Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Φεγγάρια κίτρινα συντρόφεψαν, χιλιάδες μοναξιές,

αγγάλιασαν και ζέσταναν ψυχές στην παγωνιά.

Φεγγάρια κόκκινα γεννήσανε, μύριες αγγαλιές,

ευλόγησαν και φτιάξαμε τόσα πολλά παιδιά.

Φεγγάρια πράσινα, μαχαίρωσαν πάρα πολλές καρδιές,

αθόρυβα σκούπιζαν τα λόγια, μες στη θολή λαλιά.

Φεγγάρι μου άσπρο στόλισες, πολλές ακρογιαλιές.

Χάρμα των ματιών, που δεν χορταίνω πια.

Φεγγάρι μου, που τόσες προσευχές έχεις ακούσει,

κι έκρυψες στις ερήμους σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 19 Μάρτιος 2009 στις 15:30 — 9 σχόλια

Ο πιο μεγάλος Έλληνας

Στο Σκάι ψάχνουν φίλοι μου ποιος είναι ο μεγάλος,

ο Έλληνας ο τρομερός που δεν υπάρχει άλλος.

Προτείνανε το Περικλή μα και το Βενιζέλο,

Αλέξανδρο και Πλάτωνα μα εγώ άλλονε θέλω.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας δεν ειν’ στον άλλο κόσμο,

μα ζει, κινείτε, περπατά μαζί μας με στο δρόμο.

Εσπούδασε και έφαγε τα χρόνια στα θρανία,

και τώρα στα τριάντα του τον τρώει η ανεργία.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας είν’ ο συνταξιούχος,

που μ’ εξακόσια ευρώπουλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Μάρτιος 2009 στις 23:30 — 10 σχόλια

Θα σε ονειρευτώ

Βλέπω τη μέρα να κυλά

γοργά- γοργά να φεύγει

κι μοναξιά μου σιωπηλά

χαρά μου να σε κλέβει

Σκοτεινιασμένος ουρανός

με δακρυσμέν' αστέρια

ο δρόμος ξένος κι αδειανός

στον ίσκιο μου μαχαίρια

R

μα'γώ θα σε ονειρευτώ

πάλι κι αυτό το βράδυ

βαθιά στο αίμα σου να μπω

μ' ενός αγέρα χάδι

Βλέπω τη νύχτα βιαστικά

να σβήνει το φεγγάρι

και η καρδιά μου ξαφνικά

πόνε να σε φλερτάρει

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Μάρτιος 2009 στις 14:30 — 15 σχόλια

Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ

Πόσα κρύβονται στα μάτια σου

κεντημένα με θυμωμένο ουρανό.

Τι πλάνεψε την άμοιρη καρδιά σου

και ξέχασες τα τόσα σ᾽αγαπώ.

Η ησυχία τρομάζει αυτη την ώρα,

όπως τρομάζει όλα τα πουλιά,

που ξέρουν ότι έρχεται η μπόρα

και κρύβονται μέσα στην φωλιά.

Ήθελα να ξέρω τι έχω κάνει

και τι στ᾽ αλήθεια σε πονά,

η σιωπή σου τώρα με πληγώνει

φέρσου λοιπόν ειλικρινά.

Όλα μου λεν, πρέπει να φύγω,

όμως κάτι ακόμα με κρατάει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 18 Μάρτιος 2009 στις 13:30 — 13 σχόλια

Τα φυκια χανονται πρωτα...

Καθως προχωρουσε τα δεντρα ηρεμουσαν

ο αγερας δεν τ'αγγιζε πια

Ολη του την ενεργεια διοχετευε στα νυχια

Το σκοταδι πηχτο , τον δυσκολευε στο περπατημα

Ησυχια αποκοσμη

Κανενας ηχος

Κανενα θροισμα

Μοναχα φιγουρες στην ακρη του δρομου ,νεκροι

που αποζητουν το βλεμμα του

ιερο μαυρο ησυχαστηριο εν κινηση

η μνημη ακινητη

με καρφωμενο το βλεμα της στο σκοτος

κοιτα πως να γεννησει φως απ' το σκοταδι

Μα δεν θυμαται πια

εσβησε κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 17 Μάρτιος 2009 στις 13:49 — 10 σχόλια

Σε ψάχνω παντού

Μάτια μου , δακρύζουνε τα μάτια μου

γυρεύουν της καρδιάς μου τα κομμάτια μου

στα έρημα απ’ αγάπη σου παλάτια

στην αγρύπνια μου και στα γινάτια

Τα βράδια μου που ζω μες στα σκοτάδια μου

ζητιανεύουν άστεγα τα χάδια μου

τα χέρια που μ’ αγκάλιαζαν κ’ είναι ξένα

στα όνειρα που ζήσαμε τα περασμένα

Και σε ψάχνω σε ψάχνω παντού

στο χρώμα της νύχτας και τ’ ουρανού

στις σιωπές που μ ‘ ακολουθούν

με τις σκιές , στις αναμνήσεις που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Helene52 στις 17 Μάρτιος 2009 στις 11:28 — 7 σχόλια

Η απόδραση μου

Ο Παλαιοκώστας τόσκασε στον ουρανό εχάθει,

και το που είναι σήμερα κανείς δεν τόχει μάθει.

Ψάχνουν εδώ, ψάχνουνε εκεί, ψάχνουνε παραπέρα,

κλιμάκιο εφτιάξανε και ψάχνουν νύχτα μέρα.

Ο Παλαιοκώστας τόσκασε πέταξε σαν πουλάκι,

και μένα τρέχει η ζωή στο ίδιο το αυλάκι.

Μονότονη! Σπίτι! Δουλειά! Μπούχτησα! Βαρεμάρα!

μα στις ειδήσεις των οχτώ με πιάνει μια τρομάρα.

Η βία εξαπλώθηκε και είναι πρώτο θέμα,

κι οι αρχοντοανεύθυνοι μας φλόμωσαν στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Μάρτιος 2009 στις 2:11 — 9 σχόλια

Η ξενιτιά είναι καημός

Η ξενιτιά είναι καημός

Κι η νοσταλγία δρόμος

Το όνειρό μας ναυαγός

Κι ατέλειωτος ο πόνος

Εγώ και ‘συ πού φύγαμε

Σαν άλλοι μετανάστες

Μαζί ελπίδες πήραμε

Πού’ γιναν εφιάλτες

Και δεν περνά η μέρα μας

Μα ούτε και η νύχτα

Σταλάζει στον αγέρα μας

Της μοναξιάς η πίκρα

Η ξενιτιά είναι καημός

Σα μας γερνούν τα χρόνια

Ξένους μας βλέπει κι ο θεός

Χωρίς καμιά συμπόνια

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 9 σχόλια

Το τελευταίο όνειρο

Το τελευταίο όνειρο

και το χαιδεμένο,

κατέληξε απόκληρο

και κακοποιημένο.

Το γελαστό μου όνειρο

στο μεσουράνημά του

βρίσκεται το κακόμοιρο

στο χείλος του θανάτου.

Σ' ένα κελί αιχμάλωτο

ο πόνος το 'χει κλείσει,

με στέφανο αγκαθωτό

μέχρι να ξεψυχήσει.

Το όνειρό μου τ' άλικο

πια δε με ταξιδεύει,

ένοχο και κατάδικο

προς το χαμό οδεύει.

Το όνειρό μου άφτερο

στην τελευταία πράξη,

έπαψα πια…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 10 σχόλια

Γιορτη..........

Να 'ταν αποψε να γινομουνα καραβι

και να ταξιδευα βαθυα, στη θαλασσα σου

και τη στιγμη που θα ερχομουνα κοντα σου

θα 'σουνα φαρος που τα φωτα του αναβει.

Και τοτε ο ερωτας θα μοιαζει με γιορτη

και τα φιλια σαν απο χρονια φυλαγμενα

θα μας χαρισουν μες' της νυχτας τη σιωπη

τα μυστικα που η αγαπη ειχε κρυμμενα.

Να 'ταν αποψε να γινομουνα βροχη

και σαν σταγονα να κυλουσα στο κορμι σου

κι ολα τα ονειρα που εκανα μαζι σου

με μια σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Χαμογελο στις 16 Μάρτιος 2009 στις 21:15 — 7 σχόλια

O καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται

Καλό φίλο δύσκολα να βρείς

κι όταν τον χάσεις η ψυχή πεθαίνει

απ όλα μαζί ο φίλος πιό αγαπητός

απο εραστή και απο γυναίκα ερωμένη

Κατι μυστήριο ανάμεσα στους φίλους

για γλέντι έχουνε πολλοί στρωθεί

για τον καημό και για τη δυστυχία

δεν βρίσκεις έναν να σταθεί

Με τη φιλία πρέπει να προσέχεις

ποτέ να μην το παρακάνεις

να καταθέτεις την ψυχή σου

και όχι μόνο να λαμβάνεις

Αν φίλος κάποτε σε εκμεταλεύτηκε

προδότης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 16 Μάρτιος 2009 στις 19:19 — 13 σχόλια

Όνειρό μου ζωντανό........

Πάλι σε περιμένω στο σταθμό

του τραίνου που σε φέρνει,

πάλι στα μάτια σου θα δω

το βλέμμα που με συνεπαίρνει..

Η αγωνία μου μου καίει τα σωθικά

ο πόθος μου για σένα φορτισμένος

δεν το μπορώ να είσαι μακρυά

σ' αυτή τη γη για σένα ειμαι φτιαγμένος..

Αργά τα δεύτερα και βασανιστικά

χτυπούν καρφιά στην προσμονή μου

και τα λεπτά, χρόνια ατέλειωτα,

κουρέλια κάνουν την υπομονή μου..

Σε περιμένω όνειρό μου ζωντανό,

αγάπη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 16 Μάρτιος 2009 στις 17:40 — 13 σχόλια

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

Οι λεύκες έγειραν

στίς πλευρές του δρόμου.

σχημάτισαν ένα στενόμακρο θόλο

γιά να περάσει η νεκροπομπή

των αμφίπλευρων συνειδήσεών μας.

Ρυθμικά υποκλινόντουσαν

στο πεπρωμένο.

Το θρόισμα των φύλλων τους αντήχησε

σαν καμπάνα επικήδειας λειτουργίας.

Ένα σπασμένο τζάμι χαράκωνε αυλακιές

στα βλέμματα των παιδιών,

δέν έπρεπε να δούν τα ματωμένα πουκάμισα

δολοφονημένων νυχτολούλουδων.

Ο ήλιος έκρυψε με τα χέρια

το πρόσωπό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 16 Μάρτιος 2009 στις 12:29 — 11 σχόλια

Όταν πάτε για ουζάκια, μακρυά από καζανάκια...!!!!!

Με έπρηξε η μάνα μου

δυό μήνες πάνε τώρα

το καζανάκι αλλαγή

να γίνει, ήρθε ώρα..

Πρωί Σαββάτου πρόγραμμα

έχω με φιλαράκια

πρώτα καφέ και ύστερα

να πάμε για ουζάκια..

Τη γρίνια της δεν άντεξα

πρωί-πρωί το πιάνω,

μιά αλλαγή στα γρήγορα

κι ύστερα θα την 'κάνω'..

Πετάω σβέλτα το παλιό,

πού 'ναι εδώ αιώνια,

στο νέο δεν ταιριάζουνε

στον τοίχο τα στριφώνια..

Το μπλάκεντέκερ έπιασα

να κάνω δύο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 15 Μάρτιος 2009 στις 20:33 — 11 σχόλια

Πως φαίνεται

Πως φαίνεται

Πως φαίνεται η θλίψη μες τα στήθη μου

πως φαίνεται γιε μου οτι έφυγες ξανά

κι η αγωνία χωρισμένη στα κομμάτια μου

ένα κρυφτό που πάντα βράδυ αρχινά

πως φαίνεται βαρύς ο πόνος στο κορμί μου

σαν τραίνο με φορτίο με διαπερνά

πάνω στις ράγες του αφήνω τη ψυχή μου

κάθε φορά που φεύγεις με περνά

πως φαίνεται το δάκρυ μες τα μάτια μου

σκουπίδι ήτανε λέω και κλαίω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 15 Μάρτιος 2009 στις 15:30 — 5 σχόλια

Κούνα μου το μαντήλι ( Για τις θαλασσινές μας )

ΚΟΥΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ

Κούνα μου το μαντήλι,

κι η καρδιά σου ας μη πονά,

φίλα με γλυκά στα χείλη,

ν’ ανταμώσουμε ξανά.

Αν με το καραβάκι,

πάω σε μέρη μακρινά,

μοναχά για το ψωμάκι,

σ’ αγαπώ αληθινά.

Έγινα μικρός ναυτάκι,

που ’χεις μάτια θαλασσιά,

κι άναβε ένα κεράκι,

κυρά μου στην εκκλησιά.

Μη κλαις που μένεις μόνη,

όλα θα πάνε καλά,

παρακάλα στο τιμόνι,

ο Αϊ Νικόλας να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 15 Μάρτιος 2009 στις 11:57 — 8 σχόλια

02.00 π.μ

Δύο η ώρα έφτασε
κι ακόμα δεν κοιμάμαι,
αγάπη μου πως θάθελα
δίπλα σου τώρα νάμαι.

Νάμαι με στην αγκάλη σου
να παίρνω τα φιλιά σου,
νάχω γλυκονανούρισμα
τους κτύπους της καρδιάς σου.

Κι όταν ο ήλιος θα φανεί
και μπει από τη γρίλια,
σαν νιώσει την αγάπη μας
να σκάσει από τη ζήλεια.

Δύο η ώρα έφτασε
κι ήρθες κοντά μου πάλι,
το ψυχοκάρδι σ' έφερε
και σ’ έχω προσκεφάλι!!!!

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 14 Μάρτιος 2009 στις 22:30 — 12 σχόλια

ΑΓΕΝΝΗΤΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Ταξιδιώτες του χθές
στών ονείρων σπρωγμένοι τα βάθη
ανασσαίνουμε βουβοί
την χίμαιρα του αύριο
προσπαθόντας ν'αγγίξουμε το φώς
που διαχέουν στο νού οι ακτίνες
του ήλιου που ποτέ δέν θα δούμε.
Καί σιμά μας το στερέωμα
γεμάτο μ'αναμένα κεριά και δαυλούς
να μας προσμένει σαν ένας πελώριος τάφος
αγέννητων ελπίδων.

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 14 Μάρτιος 2009 στις 19:45 — 18 σχόλια

Αποχαιρετισμός!!! Ευχαριστω όλα τα φιλαράκια στα 55 δεν αξίζει να τσακώνεσε!!!!!

Καλημέρα στην στιχοπαρέα!!!

Χθες έγινε κάτι το οποίο δεν περίμενα και δυστυχώς

Κατέληξα σε αυτήν την απόφαση

Έγινε κάτι με κάτι με ένα κύριο εδώ που αμφιβάλω

Ακόμα και για την λέξη [κύριος]

Αν αυτός ο δήθεν ειχε κάτι προσωπικά με εμένα θα μπορούσε να μου στείλει ένα απλό μήνυμα και όλα μέλι γάλα!!! Όμως το έπαιξε πολύ άσχημα το να σπιλώσεις

Κάποιον είναι απλό βγαίνεις το λες και εντάξει. Για ένα κωλοτράγουδο? Αξίζει τέτοια συμπεριφορά!! Και το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 14 Μάρτιος 2009 στις 10:30 — 15 σχόλια

ΔΕΙΛΙΝΟ

Δακρύβρεχτο δειλινό λαχτάρας
που σιγοδιαβαίνεις τούς αστερισμούς
ψηλάφησε τους στεγνούς βολβούς των ματιών μου
καί ζωγράφισε τήν ανταύγεια τους
στα ταραγμένα νερά της ελπίδας μας.

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 13 Μάρτιος 2009 στις 16:38 — 11 σχόλια