Περνώντας απ’ τα Σύννεφα

Ονείρων του Ολύμπου,

η Σύβιλα ρωτήθηκε

σε Χρόνο του Απείρου.

Μια απάντηση σε Πρόθεμα

που ξέρει να χωρίζει

και μια Κατάφαση μετά

που δείχνει να Κερδίζει..

Χρόνια που σκάλισαν το χτες

πάνω σε ξένα χέρια

και μια ζωή στο διηνεκές

σαν μια ατέλειωτη ροή που θες…

Μια προσδοκία Σωκρατική

πάνω σε ξένη Γη Ομηρική

και μια ζεϋξη Νοσταλγική

σε μια Ιθάκη που θα ‘ρθει.

Ο Χώρος…

Αγγίζω όλο το Είναι σου

το Σώμα σου τα (πάντα)

μια ανάσα της Αγάπης σου

και της Καρδιάς σου η Μπάντα..

Το χέρι σου στο χέρι μου

και ο Λογισμός δικό σου,

μια Ανασεμιά που έρχεται

και δείχνει το Παλμό σου...

Κι όταν ακούς τα Κύματα

η Θάλασσα σε πάει,

σε χίλια δυό μηνύματα

που ο Χώρος τα κρατάει.

Κι όταν περνάς το άρωμα

που αφήνεις σαν Ομίχλη,

ακόμα κι ο Κεραυνός ξαφνιάζεται

και η Νύχτα δείχνει…

Κι αν σου μιλήσει η ζωή
το Σύμπαν κι αν Διπλώσει,
Ένα ημίτονο ψηλά
ο ΄΄Ηχος θα το δώσει.
Μια μελωδία φυσική
μια σχέση που αλλάζει,
δίνει στο μέλλον μια (Κραυγή)
και ο Χώρος διατάζει.
Μες τα μελλούμενα θα δεις
μια Αρχή να κατευθύνει
ένα της θέσης Γνώρισμα
και της ζωής που δίνει..
Δόξα σε 'κείνον που μπορεί
να γράψει Ιστορία,
με τις Καρδιάς τα Σύνορα
που κλείνουν Φαντασία ...!

Στο δρόμο που περπάταγα

τη Σκέψη σου ρωτάω,

κι αυτή μου αποκρίθηκε

εσένα Προσκυνάω...

κάθε σου βήμα Φως

βαθύ,

ανέμελη Σιωπή

και μια Ανέσπερη Χαραυγή..

Ένα Ουράνιο Τόξο

σε μεταίχμιο βροχής,

και ο Χρόνος Νικητής

αφού του δίνεις

διαβατήριο ζωής.

Γράψε μου (Κάτι)

που να δω,

αν είναι Αλήθεια το μπορώ,

αν είναι Ψέμα

προσπαθώ,

με ένα σου Βλέμα

θα Χαρώ...

Δώσε Ανάσα στο…

Κι αν είναι ο Κόσμος

Σιωπηλός

η Άνοιξη μιλάει.

Ένα λουλούδι του θεού

σαν σε (διάγγελμα) λαού,

δίνει το χρώμα στην ψυχή

κι ένα αέρα στη ζωή.

Πήρα τραγούδι της Καρδιάς

στο έστειλα μέσα σε φάκελο

Χαράς,

άκουσες Νότες του Σοπέν

κι απέφυγες το (yes) Ναι μεν ...

Μια διάσταση Φωτός

κι ένας (Μπάχ) που

είναι Δυνατός,

ανοίγει (Πόρτες) της Ψυχής

κι αφήνει ένα (Σούμπερτ)

της Φυγής.

Είναι…

Κι όταν το βράδυ κρύβομαι

στο Σώμα μου ξανά,

ένα μυστήριο αφήνεται

στην άκρη να αλυχτά.

Μια προσμονή που κρύβεται

στην άκρη των Ματιών σου,

Αρχάγγελοι που χορεύουνε

στο χάδι το δικό σου...

Κι αν κυνηγούνε τα βουνά

στη θάλασσα θα μπούνε,

κι απ' την πλυμμήρα της ζωής

στην Άβυσσο θα βγούνε..

Τι ψάχνουν άραγε να βρούν

ούτε κι (αυτοί) το ξέρουν,

μόνο όταν Σταυρωθούν

τότε θα υποφέρουν..…

Μες την Καρδιά σου βρίσκομαι

και σκέφτομαι μόνο εσένα,

σαν μια ενέργεια ζωής

που αγγίζει Πεπρωμένα.



Κοιτώ μέσα απ' το είναι σου

και βλέπω ότι λάμπεις,

σαν με θωρεί η Αύρα σου

τον Κόσμο μου αλλάζεις..



Στην Φαντασία σου αλλάζουνε πολλά

με ένα της Σκέψης ξάφνιασμα,

που αγγίζει το Μετά

χωράει το Πρίν στο σήμερα

και κλείνει το Ωσσανά...



Δέξου λοιπόν (γλυκά) τα λόγια μου

που αφήνω μές…

Κι άν είναι ο Έρωτας

σταγόνα της βροχής

και δάκρυ της Αγάπης,

Φιλί του Κρόνου

όταν σταθείς

κι ανάσα κάποιας άκρης,

τότε κοντά μου εσύ θα 'ρθείς

λουλούδι Κρίνου θα γενείς

κι ένα Γαρύφαλο π' ανθεί,

χωρίς να ξέρει το γιατί

(παρά) μόνο το πρέπει που υπάρχει..

Κι αν είναι ο Έρωτας

Αγάπη της βροχής

και ίσως ένα ξεχασμένο δάκρυ,

τότε μια Αγκαλιά

θ' ανοίξει εκεί

όπου ο Χωροχρόνος

θα τόχει…

Είν' το Φεγγάρι
Σιωπηλό
μα και αλήθεια τόσο Φωτεινό,
σε προσκαλώ σ' ένα
υπέροχο χορό
πάνω στης Θάλασσας τον Μυρανθό,
τ' αστέρια να παίζουν μουσική
κι ένα γλυκό αεράκι να καλεί,
σαν μια σκέψη γητευτή
κι ένα υπέροχο Ουρανό
που να θυμίζει κάτι εξωτικό,
όλα να είναι μαγικά
σαν μια μεγάλη φωτεινή
αγκαλιά
και ο Χρόνος να γελάει μυστικά ! ! !

Κι αν φιλάς υπέροχα

η αύρα σου μ' αγγίζει,

το χάϊδεμά σου αέρινο

ο ήλιος το αττενίζει(μόνο).

Η ομορφιά σου απλώνεται

μέσα από τη ματιά σου,

στην αγκαλιά μου αφήνεσαι

με μια ενέργειά σου.

Το χέρι σου παίρνω απαλά

κι ένα ταξίδι κάνω

σκέφτεσαι που

Φαντάζομαι,

σ' όλη τη Γη επάνω..

Η Νύχτα είναι όμορφη

όταν γελάς σε πιάνω,

κάτι που γράφεις στο χαρτί,

μυρίζει ο Κόσμος Γιασεμί,

και…

Είναι ο Χρόνος (φυλακή)

κι ο χώρος που μεγαλώνει,

όταν ξυπνάς τα πρωϊνά

κι ο Αέρας σε μαλώνει.

Φτάχνεις καφέ να πιείς γλυκό

κι η γεύση είναι χάλια

κοιτάς το χρώμα της ζωής

και γίνεται βεντάλια.

Κάνεις δυο βήματα μπροστά

και ένα βήμα πίσω

για να προλάβεις με χορό

του Ονείρου να μεθύσω΄

να πιώ τ' Αθάνατο Νερό

απ' την πηγή που ρέει,

και να κατέβω στο γυαλό

για να σε ζωγραφίσω.

Κι αν μου…

Μόνο στο Μέτωπο

κοιτάζω ταπεινά,

βλέποντας κάτω

απ' τη σκιά σου.

Είναι μονάχα αναφιλητά

όταν ξεχνάει η ζωή

τα όνειρά σου.

Πέρασες το Ρουβίκονα κρυφά

και έλαμψε ο Κόσμος

στη στιγμή μπροστά σου.

Ξεχάσθηκε το χθές

στο σήμερα που έφυγε

να πάει καλιά σου.

Ένα σκαλί ανεβήκες

ξανά όταν ό άνεμος

χτένισε τα μαλλιά σου.

Κι αν ο χρυσός σε θάμπωσε

χωρίς να το γνωρίζεις,

σου δωσε φως και…

Σάββατο και απόβραδο
κι ύστερα Κυριακή,
μες το Μάρτη Μήνα
χωρίς μια προσευχή.
Ο χώρος να αδειάζει
μισή απ' τη ζωή,
κι η μέρα στο σκαλί της
τη νύχτα να καλεί.
Μιάμιση και κάτι
χωρίς την Προσμονή
μια Κόλαση που αλλάζει
σε Παράδεισο μαζί.
Μια διάσταση του τώρα
που ξέρει να καλεί,
στη Χείμμαιρα που αφήνει
του δρόμου η προσμονή...!

Απόψε που μου μίλησες



είδα μες την ψυχή σου

τα όμορφα τα μάτια σου,

που είναι η δύναμή σου.

κι αν με κοιτάζεις

μια φορά

εγώ σε βλέπω ΔΕΚΑ,

Μου ψιθυρίζεις απαλά

σαν Αεράκι πλάνο,

μα εγώ δεν παρασύρομαι

και τον Σταυρό μου κάνω.

Μα όταν μου πεις

πως το σωστό,

πρέπει εγώ να κάνω

όΛΟ το Σώμα σου φιλώ

και το (θεό) σου κάνω.

Πιάσε το χέρι σου απαλά

και φιλησέ το τώρα,…

Ένας ήλιος που γελάει
μες τα ολόξανθα μαλλιά,
κι ένα αγέρι σου χαϊδεύει
την δική σου Ομορφιά.
Η ψυχή σου διπλωμένη
σ' ένα σύννεφο Ουρανού,
κι η καρδιά σου αφημένη
σ' ένα πέπλο σεντονιού.
Δυό συνθήματα γραμμένα
από λέξεις του Καιρού,
και η Νύχτα να ζητάει
την χαρά του πρωϊνού.
Πάνω απ' όλα η ζωή σου
που αφήνεται στο πως,
πρέπει ο δρόμος να γελάσει
για να γίνει πιο Σοφός

Στα μάτια σου βλέπω
τον τρόπο που κοιτάς
λαξέβοντας το χρόνο
που γιορτάζει.
Αληθινή βελούδινη
ομορφιά το χρώμα
όταν αλλάζει.
Κοιτάς μπροστά
στο κύμα και η αγάπη
γίνεται Νήμα σ΄ένα Πρίσμα
που αλλάζει σε Χρήσμα.(πείσμα)..