

Στης Τροίας βαθυστόχαστα

ζεις φυλακισμένη

Ελένη που το αύριο

δεν ξέρεις τι προσμένει.

 

Κλαγγές των όπλων προσμετράς…

Συνέχεια

 

Ως θύελλα προσπέρασες

την Άβυσσο του κόσμου

και πήγες και κοντοστάθηκες

στ’ αέτωμα του χώρου.

 …

Συνέχεια

Σαν Κοιτάζω στο Σήμερα

βλέπω το Αύριο να απλώνεται,

στα Πόδια σου μπροστά..

Σαν Δώρο που αφέθηκε

και θέλει ν’ ανοιχθεί

μέσα από μια Ματιά …

Σκέψεις με Ρόδα ανάμεικτες

παλεύουν τη Φωτιά,

Λειώνουν (γλυκά) αργά το Σίδερο

Ριγούνε τη Καρδιά..

Τα Χέρια αντιπαλεύουνε

ορθώνοντας Ανάστημα,

στα ψεύτικα κτυπήματα

ενός Καιρού που ξεψυχά..

Χρόνια χαμένα στο Μηδέν

Μήνες που γλίστρησαν στο Παρά…

Μέρες που θα Δοξάσουν το… Συνέχεια

Ταξίδεψαν τα όνειρα

στου χρόνου τα στενά

και γίνανε διάφανα

της μοίρας πρωινά.

 

Πέσανε τα όνειρα…

Συνέχεια

Eίναι  η Πανσέληνος βουβή

και η Θάλασσα μια στάχτη,

δάσος που κάηκε η Ζωή

στου δρόμου την Ιθάκη.

Ανοίγει τα φτερά της

τα Σύννεφα αγγίζοντας,

που έγνεψαν κοντά της.

Παρθένα γη που χάθηκε

στου ξαφνικού την Θέα,

Ανθρώπου που την όργωσε

χωρίς τ’ ορίου Ημέρα.

Μείναν οι Πόρτες της Ψυχής

Μισάνοιχτες το βράδυ,

αφού το χθες αφέθηκε

να κλαίει μες το σκοτάδι,

και ο φόβος που πεθύμησε

Λαβύρινθου την άκρη,

βρήκε στου ίσκιου… Συνέχεια

Το Σύννεφο Γέλασε ..

Ο Ουρανός δεν θα προδοθεί …

Το Παρήγορο ξαναβρήκε τη Θέση του

Μια Κρυστάλλινη Σιωπή Δάκρυσε…

Δάκρυ Χαρμολύπης

Ένας Ήχος προσπέρασε τον Εαυτό του ..

Ο Αντίλαλος (που ακούσθηκε) Χόρεψε …

Τα Βουνά απλώθηκαν πέρα από τα Όριά τους

Ένας Κόκκος Σιναπιού Άνθισε

Ευλογία μέσα από Ελεγεία Ονείρου..

Προσδιοριστική της Πραγματικότητας..

Μια Λάμψη που έπεσε Σκάλισε το χώμα

Του έδωσε την Ανάσα που Ζήταγε ..

Η βροχή… Συνέχεια

 

Χρόνια που Πεθύμησαν

Νέκταρ να πιουν

στ’ Αλαβάστρινα χείλη

ενός…

Συνέχεια

 

Σαν θάλασσα μου χόρεψες

απόψε στ’ όνειρό μου

και ήρθες και μ’ αντάμωσες

σαν σκέψη στο πηγεμό μου.

 

Σαν θάλασσα μου μίλησες

και πήρες τη καρδιά μου

τη χάρισες στα κύματα

που σ’ έφεραν κοντά μου.…

Συνέχεια

 

Τα Δάκρυά σου Άρωμα

και η Σκέψη σου Βοτάνι,

σ’ ένα Χορό που η Αρετή

απλώνεται να προκάμει,

του Μισεμού το Πρόσταγμα…

Συνέχεια