Θα γράψω τραγούδια
αγάπη μου για σένα
να στα τραγουδήσω
το βράδυ που θα ρθεις
για να σε νανουρίσω
στην αγκαλιά μου
να κοιμηθείς
Θα σου φτιάξω στεφάνι
με τα πιο όμορφα λουλούδια
να στο βάλω στα μαλλιά
σαν καλωσόρισα όταν
θα ρθεις
Και το πρωί που θα φύγεις
θα σου δώσω το πιο γλυκό
φιλί μου να σε συντροφεύει
και υπόσχεση σου κάνω
πως θα σε αγαπώ
για πάντα
Προστέθηκε από τον/την maria stylianou στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 14:19 —
9 σχόλια
12/12/2008
10:53:16 μμ
Ένα γιατί
Σαν ο αετός ψηλά πετά
Κάποιοι που τον ζηλεύουν,
Για να του σπάσουν τα φτερά
Τρόπο να βρούν γυρεύουν.
Μ΄αυτός πετά περήφανος
Τον φόβο δεν λογιέται,
Και εις τις πιο ψηλές κορφές
Μόνος αποτραβιέται.
Ανοίγει τις φτερούγες του
Και κάτω απ΄την σκιά του,
Αφήνει αποτυπώματα
Παντού στο πέρασμα του.
Αυτοί που ευεργέτησε
Του έριξαν την σφαίρα,
Κι η πονεμένη…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 13:57 —
7 σχόλια
Η πόλη βουλιάζει
Ξανά μες στον βάλτο
Μερμήγκια που τρέχουν
Ακούς της φωνές τους παντού
Τα στήθια τους βάζουν
Ψηλούς να τρομάξουν
Ωχρές καταστάσεις
Να αλλάξουν τώρα ζητούν
Και συ βολεμένος
Μες στον καναπέ σου
Αδιάφορος βλέπεις
Εικόνες φρικτές
Αυτούς τους αλήτες
Που έχουν καρδιές
Η πόλη βουλιάζει
Σειρήνες σφυρίζουν
Καπνοί δακρυγόνα
Το αίμα να στάζει παντού
Καρδιές…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 12:38 —
14 σχόλια
΄Ονειρα σκόρπια στη σιωπή,
Και το ραδιόφωνο να παίζει,
Είναι μια μέρα γιορτινή,
Μα …ένα πιάτο στο τραπέζι!
΄Ένα δεντράκι γιαλαντζή,
Λίγα φωτάκια και στολίδια,
Ένα ποτήρι με κρασί,
και το μυαλό παίζει παιχνίδια!
Κι ενώ ένα δάκρυ αργά κυλά,
Έξω κοιτά απ’ το παραθύρι,
Βλέπει ένα γέρο στη γωνιά,
Δίχως φαϊ, δίχως ποτήρι!
΄Ενιωσε πόνο και ντροπή,
Βάζει στη τσάντα απ’ ότι έχει,
τρέχει στο δρόμο στη στιγμή,
και…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 —
11 σχόλια
Τι περιμένεις από εμένα,
μέσα απο βαθύ σκοτάδι
έμαθα να σε αναζητώ,
αφού τώρα πια νιώθω,
ότι ο χρόνος κυλά αντίστροφα
για μας, χωρίς καμία λύπηση…
Θέλω μόνο απ’ τα μάτια σου
να συλλέξω, όλη την
δύναμη που σου απέμεινε,
τώρα, πριν να 'ναι αργά,
και η επιστροφή
στα πρώτα μας συναισθήματα,
είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί..
Προστέθηκε από τον/την santana στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 —
7 σχόλια
Ο ύπνος απόψε μου γυρνά την πλάτη του και πάλι,
γιατί εσένα σκέφτομαι αγάπη μου μεγάλη.
Και προσπαθώ στο όνειρο που βλέπεις να τρυπώσω,
εκεί που είσαι μακριά να 'ρθω να σ' ανταμώσω.
Να περπατήσουμε μαζί στου ονείρου τα λιβάδια,
να σου μιλώ, να σε φιλώ, να σε γεμίζω χάδια.
Και πριν ο ήλιος να φανεί κρυφά να ξεγλιστρήσω,
του γυρισμού την πεθυμιά απάνω σου ν' αφήσω!!!
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 2:40 —
11 σχόλια
Αν ήμουν αετόπουλο θα ήσουν η φωλιά μου,
μικρό καρδερινόπουλο θα ήσουν η λαλιά μου.
Βροχούλα αν γινόσουνα θα ήμουνα το χώμα,
ζωγράφος εάν ήμουνα θα ήσουνα το χρώμα.
Αν ήσουνα τετράδιο θα ήμουνα η πένα,
να γράφω λόγια ερωτικά συνέχεια για σένα.
Αν ήσουνα βουνοκορφή θα ήμουνα το χιόνι,
που μέσα σου θα χάνονταν, σαν άρχιζε να λιώνει.
Εγώ ίσον Εσύ, κι αυτό μόνο μας φτάνει,
κι o ένας τον άλλον θ’ αγαπά μέχρι που να πεθάνει.
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 23:00 —
12 σχόλια
Μουσική: Μάκης Γιαπράκας
Ερμηνεία: Γιώργος Σαράνος
(Δείτε το βίντεο)
Για σένανε μόνο ζούσα
και μόνο που σ’ αγαπούσα
δεν ήθελα πιο πολλά.
Να σε κοιτώ μέσ’ τα μάτια
και χάρισμα τα παλάτια
κι’ όλα της γης τα καλά.
Σου το’ χα πει στο’ χα τάξει
το δάκρυ σου να μην στάξει
ποτέ καυτό στην καρδιά.
Που να’ ξερα πως θα γίνει
σε μια βραδιά σαν καμίνι
και θα καώ στην…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 —
9 σχόλια
Την ομορφιά σου, ξέρουν οι λαοί,
απ' την αρχή του χρόνου προσκυνούν,
τον ερχομό σου, πλούσιοι, φτωχοί,
στον κύκλο κάθε μέρας, καρτερούν.
Όλα από τα μάτια σου περνούν,
από εσένα φτιάχτηκαν τα δάση,
τα 'θάματα' χάρη σε σένα ζούν..
Ω!! Ήλιε.!!... σε υμνολογεί η πλάση...
Μυριάδες περιμένουν την αυγή,
στην αγκαλιά σου θέ' να ζεσταθούν,
η παγωμένη σε προσμένει Γή,
της νύχτας τα κακά να σκορπιστούν.
Αρσενικά ελάφια περπατούν,
ο…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 —
11 σχόλια
Kardies biblia anoixta
xoris selidodeixtes
filia poly biastika
zestes kai kryes nyxtes
Xadia apala se latreias xoro
perimenoyne axtides fotos
makria na fygo ego den mporo
ki as xero erotas pos den eisai sostos.
Ores klemenes fernoyne
bradies maskaremenes
ti monaxia zestainoyne
baries anases , xenes
Προστέθηκε από τον/την Mυρτώ στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 16:02 —
11 σχόλια
Κρυμμένοι πίσω από το ίδιο τοίχος,
υπνοβατούμε σε σώμα άφθαρτο
μέχρι την τελική συνάντηση,
σε πλήρες πρόσωπο υπέρβασης
και αναλογισμού σφαλμάτων...
μην πεις τίποτα τώρα καθώς,
η εκπλήρωση της φαντασίας
άρχισε να έρπεται ανερχόμενη,
με αμοιβαίους συνεχείς οργασμούς.
Προστέθηκε από τον/την santana στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 12:38 —
10 σχόλια
Στο Κολωνάκι είχαν παλιά το στέκι οι λεφτάδες,
και στη Σκουφά στα μαγαζιά σκορπούσαν τους παράδες.
Στο Σύνταγμα και στην Ερμού κυρίες προχωρούσαν,
και πίσω υπηρέτριες τα ψώνια κουβαλούσαν.
Καθημερνώς αλλάζανε φορέματα καπέλα,
και γενικά πουλούσανε πολλά καντάρια τρέλα.
Τρόπους καλούς γνωρίζανε και Γαλλικά και πιάνο,
και τις Ευρώπες γύρναγαν καβάλα στο αεροπλάνο.
Μα οι συνήθειες άλλαξαν από τα χρόνια εκείνα,
αν κι οι λεφτάδες…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 —
7 σχόλια
Ναι…είναι ν’ απορείς,
Πόσο εύκολα ξεχνά κανείς,
Ότι αγάπησε…
Και από σχέση μιας ζωής,
Θηρίο γίνεται θαρρείς,
Που επαναστάτησε!
Ναι…είναι να απορείς,
Πώς ότι έζησες μισείς
Και το σκοτώνεις!
Στο όνομα βαθιάς πληγής,
Πέφτεις, κυλιέσαι κατά γης,
…το ισοπεδώνεις!
Μα ναι λοιπόν, μην απορείς,
Αν το κενό μες τη ζωή σου μεγαλώνει…
Αφού το χθες σου το μισείς…
Ούτε στο σήμερα θα ζεις,
Γιατί η ψυχή σου δίχως χθες…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 —
9 σχόλια
Σ΄ ενα δωματιο σβηστό
καιω οξυγονο και πιοτο
η θυμηση σου αιμοραγει
στης νοσταλγιας το κορμι
Σ΄ ενα δωματιο κλειστο
ζει μια ανασα σου εδω
φυλακισμενη αναλαμπη
του σκορπιου παθους
Σ΄ ενα Μηδεν οσο Εγω
δεν χωρεσες μαζι μου.
Ησουνα Μερα στη στιγμη μου
Οι ωρες Σου χιλιες φωνες
δε χωρεσαν μαζι μου.
Στη σιωπηρη ρωγμη μου
Σ΄ ενα δωματιο σβηστό
καιει σαν τσιγαρο το Εγω
Η…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 9:39 —
9 σχόλια
Στης θάλασσας τα κύματα και στα μποφώρ του αέρα
ξεχάστηκαν οι στόχοι μου που σήκωσαν παντιέρα
κορώνα ρίχνω ή γράμματα και χάνω και το κέρμα
στεγνά η πραγματικότητα ζητάει κρύο αίμα.
Τα αισθήματα μπερκέτι
η αλήθεια τρέλα σκέτη
μες του νου μου το ταξίδι
παίζεται σκληρό παιχνίδι
Στα σύννεφα του ουρανού οι ευσεβείς μου πόθοι
ξεχάστηκαν να σεργιανούν κι ούτ' ένας δεν τους νοιώθει
χειροπιαστά και λογικά με στήνουνε στον τοίχο
κι αν…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 23:00 —
11 σχόλια
Ασε τα όνειρα να’ρθούν
μαζί με το φεγγάρι
γλυκό χαμόγελο να βρουν
οι νύχτες του Φλεβάρη.
Ασε τ’αστέρια να φανούν
ξανά στη γειτονιά μου
απ’το παράθυρο να μπουν
να κλέψουν την καρδιά μου.
R : Ελα να σεργιανίσουμε
μαζί ολο τον κόσμο
αγάπη να σκορπίσουμε
βασιλικό και δυόσμο.
Ασε την νύχτα στη φωτιά
του έρωτα που φταίει
και η ελπίδα στην καρδιά
φλόγα κεριού που καίει
© Copyright, Νικολακάκος…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 22:00 —
13 σχόλια
Να καταλάβω προσπαθώ γύρω μου τι συμβαίνει,
όλοι φαντάζουν άγνωστοι όλοι φαντάζουν ξένοι.
Βαδίζουν όλοι σκεφτικοί και γύρω δεν κοιτάνε,
ανθρώπου βλέμμα δε θωρρώ και δεν χαμογελάνε.
Κι ακούω ένα βουητό δεν ξεχωρίζω λέξεις,
μοιάζουν με άναρθρες κραυγές και σου ‘ρχεται να τρέξεις.
Να τρέξεις! Αλλά που να σταθείς; λίγο να ξαποστάσεις;
στενό δε βρίσκεις και γωνιά λίγο να ησυχάσεις.
Το γκαστρωμένο μου μυαλό που θέλει να…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 21:30 —
15 σχόλια
Απ' το ένα ξαναρχίζω
τη ζωή μου να μετρώ
κι ό τι πόνεσε το χθες μου
στα σκουπίδια το πετώ.
Βρήκα άλλο μονοπάτι
που δε βγάζει σε γκρεμό,
με φαντάσματα τις νύχτες
έπαψα να πολεμώ.
Με σκιές και με ψιθύρους
έκοψα την επαφή
κι ό τι η ζωή χρωστάει
τώρα θα επιστραφεί.
Τη ζωή μου ξαναρχίζω
να μετρώ απ' την αρχή
και το παρελθόν το γκρίζο
διαγράφω μ' ένα Χι
Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 21:30 —
16 σχόλια
Αφού είστε όλοι κατηφείς
και έχετε σεκλέτια,
σας γράφω ένα γρήγορο
να σας 'γενούν τα κέφια...
Τα χρόνια της ανεμελιάς,
της πρώτης μου αγάπης..,
πουλιά μας τραγουδούσανε,
γλυκοφυσούσε ο Μπάτης..
Η αυγή μας καλοσώριζε,
τ'άστρα κρυφογελούσαν,
η πλάση αγαλίαζε,
όλοι χαμογελούσαν..
Τ'άηδόνια κελαϊδούσανε
στις άνοιξης τα κλώνια.
Χαρούμενα κι ανέμελα,
τα ανθισμένα χρόνια..
Στα χρόνια της…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 16:46 —
7 σχόλια
Είμαι μονάχος χωρίς αγάπη χωρίς στοργή,
και η καρδιά μου ένα λιμάνι ψάχνει να βρει.
Ψάχνω για να βρω καρδιά ανθρώπου να μ' αγαπήσει,
κι από τον πόνο κι από την θλίψη να μ' αναστήσει.
(Όμως όμως όλα είναι ίδια
θόρυβοι φώτα φτηνά στολίδια.) δις
Είμαι μονάχος μέσα στο κρύο μέσα στο χιόνι,
και η καρδιά μου ψάχνει για ταίρι γιατί κρυώνει.
Ψάχνω για να βρω αγάπης ήλιο να με ζεστάνει,
να ζωγραφίσω τα όνειρα μου ψάχνω μελάνι.
(Όμως…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 27 Δεκέμβριος 2008 στις 12:30 —
6 σχόλια